08-09-2009, 05:26 AM
Αυτο το νεο Φανφικ, που θα χωρισω σε 3 κοματια, εχει να κανει με την ιστορια του Manuelf, του χαρακτηρα που δημηουργησα για το κομιξ της Rene.
Λιγο "Lucario and the mystery of mew (aura gardiens)", προσθετουμε μια κουταλια επικο χαρακτηριστικο, ανακατευουμε με λιγο Tales of Symphonia και ιδου το αποτελεσμα: Η ιστορια αρχηζει στον μεσαιωνα, και το πρωτο κοματι θα εξιστορισει τις περιπετιες του Manuelf σε ενα κοσμο βασισμενο στο ToS. Θα υπαρξουν πολλες περιπετιες και πολλα επικα στοιχεια απο την ζωη του Μαγου-Ψιονικου-εκπαιδευτη (και φυλακα της αυρας):
(σας παραπεμπω: "παρατσουκλι: Manuelf
ιστορικο: αποσιαζε απο την γη για 500 χρωνια ωστε να τελειοποιησει τις ψιονικες του δυναμεις στην αυλη του αρηανου βασιλια: ομως, μετα την μεγαλη καταστροφη του αρη, γυρισε στην γη, νιωθωντας το χαος που κυριαρχουσε πανω της!
χαρακτηριστικα: δεν εχει γερασει καθολου απο τοτε που εκλεισε τα 25. Μαυρα μακρυα μαλια, περιπιημενο μουστακι και φαβοριτες, καθως και ενα μικρο μουσακι στην ακρη του σαγωνιου. υψως 192cm. βαρος 109 kg. μεγαλη ευλιγησια, μυηκη δυναμη και ταχητητα. υπερανθρωπα αντανακλαστικα.
χαρακτηρας: απομακρος, παραξενως, με μακαβριο χιουμορ. απρωβλεπτος και κυκλοθυμικως. IQ 178.
αρνητικα χαρακτηριστικα: δεν σηκωνει κοροϊδεμα, ειναι καπως υπεροπτηκως, και συνεχως χαρακτηριζει οσους δεν εχουν υπερφυσικες δυναμεις ως "κατωτερα οντα". επισης, για εναν αγνωστο λογο, αναφερετε στο ανθρωπηνο ιδως σαν να μην ανηκε σε αυτο. εχει την κακη συνηθεια να μελετα την καθε του κηνιση απο ολες τις οπτικες γωνιες, πρην την κανει. Επιπλεων, παρα την μακροχρωνια εκπεδευση του, δεν μπορει με τιποτα να αρνηθει ενα γευμα, καθως και "πειναει" σε τακτηκα χρωνικα διαστηματα! επισης ειναι πολυ ξεροκεφαλος και δεν υπακουει ποτε εντολες! Τελως, εχει μεγαλη αδυναμια στα κοριτσια, και δεν μπορει να τους αρνηθει ποτε τιποτα!
οκ, αρκετα για τον εκπαιδευτη: ιδου και τα ποκεμον του:
Gengar: ο Γκενγκαρ του Manuelf ηταν καπωτε ενα Αλακαζαμ που των αγαπησε τοσσο, οστε οταν πεθανε (σχετικα νεο, μολις 120 χρωνων) επελεξε να μεινει μαζι του ως γκενγκαρ! Τον γκενγκαρ, ακομα και απο τα χρωνια που ηταν αλακαζαμ των χαρακτηριζε το μαυρο χιουμορ του: διολου παραξενο που ακολουθει τον Manuelf, αφου εχουν την ιδια αισθηση του χιουμορ! επιδη καπωτε ηταν αλακαζαμ, υπηρξε ενα λαθως στην μεταμορφωση του, και ετσι εγινε shinny!
Alakazam: το αλακαζαμ του Manuelf επεσε μπρωστα του για να των σωσει απο μια επιθεση "sheer cold" που εκτελεσε ενα Articuno πανω στον Εμμανουελ, επιδη αυτος ειχε παει να το ελευθερωσει απο εναν μαγο που το ελεγχε. ολοι νομιζαν το αλακαζαμ νεκρο, και το εθαψαν, αλλα οταν επεστρεψε στην γη, αντικρησε το αλακαζαμ του να ξεπαγωνει, νιωθωντας την παρουσια του εκπαιδευτη του! Γενεωτητα, αυτοθυσια, σοφια: αυτα ειναι τα χαρακτηριστικα του αλακαζαμ!
Lucario: Ο λουκαριο, ακολουθησε τον Manuelf απο μικρο ριολου. Μια μερα, οταν εξεληχθηκε σε λουκαριο, ο Manuelf εκανε μια δεξιωση: εκει, ενας μαγος, ξεγελασε το λουκαριο και του εδωσε ενα "διαμαντι" ως δωρο! ο λουκαριο, μολις το ακουμπισε, αιχμαλοτηστικε στον μαγεμενο κρυσταλο αυρας, και οταν τον βρηκε ο Manuelf, καταλαβε οτι ο μονος τροπος να τον ελευθερωσει θα ηταν να μεγαλωσουν οι δυναμεις του: αυτος ηταν αλωστε και ενας απο τους βασικωτερους λογους που πηγε στον αρη: για να βρει τροπο να ελευθερωσει το λουκαριο. τελικα, μολις πρωσφατα, ανακαληψε οτι το ξωρκι εξασθενισε και ο λουκαριο βγηκε απο τον κρυσταλο, μετα απο 489 χρωνια! (ναι, παραδεχωμε οτι αυτο το εμπνευστηκα απο την ταινια) Ο λουκαριο ειναι ο καθρευτης του Manuelf: ακρυβος ιδια συμπεριφορα!
Latios: ενα ποκεμον που ακολουθησε τον Manuelf στον αρη, και, με εναν περιεργο τροπο δεν επιρεαστηκε απο την παροδο του χρωνου. ακομα και ο ιδιος ο Manuelf αγνωει τα αιτια. Παιχνιδιαρικο, αλλα και με βαθια σοφια! απολαμβανει ιδιετερα την παρεα του γκενγκαρ (λογικο, 500 χρωνια μαζι κανουν παρεα!)
Charizard, Dragonite: θα τα γνωρισει και θα τα πιασει κατα την διαρκια της ιστοριας.
Raiquaza: αν και δεν τον εχει μαζι του, λογω των καθηκωντων του ποκεμον, ο Manuelf ειχαι αιχμαλωτησει το ποκεμον των αιθερων. παρ'ολο που ειναι μακρια, κρατανε συχνα τηλεπαθητικη επαφη!
??? (οχι, δεν ενοω το misigno): στον αρη, ο Manuelf γνωρισε και επιασε πολλα ποκεμον, αγνωστα εδω! αγνωστο το αν αυτα επιβιωσαν την μεγαλη καταστροφη...
οι φυλακες: ο Manuelf, με την παροδο του χρωνου γνωρισε τους φυλακες των τριων αρχων: χαος, χρωνος και χωρος. αν και επισημα δεν τα εχει πιασει, ειναι φιλοι του, και μπορει να τους ζητησει καποια χαρη!
PS: ολα τα ποκεμον ειναι αρσενικα, ακομα και τα θρυλικα!
αργωτερες αποκαληψεις: ο Manuelf δεν ειναι ανθρωπος, αλλα Elf, και ετσι δικαιολογουντε ολα τα μυστηρια στο πρωσοπο του!")
5/9/632: Βρησκωμαστε σε μια μεσαιωνικη πολη, την Ισελια .Ενας νεαρος μολις εκλεισε τα 15 του, που σημενε οτι θεωρουνταν πλεων ενιλικας. Το ονομα του: Σαλοκιν. Ο στοχος του: Να μεινει το ονομα του στην ιστορια. Μιας και πλεων ηταν ενιληκας, ειχε το δικαιωμα να αγωρασει ExsphereΩ. Οι Exsphere εχουν την ιδιοτητα να μπορουν να συγχρονιστουν με την αυρα ενος ατομου (με ενα ιδικο μικρο-ξορκι που αρκει να πεις για να ενεργοποιηθουν, και να συγχρωνιστουν με την αυρα μιας οντοτητας με την οποια εχουν αμεση επαφη), αποροφωντας ετσι και το σωμα του οντος μεσα στον κρυσταλο. Μετα, αρκουσε να πεις το ονομα του οντος, κρατοντας τον κρυσταλο και πιεζωντας την μεση του "key crest" και αυτο βγενει απο τον κρυσταλο. με τον ιδιο τροπο ξαναμπενει! Ο Σαλοκιν ηξερε μοναχα οτι αρκετα χρωνια πρην αυτα τα πετραδακια μπορουσαν να δωσουν υπερανθρωπες δυναμεις σε αυτον που τα φωραει, επιταχηνοντας τοσο τον μεταβολισμο οσο και την ροη του Mana στο σωμα του. Ηξερε επισης τον λογο που απαγωρευτηκε αυτη η χρηση: αν δεν φορουσες το ιδικο Key Crest (το οποιο σημερα ειναι ενσοματομενο στον σφαιροιδη κρυσταλο) μπορουσες πολυ ευκολα να μεταλαχτεις σε Nebulra, ή και ακομα χειρωτερες μεταλαξεις, αναλογα με την ανακατανομη ενεργειας! (οπος πολυ σωστα καταλαβατε, προκειτε για μια προτογωνη ποκεμπολ). Ο Σαλοκιν θα χρησιμοποιουσε τους κρυσταλους αυτους για να αιχμαλωτησει και να εκπαιδευσει ζωα που μεταλαχτηκαν απο την υπερβολικη εκθεση στην ενεργεια (τελικη καταληξη των τερατων του ToS): Τα Ποκεμον! Εκτος απο τα ονοιρα του για επικες μαχες με σατανικους μαγους και καταραμενα βασιλια, ειχε και την φιλοδοξια να εκπεδευσει παντοδυναμους συντροφους μαχης.
Και η περιπετεια ξεκηναει...
(ο τροπος συγγραφης που χρησημοποιησα ειναι μονο για την εισαγωγη!)
Λιγο "Lucario and the mystery of mew (aura gardiens)", προσθετουμε μια κουταλια επικο χαρακτηριστικο, ανακατευουμε με λιγο Tales of Symphonia και ιδου το αποτελεσμα: Η ιστορια αρχηζει στον μεσαιωνα, και το πρωτο κοματι θα εξιστορισει τις περιπετιες του Manuelf σε ενα κοσμο βασισμενο στο ToS. Θα υπαρξουν πολλες περιπετιες και πολλα επικα στοιχεια απο την ζωη του Μαγου-Ψιονικου-εκπαιδευτη (και φυλακα της αυρας):
(σας παραπεμπω: "παρατσουκλι: Manuelf
ιστορικο: αποσιαζε απο την γη για 500 χρωνια ωστε να τελειοποιησει τις ψιονικες του δυναμεις στην αυλη του αρηανου βασιλια: ομως, μετα την μεγαλη καταστροφη του αρη, γυρισε στην γη, νιωθωντας το χαος που κυριαρχουσε πανω της!
χαρακτηριστικα: δεν εχει γερασει καθολου απο τοτε που εκλεισε τα 25. Μαυρα μακρυα μαλια, περιπιημενο μουστακι και φαβοριτες, καθως και ενα μικρο μουσακι στην ακρη του σαγωνιου. υψως 192cm. βαρος 109 kg. μεγαλη ευλιγησια, μυηκη δυναμη και ταχητητα. υπερανθρωπα αντανακλαστικα.
χαρακτηρας: απομακρος, παραξενως, με μακαβριο χιουμορ. απρωβλεπτος και κυκλοθυμικως. IQ 178.
αρνητικα χαρακτηριστικα: δεν σηκωνει κοροϊδεμα, ειναι καπως υπεροπτηκως, και συνεχως χαρακτηριζει οσους δεν εχουν υπερφυσικες δυναμεις ως "κατωτερα οντα". επισης, για εναν αγνωστο λογο, αναφερετε στο ανθρωπηνο ιδως σαν να μην ανηκε σε αυτο. εχει την κακη συνηθεια να μελετα την καθε του κηνιση απο ολες τις οπτικες γωνιες, πρην την κανει. Επιπλεων, παρα την μακροχρωνια εκπεδευση του, δεν μπορει με τιποτα να αρνηθει ενα γευμα, καθως και "πειναει" σε τακτηκα χρωνικα διαστηματα! επισης ειναι πολυ ξεροκεφαλος και δεν υπακουει ποτε εντολες! Τελως, εχει μεγαλη αδυναμια στα κοριτσια, και δεν μπορει να τους αρνηθει ποτε τιποτα!
οκ, αρκετα για τον εκπαιδευτη: ιδου και τα ποκεμον του:
Gengar: ο Γκενγκαρ του Manuelf ηταν καπωτε ενα Αλακαζαμ που των αγαπησε τοσσο, οστε οταν πεθανε (σχετικα νεο, μολις 120 χρωνων) επελεξε να μεινει μαζι του ως γκενγκαρ! Τον γκενγκαρ, ακομα και απο τα χρωνια που ηταν αλακαζαμ των χαρακτηριζε το μαυρο χιουμορ του: διολου παραξενο που ακολουθει τον Manuelf, αφου εχουν την ιδια αισθηση του χιουμορ! επιδη καπωτε ηταν αλακαζαμ, υπηρξε ενα λαθως στην μεταμορφωση του, και ετσι εγινε shinny!
Alakazam: το αλακαζαμ του Manuelf επεσε μπρωστα του για να των σωσει απο μια επιθεση "sheer cold" που εκτελεσε ενα Articuno πανω στον Εμμανουελ, επιδη αυτος ειχε παει να το ελευθερωσει απο εναν μαγο που το ελεγχε. ολοι νομιζαν το αλακαζαμ νεκρο, και το εθαψαν, αλλα οταν επεστρεψε στην γη, αντικρησε το αλακαζαμ του να ξεπαγωνει, νιωθωντας την παρουσια του εκπαιδευτη του! Γενεωτητα, αυτοθυσια, σοφια: αυτα ειναι τα χαρακτηριστικα του αλακαζαμ!
Lucario: Ο λουκαριο, ακολουθησε τον Manuelf απο μικρο ριολου. Μια μερα, οταν εξεληχθηκε σε λουκαριο, ο Manuelf εκανε μια δεξιωση: εκει, ενας μαγος, ξεγελασε το λουκαριο και του εδωσε ενα "διαμαντι" ως δωρο! ο λουκαριο, μολις το ακουμπισε, αιχμαλοτηστικε στον μαγεμενο κρυσταλο αυρας, και οταν τον βρηκε ο Manuelf, καταλαβε οτι ο μονος τροπος να τον ελευθερωσει θα ηταν να μεγαλωσουν οι δυναμεις του: αυτος ηταν αλωστε και ενας απο τους βασικωτερους λογους που πηγε στον αρη: για να βρει τροπο να ελευθερωσει το λουκαριο. τελικα, μολις πρωσφατα, ανακαληψε οτι το ξωρκι εξασθενισε και ο λουκαριο βγηκε απο τον κρυσταλο, μετα απο 489 χρωνια! (ναι, παραδεχωμε οτι αυτο το εμπνευστηκα απο την ταινια) Ο λουκαριο ειναι ο καθρευτης του Manuelf: ακρυβος ιδια συμπεριφορα!
Latios: ενα ποκεμον που ακολουθησε τον Manuelf στον αρη, και, με εναν περιεργο τροπο δεν επιρεαστηκε απο την παροδο του χρωνου. ακομα και ο ιδιος ο Manuelf αγνωει τα αιτια. Παιχνιδιαρικο, αλλα και με βαθια σοφια! απολαμβανει ιδιετερα την παρεα του γκενγκαρ (λογικο, 500 χρωνια μαζι κανουν παρεα!)
Charizard, Dragonite: θα τα γνωρισει και θα τα πιασει κατα την διαρκια της ιστοριας.
Raiquaza: αν και δεν τον εχει μαζι του, λογω των καθηκωντων του ποκεμον, ο Manuelf ειχαι αιχμαλωτησει το ποκεμον των αιθερων. παρ'ολο που ειναι μακρια, κρατανε συχνα τηλεπαθητικη επαφη!
??? (οχι, δεν ενοω το misigno): στον αρη, ο Manuelf γνωρισε και επιασε πολλα ποκεμον, αγνωστα εδω! αγνωστο το αν αυτα επιβιωσαν την μεγαλη καταστροφη...
οι φυλακες: ο Manuelf, με την παροδο του χρωνου γνωρισε τους φυλακες των τριων αρχων: χαος, χρωνος και χωρος. αν και επισημα δεν τα εχει πιασει, ειναι φιλοι του, και μπορει να τους ζητησει καποια χαρη!
PS: ολα τα ποκεμον ειναι αρσενικα, ακομα και τα θρυλικα!
αργωτερες αποκαληψεις: ο Manuelf δεν ειναι ανθρωπος, αλλα Elf, και ετσι δικαιολογουντε ολα τα μυστηρια στο πρωσοπο του!")
5/9/632: Βρησκωμαστε σε μια μεσαιωνικη πολη, την Ισελια .Ενας νεαρος μολις εκλεισε τα 15 του, που σημενε οτι θεωρουνταν πλεων ενιλικας. Το ονομα του: Σαλοκιν. Ο στοχος του: Να μεινει το ονομα του στην ιστορια. Μιας και πλεων ηταν ενιληκας, ειχε το δικαιωμα να αγωρασει ExsphereΩ. Οι Exsphere εχουν την ιδιοτητα να μπορουν να συγχρονιστουν με την αυρα ενος ατομου (με ενα ιδικο μικρο-ξορκι που αρκει να πεις για να ενεργοποιηθουν, και να συγχρωνιστουν με την αυρα μιας οντοτητας με την οποια εχουν αμεση επαφη), αποροφωντας ετσι και το σωμα του οντος μεσα στον κρυσταλο. Μετα, αρκουσε να πεις το ονομα του οντος, κρατοντας τον κρυσταλο και πιεζωντας την μεση του "key crest" και αυτο βγενει απο τον κρυσταλο. με τον ιδιο τροπο ξαναμπενει! Ο Σαλοκιν ηξερε μοναχα οτι αρκετα χρωνια πρην αυτα τα πετραδακια μπορουσαν να δωσουν υπερανθρωπες δυναμεις σε αυτον που τα φωραει, επιταχηνοντας τοσο τον μεταβολισμο οσο και την ροη του Mana στο σωμα του. Ηξερε επισης τον λογο που απαγωρευτηκε αυτη η χρηση: αν δεν φορουσες το ιδικο Key Crest (το οποιο σημερα ειναι ενσοματομενο στον σφαιροιδη κρυσταλο) μπορουσες πολυ ευκολα να μεταλαχτεις σε Nebulra, ή και ακομα χειρωτερες μεταλαξεις, αναλογα με την ανακατανομη ενεργειας! (οπος πολυ σωστα καταλαβατε, προκειτε για μια προτογωνη ποκεμπολ). Ο Σαλοκιν θα χρησιμοποιουσε τους κρυσταλους αυτους για να αιχμαλωτησει και να εκπαιδευσει ζωα που μεταλαχτηκαν απο την υπερβολικη εκθεση στην ενεργεια (τελικη καταληξη των τερατων του ToS): Τα Ποκεμον! Εκτος απο τα ονοιρα του για επικες μαχες με σατανικους μαγους και καταραμενα βασιλια, ειχε και την φιλοδοξια να εκπεδευσει παντοδυναμους συντροφους μαχης.
Και η περιπετεια ξεκηναει...
(ο τροπος συγγραφης που χρησημοποιησα ειναι μονο για την εισαγωγη!)
!!!!!!!
