Legendary Pokémon

Καλοι μου φιλοι,
Η σημερινη μου μερα ηταν απολυτη. Οι νταουν και οι σλιπνοτ τα εσπασαν ολα. Μου εκανε την χειρονομια με το μεσαιο δαχτυλο ο Chris Fehn (Ναι, συγκεκριμενα σε εμενα). Επεζησα το πιο δυνατο και βιαιο πιτ που εχει γινει στα χρονικα.
Με υπερυφανεια απαντω: Οχι και τοσο.
Σας ευχαριστω για τον χρονο σας.

ΥΓ: τελικα φωτογραφιες θα ποσταρω κατα το πρωι μαλλον.

While i'm alive death is not
Whan I die I won't meet death
Why should I fear of something I will never meet?

Κατ αρχήν το ένστικτο της επιβίωσης συνεπάγεται το φόβο του θανάτου.
Επίσης, σκεφτείται ότι το γεγονός ότι δεν θέλετε να χάσετε τους γονείς/συγγενείς/φίλους σας, δείχνει οτι στην ουσία φοβάστε το θάνατο (τους). Γενικώς στη ψυχανάλυση, με απλουστευμένα λόγια, ο φόβος του μόνιμου αποχωρισμού είναι ουσιαστικά ο φόβος του θανάτου.
Ακόμα και αν η πρώτη μας σκέψη είναι "δεν φοβάμαι να πεθάνω" (που κι εγώ την έχω σε κάποιο βαθμό) ο φόβος του θανάτου εμφανίζεται σε άλλες δραστηριότητες της ζωής μου.
Και HumanTorch, χωρίς να θέλω να σου την πω, και μόνο από καθαρό ενδιαφέρον, ψάξε τον εαυτό σου για να διαπιστώσεις μήπως τελικά η "μη συμπάθεια που έχεις για τη ζωή" είναι ουσιαστικά φόβος του θανάτου με μια ευρύτερη ένοια.

εγω θα πω κατι αλλο. ειχα να μπω εκτος του σπαμ κορνερ πολυυυυυυυυυυυυυυυυ καιρο. και τι βλεπω?! ρε θανε βαλε μια ταξη εδω περα....



και επειδη ο κυρ μπλε απο πανο παει να μας το παι3ει ψυχολογος...

εγω θα πω κατι αλλο.

δεν ξερεις πως ειναι να μιλας σε εναν ετοιμοθανατο ο οποιος ξερει οτι θα πεθανει εντος ολιγων ωρων (εσυ εντωμεταξυ εισαι τελειως αγνωστος για αυτον-και να μη ξερεις οτι ο τυπος θα πεθανει-) και μετα απο 3-4 ωρες να τον βλεπεις νεκρο.

εισαι πολυ μικρος για να μιλας για τον θανατο . τραβα παιξε καμια μπαλα.

Ωπ! Ωραια διαφωνια! Εγω λοιπον θα απαντησω λεγοντας:
Ποτε δεν εισαι πολυ μικρος και ποτε δεν εισαι πολυ μεγαλος για να μιλησεις για οτιδηποτε. Εκφραζω την αποψη μου με βαση αυτα που ξερω τωρα. Δεν το παιζω ψυχολογος, αλλα σε παρακαλω μην αμφισβητεις το γεγονος πως εχω ψαχτει στο συγκεκριμενο θεμα γιατι μου αρεσει πολυ. Επισης, οταν καποιος λεει την αποψη του δεν τη λεει για να δειξει οτι ξερει, αλλα για να την ακουσουν η αλλοι και να τη συγκρινουν με τη δικια τους αλλαζοντας τη ή eμπλουτιζοντας τη. Με τη λογικη "εισαι πολυ μικρος να μιλας γι αυτο" μαθαινουμε να μιλαμε με στερεοτυπα. Εδω να δωσω τα συγχαρητηρια μου στον Torch ο οποιος ανοιγει ενδιαφεροντα θεματα που κανεις δεν ειχε ανοιξει μεχρι τωρα.
Επισης, ναι, δεν ξερω πως ειναι να μιλας με καποιον που ξερει πως θα πεθανει σε μερικες ωρες. Πραγματικα ομως (και συγγνωμη αν αυτο προσβαλλει καποιους) δεν αντιμετωπιζω τετοια θεματα τοσο δραματικα. Παντως εδω δεν θα εκγρασω γνωμη γιατι δεν μου εχει τυχει ποτε.
Τελος, δε μου αρεσει να παιζω μπαλλα

Δεν φοβαμαι μην πεθανω, επιδη ξερω οτι θα ζω αιωνια ως ψυχη/πνευμα/συνηδιση σε αστρικο σωμα/whatever.
Αυτο που φοβαμαι ειναι να πεθανει καποιος/καποια που νοιαζωμαι οπος συγγενεις και φιλοι. Επισης, αυτο του οποιου την ιδεα δεν αντεχω ειναι ο απροσδοκητος θανατος, οπος πχ να περπατας και να χαζογελας, και ξαφνικα να σου φυτεψουν μια σφαιρα χωρις να το καταλαβεις ή να πεσει πυρινικη βοπμβα στην γειτονια σου και να μην το παρεις χαμπαρι: τετειοι θανατοι μπορουν να σου προκατεσουν εγγλοβισμο στο γηηνο αστρικο σχεδιο aka να γινεις φαντασμα. Και, για να προλαβω ενα τρομερο tibeit, αδιαφορω ποιος πιστευει στα φαντασματα και την μεταθανατο ζωη και ποιος οχι: εδω λεω απλα την ταπινη μου αποψη!

επισης, οπος ειπε και ο Torch με δικα του λογια, θα με λυπουσε αφανταστα να πεθενα χωρις να εχω ολοκληρωσει τις γηηνες προσδοκιες μου! εχει ομος διαφορα ο φοβος απο την λυπη!

και τελος, η ηλικια ειναι κατι το σχετικο με την ψυχικη οριμωτητα: υπαρχουν 12-14χρωνα που ψυχικα ειναι πολυ πιο ενιληκες απο μερικους 20-25αριδες! Και ναι, εχω μηλησει με ετοιμοθανατο, ηταν στο ιδιο δοματιο με εμενα οταν ειχα σπασει το χερι μου. μαληστα μηλησα μαζι του μια ορα πρην πεθανει (απο τσιγαρο πηγε, ο καημενος). του ελεγα πως ολα θα πανε καλα, να μην φοβατε, και κοιμηθηκα: οταν ξυπνησα το κρεβατι ειχε φυγει, ρωτησα την νοσοκομα που πηγε, και μου ειπε τα ασχημα νεα...

(02-07-2009 01:18 PM)BLUE Wrote: [ -> ]οταν καποιος λεει την αποψη του δεν τη λεει για να δειξει οτι ξερει, αλλα για να την ακουσουν η αλλοι και να τη συγκρινουν με τη δικια τους αλλαζοντας τη ή eμπλουτιζοντας τη. Με τη λογικη "εισαι πολυ μικρος να μιλας γι αυτο" μαθαινουμε να μιλαμε με στερεοτυπα.

Σου βγάζω το καπέλο.Πράγματι έτσι είναι, αυτές είναι αλήθειες.

(02-07-2009 01:18 PM)BLUE Wrote: [ -> ]Εδω να δωσω τα συγχαρητηρια μου στον Torch ο οποιος ανοιγει ενδιαφεροντα θεματα που κανεις δεν ειχε ανοιξει μεχρι τωρα.

Τουλάχιστον εσύ το εκτιμάς.Κάποιοι άλλοι παίζουν και με τα threads.......

(02-07-2009 01:29 PM)MANUELF Wrote: [ -> ]Δεν φοβαμαι μην πεθανω, επιδη ξερω οτι θα ζω αιωνια ως ψυχη/πνευμα/συνηδιση σε αστρικο σωμα/whatever.

Χμ, και αυτό δυστηχώς είναι μια θεωρία όπως τις άλλες την οποία σταμάτησα να την υποστηρίζω μεγαλώνοντας.Πραγματικά θα ήθελα να ήταν έτσι αλλά δεν το πιστεύω και πολύ.

(02-07-2009 01:29 PM)MANUELF Wrote: [ -> ]και τελος, η ηλικια ειναι κατι το σχετικο με την ψυχικη οριμωτητα: υπαρχουν 12-14χρωνα που ψυχικα ειναι πολυ πιο ενιληκες απο μερικους 20-25αριδες! Και ναι, εχω μηλησει με ετοιμοθανατο, ηταν στο ιδιο δοματιο με εμενα οταν ειχα σπασει το χερι μου. μαληστα μηλησα μαζι του μια ορα πρην πεθανει (απο τσιγαρο πηγε, ο καημενος). του ελεγα πως ολα θα πανε καλα, να μην φοβατε, και κοιμηθηκα: οταν ξυπνησα το κρεβατι ειχε φυγει, ρωτησα την νοσοκομα που πηγε, και μου ειπε τα ασχημα νεα...

Εε, καλά μερικά άτομα και αγόρια και κορίτσια έχουν μεγάλη ψηχική ανωριμότητα όπου ξέρω..συνιθισμένο φαινόμενο.
Τώρα, αυτό είναι πραγματικά μια άσχημη εμπειρία στο να μιλάς σε κάποιον που σε λίγο είναι έτοιμος να πεθάνει....πίστεψε με την έχω ζήσει και μάλιστα με συγγενή και δεν είναι το ότι καλύτερο.Φάνταζομαι πως θα ένιωσες μόλις άκουσες πως έφυγε ο άνθρωπος με τον οποίο μιλούσες......
Χαίρομαι που και εσύ είπες πως δεν φοβάσαι τον θάνατο.Δεν έχει νόημα να τον φοβάσε αφού ξέρεις ότι κάποτε θα σε νικήσει.Για αυτό που είπες για τον ξαφνικό θάνατο......είναι μια απόδειξη ή πες το όπως θέλεις ότι πρέπει να ζούμε όλες τις στιγμές τις ζωής μας σαν να είναι οι τελευταίες.
Εγώ τον φοβόμουν τον θάνατο αλλά εχω καταλάβει πως δεν χρειάζεται ποιά:exclamation:We have to live our lives as we can guyz
Και ακόμη αν κάποιος θάνατος κοντινού προσώπου μας μας επειρεάσει πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά και να προσπαθήσουμε να τον ξεχάσουμε τον θάνατο του προσώπου αυτού.

Εχω ψαξει τα παντα πανω σε θεματα σαν αυτα που ανοιγει ο torch.Αυτη την ερωτηση δεν την εχω αναλυσει μεσα μου και ουτε προκειται.
Ειναι πολυ απλο.Δεν με νοιαζει καν η εννοια θανατος.Οχι οτι θελω να πεθανω.Αλλα οταν ειναι να γινει θα γινει οποτε και αν ειναι αυτο.Πραγματικα ο μονος λογος που θα το απεφευγα αν μπορουσα εστω και λιγο ειναι οι γονεις και οι κολλητοι μου.Μονο αυτο.
Και ναι και εγω θα προτιμω να ζω σαν ψυχη οπως ειπε ο manulef.
Συγχαρητηρια και απο μενα για αυτου του τυπου θεματα.Με τρελενουν

O θανατος φοβαται εμενα.....;Ρ

(30-06-2009 07:58 PM)The Human Torch Wrote: [ -> ]

(30-06-2009 06:40 PM)Fake Apology Wrote: [ -> ]οσο εχω δικους μου ανθρωπους διπλα μου δεν εχω να φοβηθω κατι, και η αληθεια ειναι πως θα προτιμουσα να πεθανω εγω παρα αυτοι.

Και εγώ.Θα προτιμούσα να μου συμβεί κάτι σε εμένα παρά στους συγγενείς μου ή ακόμη και στους λιγοστούς φίλους που έχω.

Exactly. Προσωπικά αδιαφορώ για το αν θα πεθάνω και πότε (εξάλλου δεν πιστεύω σε μεταθανάτια ζωή), αλλά τρέμω τη στιγμή που θα χάσω τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Είναι τέτοιες στιγμές όταν τα σκέφτομαι αυτά και συνειδητοποιώ ότι τα μικροπράγματα που με "χαλάνε" καθημερινά δεν είναι τίποτα και θα 'πρεπε να ντρέπομαι για αυτά.

Και όσοι πεθάνετε, μην ανησυχείτε, ούτε που θα πάρετε χαμπάρι.

Όπα, τι thread είναι αυτό που ξεθάφτηκε; Ενδιαφέρον πάντως.


Εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν με απασχολεί ιδιαίτερα. Αφού έτσι κι αλλιώς κάποτε όλοι θα πεθάνουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Εννοείται ότι θα προτιμούσα να αποφύγω έναν οδυνηρό θάνατο και ότι δεν θα χαιρόμουν ιδιαίτερα άμα ήξερα ότι θα πεθάνω. Άλλα όπως και να το δούμε, η ζωή δεν είναι ούτε κάτι που κερδίσεις ούτε κάτι που μπορείς έστω να φέρεις ισοπαλία. Ούτε να παραιτηθείς μπορείς. Οπότε απλώς κάποτε δέχεσαι την ήττα σου. Τώρα για το τι γίνεται μετά, ούτε μπορούμε να ξέρουμε ούτε και έχει ιδιαίτερη σημασία. Εγώ λέω τίποτα αλλά η γνώμη μου δεν έχει και πολύ σημασία μάλλον.

(23-12-2011 11:05 PM)herooftime Wrote: [ -> ]Και όσοι πεθάνετε, μην ανησυχείτε, ούτε που θα πάρετε χαμπάρι.

Λες και κάποιοι δεν θα πεθάνουμε ποτέ

Δεν είναι τρομαχτικός, είναι badass

λοιπον.....επειδει ειμαι απιστευτα τσιγκουνης και εγωηστης για να λεμε την αληθεια IRL θελω να ζησω οσο περισοτερο γινεται......δεν θελω να ζησω ομως την μερα που θα εμαρμοστει αυτο το πραγμα με το τσιπακι RFID. Τωρα για το πως θα προτιμουσα να πεθανω.......θα προτιμουσα να ηξερα τι γινεται γυρο μου και να μην ειναι ξαφνικος. Μαλον στο νοσοκομειο και αρκετα αργα , να ειμαι ξυπνιος ενωειται και να μην ειμαι μονος στο δοματιο. (οχι απο καποιο ιλιθιο λαθος ενος ασχετου κια αδεξιου νοσοκομου )

Εγω παρολο που εχω σθνηθησει ντην ιδεα οτι θα παιθανω φοβαμαι τον θανατο

(03-01-2012 06:27 PM)Kingnothing412 Wrote: [ -> ]λοιπον.....επειδει ειμαι απιστευτα τσιγκουνης και εγωηστης για να λεμε την αληθεια IRL θελω να ζησω οσο περισοτερο γινεται......

Αν δεν έλεγε KingNothing412 από πάνω θα έλεγα ότι εγώ το έγραψα αυτό. Ξέρω ότι δεν είναι και το καλύτερο του χαρακτήρα μου αλλά ισχύουν σε μεγάλο ποσοστό και για μένα.