garam to diavazo gia proti fora kai kseris ti exo na po ??
exo na po oti pragmatika exis talento !!!!!!!
Σ'ευχαρηστω ρε Γιαννη....να ειναι καλα η (υπερβιλικα) ζωηρη μ φαντασια
Πραγματικα,τα επεισοδια π δν εχουν δραση ειναι τ πιο δυσκολα γ μενα...ελπιζω τουλαχιστον να καταφερνω να σας κραταω λιγο σε αγωνια μεχρι την δραση
Επεισοδιο 4
Οι τεσσερεις ηρωες κατεβηκαν απο το δωματιο τους για να δουν τι συμβαινει με το συγκεντρωμενο πληθος,κατι ειχε σιγουρα συμβει αλλα δεν ηξεραν ακομα τι ακριβως.Οταν εφτασαν κατω ειδαν την εξωπορτα του πανδοχειου κλειδωμενη,αντικειμενα στα παραθυρα για να μην φαινεται στον εσωτρικο χωρο.Ο ιδιοκτητης στεκοταν ορθιος λιγο πιο περα,στο βλεμμα του φαινοταν οτι περιμενε τους ηρωες,ο Γκαραμ τον πλησιαζει και τον ρωταει
-Τι γινεται εδω?Γιατι εχει μαζευτει ολος αυτος ο κοσμος?
-Ειναι εδω για εσας....,ειπε ο ιδιοκτητης και στη συνεχεια τους εξηγησε τι ειχε συμβει.
Το προηγουμενο βραδυ,που εγινε οι επιθεση απο τους ληστες,παρολο που η μαχη εγινε μακρυα απο το χωριο οι χωρικοι ειδαν τι συνεβει και αναγνωρισαν τους ηρωες ως “Θεους των Στοιχειων”.Για αυτον τον λογο μαζευτηκαν για να τους ευχαρηστησουν,οχι μονο που εδιωξαν τους ληστες αλλα και για οτι αλλο ειχαν καταφερει τοσο καιρο με τις δυναμεις τους.Και παρολο που ειδαν οτι για καποιο λογο δεν ειχαν τις δυναμεις τους,αυτο δεν αλλαζει το πως νιωθουν για αυτους.Οι ηρωες εριξαν με προσοχη μια ματια προς τα εξω,οι χωρικοι κρατουσαν στα χερια τους διαφορα πραγματα,καποιοι κρατουσαν φρουτα και λαχανικα καποιοι σφαγμενα ζωα και αλλοι ρουχα και υφασματα.
-Τι ειναι ολα αυτα?,απορρισαν οι ηρωες
Οι χωρικοι ετσι ηθελαν να δειξουν την ευγνωμοσυνη τους,μπορει να μην ηταν ιδιαιτερα πλουσιοι αλλα ο καθενας τους ηθελε να προσφερει κατι στα ατομα που αναγνωριζαν ως ηρωες.Ο Γκαραμ πλησιαζει τον ιδιοκτητη και του δινει ενα πουγκι με χρηματα λεγοντας του
-Ειναι κατι παραπανω απο οσα συμφωνισαμε για την διαμονη...
Και του εξηγησε οτι τα επιπλεον χρηματα ειναι για να τους δειξει την πισω εξοδο απο το πανδοχειο,στη συνεχεια πηρε ενα φυλλο χαρτι,εγραψε κατι και το εδωσε στον ιδιοκτητη.
Λιγη ωρα μετα μια φωνη ακουγεται μεσα στο πληθος που ηταν μαζεμενο
-Φευγουν απο την αλλη πυλη του χωριου
Τεσσερεις φιγουρες με καλυμενα προσωπα ετρεχαν να βγουν απο το χωριο,το πληθος αρχισε να τους ακολουθει και μετα απο αρκετη ωρα καταφερε να τους προλαβει.Βεβαια τους περιμενε μια μεγαλη εκπληξη,οταν τα ατομα εβγαλαν τις κουκουλες αποκαληφθηκε οτι δεν ηταν αλλοι παρα ο ιδιοκτητης του πανδοχειου και η οικογενεια του.Αυτος ηταν ενας αντιπερισπασμος για να φυγουν οι ηρωες απο την κανονικη πυλη οση ωρα οι χωρικοι ακολουθουσαν το δολωμα,τωρα πια ειχαν απομακρυνθει αρκετα.Οι αλλοι τρεις δεν μπορουσαν να καταλαβουν την συμπεριφορα του Γκαραμ,οποτε σταματανε αποτομα να προχωρανε και η Εστελ με εντονο υφος του λεει
-Γιατι το εκανες αυτο?Αυτοι οι ανθρωποι ηθελαν απλα να μας ευχαρηστησουν,δεν καταλαβαινω γιατι τους προσβαλεις ετσι απορριπτντας τις προσφορες τους
-Δεν προσεξες τιποτα ετσι?...απαντησε ο Γκαραμ ελαφρως χαμογελοντας.
Στη συνεχεια τους εξηγησε πως για ενα τοσο μικρο χωριο,ολα οσα ηταν ετοιμοι να τους προσφερουν οι χωρικοι ηταν πολυ πιθανον ενα μεγαλο μερος της περιουσιας του καθενος.Οποτε ο Γκαραμ δεν ηθελε να υπαρχει εστω μια μικρη πιθανοτητα καποια οικογενεια να πεινασει χωρις λογο.
-Ναι,μαλλον εχεις δικιο....,ειπαν οι αλλοι τρεις
-Απο την αλλη βεβαια λιγο καλο κρεας δεν θα με πειραζε αν το ειχα,ειπε ο Βεσπιο και ολοι αρχισαν να γελανε.Μετα ο Σμεϊτζ θυμιθηκε κατι και λεει στον Γκαραμ
-Αληθεια,τι εγραψες σε εκεινο το χαρτι?
-Α ναι,το χαρτι....τιποτα ιδιαιτερο,οτι τους ευχαρηστουμε για την ευγενικη τους πραξη και οτι μεχρι να επανακτισουμε τις δυναμεις μας ισως δεν μπορουμε να προστατευουμε τον κοσμο το ιδιο καλα,απαντησε ο Γκαραμ και τον ακολουθησε ο Βεσπιο
-Βλακιες,μια χαρα δεν τα ειχαμε καταφερει και χωρις δυναμεις?...Δηλαδη εγω πιο πολυ,γιατι εσεις εισασταν ενα ματσο χαλια,ειπε και ολοι αρχισαν να γελανε ξανα.
Πισω στο χωριο οπου ο ιδιοκτητης του πανδοχειου μολις ειχε διαβασει το γραμμα που αφησε ο Γκαραμ,μια φιγουρα που φορουσε εναν μανδυα με κουκουλα απομακρυνεται διακριτικα απο το πληθος.Λιγο πιο περα ανεβαινει σε ενα αλογο και αρχιζει να καλπαζει μακρυα απο το χωριο.Υστερα απο αρκετη ωρα το ατομο αυτο φτανει σε μια βραχωδη περιοχη,προχωροντας λιγο πιο μεσα υπηρχε ενας καταβλησμος.Γρηγορα κατεβαινει απο το αλογο και κατευθηνεται προς την μεγαλυτερη σκηνη που υπηρχε.Μπαινει μεσα και αφου γονατιζει λεει
-Τελικα ειχες δικιο αρχηγε,οι αρχοντες δεν εχουν πλεον τις δυναμεις τους
-Ξερεις τι πρεπει να κανεις,συνεχισε να τους ακολουθεις.....εχω ετοιμασει και εναν αριθμο στρατιωτων σε περιπτωση που χρειαστουν,απαντησε μια γυναικεια φωνη.
-Μαλιστα,θα κανω οτι χρειαστει,ειπε ο αντρας και στη συνεχεια βγηκε εξω απο την σκηνη.
Εν τω μεταξυ,οι ηρωες συνεχιζαν τον δρομο τους για την πολη οπου ζουσε ο βασιλιας,την πολη Βοουλεν.Μετα απο αρκετες ωρες μπροστα τους ηταν ο προορισμος τους,μια απο τις μεγαλυτερες πολεις,η Βοουλεν που ηταν χτισμενη πανω στο βουνο με το οποιο μοιραζονται το ιδιο ονομα.Απο πολυ μακρυα ακομα φανηκαν τα δυο μεγαλα καμπαναρια που βρισκονταν στα πλαγια του παλατιου και χρησιμευαν ως συναγερμος σε περιπτωσεις επιθεσης.Το παλατι ηταν στην κορυφη του βουνου,ακριβως απο κατω ηταν χτισμενα τα σπιτια των κατοικων και κοντα στους προποδες ηταν η εμπορικη περιοχη.Στους προποδες ηταν χτισμενα τα τοιχη που σου εκοβαν την ανασα καθως πλησιαζες,τοσο ψηλα και θηριωδη που νομιζες οτι δεν ειχαν χτιστει απο ανθρωπινο χερι.Οι ηρωες ειτελους βρισκονταν μεσα στην πολη,μπροστα τους το εμπορικο κεντρο γεματο με μαγαζια και στους δρομους τριγυρω μια θαλασσα απο ανθρωπους.Καθως προχωρουσαν για το παλατι,κατι τραβηξε την προσοχη του Γκαραμ και αλλαξε πορεια,οι αλλοι ξαφνιαστηκαν και ετσι ο Βεσπιο του ειπε
-Ει,που πας?Το παλατι ειναι απο εκει...δεν χρειαζεται και πολυ γνωση πλοηγησης για να το δεις
-Ευχαρηστω για την πληροφορια εξυπνακια,απλα θελω να κανω και κατι αλλο,απαντησε ο Γκαραμ και μπηκε σε ενα μαγαζι.Οι υπολοιποι δεν καταλαβαν τι τρεχει και ακομα περισσοτερο γιατι ο Γκαραμ εμπαινε σε ενα τετοιο μαγαζι,σε κοσμηματοπωλειο.Μετα απο λιγη ωρα ο Γκαραμ βγαινει εξω,φαινοταν απογοητευμενος και ας προσπαθουσε να το κρυψει.
-Τι σε εχει πιασει με τα κοσμηματα τελευταια?,ρωταει η Εστελ
-Δεν καταλαβαινω,τι ακριβως εννοεις?,απαντησε ο Γκαραμ
-Ολο αυτο,οταν πηρες αυτο το περικαρπιο δεν ασχοληθηκα πολυ...αλλα τωρα ομως εχω αρχισει να πιστευω πως κατι συμβαινει,ειπε η Εστελ και ο Γκαραμ γελασε και ειπε
-Μπορεις να μην βλεπεις συνωμοσιες?Απλα πιστευα πως μαζι με το περικαρπιο θα ταιριαζε και ενα δαχτυλιδι,αλλα δυστυχως δεν βρηκα κατι που να μοιαζει
-Ωραια,τι λετε να συνεχισουμε τον δρομο μας?Εχουμε ερθει για μια δουλεια,ειπε ο Σμεϊτζ
-Μαλιστα κυριε Ξενερωτε,απαντησε ο Βεσπιο και ολοι αρχισαν να γελανε και να συνεχιζουν να κατευθηνονται προς το παλατι.Σε λιγο βρισκονταν εκει,μπροστα απο την πυλη του παλατιου υπηρχαν δυο φρουροι που τους σταματησαν,ο ενας απο αυτους ειπε
-Σταματηστε εκει,απαγορευεται η εισοδος χωρις αδεια
Τοτε πεφτει απο πανω ενα δαχτυλιδι,ολοι κοιταξαν πανω και καποιος στεκοταν στο μπαλκονι αλλα δεν φαινοταν καλα γιατι επεφτε ο ηλιος πανω,το ατομο κατευθυνθηκε προς τα μεσα.Ο Γκαραμ μαζεψε το δαχτυλιδι και το εδειξε στους φρουρους λεγοντας
-Πως σας φαινεται αυτο για αδεια?
Οι φρουροι εδειχναν εκπληκτοι,χωρις να εχουν συνειδητοποιησει τι ακριβως συμβαινει λενε
-Ακολουθηστε μας,θα σας οδηγησουμε απευθειας στο δωματιο του θρονου
Ετσι και εγινε,οι φρουροι οδηγησαν τους ηρωες στο δωματιο του θρονου οπου εκει καθοταν ο βασιλιας.Οι ηρωες υποκλιθηκαν οπως προσταζουν οι κανονες ευγενειας,ο βασιλιας τοτε δινει εντολη σε ολους εκτος των ηρωων να βγουνε απο το δωματιο.Ο Γκαραμ τοτε σηκωνεται και πεταει το δαχτυλιδι προς τον βασιλια,εκεινος το πιανει στον αερα
-Νομιζω πως αυτο ανηκει σε εσενα παλιοφιλε,ειπε ο Γκαραμ
nice one !!!
Ωραια,ειχαμε μια κενη εβδομαδα μεταξυ τν 2 εξεταστικων περιοδων οποτε προλαβα να γραψω....
Επεισοδιο 5
Στην αιθουσα του θρονου υπηρχε ενα ζεστο κλιμα,οι ηρωες ηταν μπροστα σε ενα ατομο που γνωριζαν απο παλια.Χρειαζοντουσαν την βοηθεια του,δεν ανησυχουσαν ομως,ηταν σιγουροι οτι θα εκανε τα παντα για να την προσφερει.Ο βασιλιας της Βοουλεν,ο Λουσιαν γιος του Λιγκριβεν,ομως οι ηρωες τον ειχαν γνωρισει διαφορετικα,ως εναν λυκο που μιλουσε την ανθρωπινη γλωσσα,τον Νιτρο.
-Παει καιρος φιλοι μου,ειναι τιμη να επισκεπτεστε στο βασιλειο,ειπε ο Λουσιαν
-Θα χαιρομουν πολυ να πω πως ειναι μια απλη επισκεψη,αλλα....,απαντησε ο Γκαραμ και στη συνεχεια διηγηθηκε ολα τα γεγονοτα που δεν ηξερε ο Λουσιαν.Οτι εχασαν τις δυναμεις τους και η μονη ελπιδα να τις επανακτησουν ειναι να βρουν τον πεμπτο αρχοντα.Για να το πετυχουν ομως αυτο θα χρειαστει να βρουν την Πηγη της Αναζητησης,και για να το κανουν αυτο θα πρεπει να ανακαλυψουν τα στοιχεια που ειναι διασκορπισμενα στον κοσμο.Τοτε ο Βεσπιο διακοπτει λεγοντας
-Και για να ακριβολογουμε,στον Παλιο Κοσμο...η τουλαχιστον καπως ετσι το ανεφερε ενας γεροντας
Ο Λουσιαν με το που ακουσε την αναφορα για τον Παλιο Κοσμο εδειχνε συγκλονισμενος
-Π..Πα...Παλιος Κοσμος ειπες?Μου ανεφεραν κατι σχετικο προσφατα,ειπε ο Λουσιαν και αρχισε να κατεθυνεται προς την εξοδο απο της αιθουσας του θρονου,ζητησε στους ηρωες να τον ακολουθησουν.
Μετα απο λιγη ωρα περιπλανησης στους διαδρομους του καστρου,εφτασαν μπροστα απο μια μεγαλη πυλη,εκει στεκονταν δυο πολυ καλα οπλισμενοι φρουροι.Οταν οι φρουροι τους ειδαν να πλησιαζουν σταυρωσαν τα δορια τους εμποδιζοντας την εισοδο τους.
-Τι ακριβως κανουν?Δεν βλεπουν τον βασιλια μαζι μας?,αναρωτηθηκε η Εστελ
Φτανοντας μπροστα απο τους φρουρους ο Λουσιαν εβγαλε ενα ολοχρυσο περιδεραιο,στο κεντρο ειχε μια κοκκινη πετρα και τριγυρω διαφορα συμβολα.Οι φρουροι ανοιξαν τον δρομο για τον βασιλια και την συνοδεια του,ο Λουσιαν τοτε ανοιξε την πορτα.Μεσα ενα γιγαντιο δωματιο,δεν εβλεπες πουθενα το τερμα του,και το ταβανι τοσο ψηλο που σχεδον νομιζες οτι ηταν ενας σκοτεινος ουρανος.Τριγυρω αμετρητα ραφια και τραπεζια,ολα γεματα με βιβλια και παπυρους.
-Το μερος που ακομα και ο βασιλιας πρεπει να αποδειξει την ταυτοτητα του πριν μπει,η βασιλικη βιβλιοθηκη,ειπε ο Λουσιαν καθως οι πεντε τους εμπεναν μεσα
-Ουαου,καλα πως ηξερες οτι θα σου ζητουσαμε να μας φερεις εδω?,ρωτησε ο Βεσπιο
-Δεν το ηξερα,απλα προσφατα ενας απο τους βιβλιοθηκαριους ανεφερε οτι βρεθηκε κατι σχετικο με τον Παλιο Κοσμο...ομως υπηρχε ενα προβλημα,απαντησε ο Λουσιαν
Ο Λουσιαν αρχισε να προχωραει μεχρι που εφτασε σε ενα σφραφισμενο δωματιο,η πορτα ηταν γεματη αλυσιδες και στο κεντρο μια κλειδαρια.Η κλειδαρια αυτη ανοιγε μονο με εναν τροπο το περιδεραιο του βασιλια.Ο Λουσιαν το εβαλε στην εσοχη που ειχε η κλειδαρια,οι αλυσιδες απευθειας αρχισαν να μαζευονται μεσα στην κλειδαρια,η πορτα ηταν πια ανοιχτη.
-Περιμενετε εδω για λιγο,ειπε ο Λουσιαν και μπηκε μονος του μεσα στο δωματιο.Μεσα υπηρχαν ραφια με διαφορα κειμηλια,αλλα και καποιους παπυρους που εδειχναν να προερχονται απο το μακρυνο παρελθον.Ψαχνοντας για μερικα λεπτα,ο Λουσιαν βρηκε αυτο που εψαχνε,πηρε προσεκτηκα εναν παπυρο και κατευθυνθηκε προς τους ηρωες.Ο Λουσιαν ακουμπησε με αργες κινησεις τον παπυρο σε ενα τραπεζι,οι ηρωες μαζευτηκαν τριγυρω,και τους ειπε
-Ισως το παλαιοτερο στοιχειο για τον Παλιο Κοσμο,ενας χαρτης εκεινης της εποχης....,και ταυτοχρονα αρχισε να ξετυλιγει τον παπυρο και ολοι εδειχναν εκπληκτοι με οτι αντικρυσαν
-...και εδω βλεπετε το προβημα που ανεφερα προηγουμενως,συνεχισε ο Λουσιαν
Το προβλημα ηταν οτι ο χαρτης ηταν γραμμενος σε μια αρχαια γραφη,που κανενας απο τους μεταφραστες του βασιλια δεν μπορουσε να καταλαβει.Ετσι απο την μερα που ανακαλυψαν τον χαρτη αρχισαν να ψαχνουν παντου καποιον που θα μπορουσε να διαβσει,ομως μεχρι στιγμης οι προσπαθειες ηταν ακαρπες.Ο Γκαραμ σχετικα οργισμενος χτυπησε το χερι του στο τραπεζι και ειπε
-Να παρει...Δεν εχουμε τον χρονο να περιμενουμε ποτε θα βρεθει καποιος που γνωριζει την γλωσσα
-Και ειναι πολυ πιθανο να μην εχει μεινει κανεις που να μπορει,απαντησε θλιμενος ο Λουσιαν
Ταυτοχρονα,η Εστελ κοιτουσε τον χαρτη περιεργα,εβλεπε πως υπηρχε κατι περιεργο πανω του και πλησιασε για να ριξει μια κοντινη ματια,κατι την ξαφνιασε
-Παιδια...το βλεπετε αυτο?,ρωτησε η Εστελ
-Αν βλεπουμε τι?Εισαι σιγουρα καλα?,απαντησε ο Σμεϊτζ οταν ολοι πλησιασαν τον χαρτη και δεν εβλεπαν τιποτα αλλο απο την μορφολογια του εδαφους και λεξεις που δεν καταλαβαιναν.
-Δεν μπορει να το βλεπω μονο εγω....οι λεξεις....κινουνται....και νομιζω οτι....μπορω να τις διαβασω,ειπε η Εστελ και τοτε η φωνη του Μοβαϊου ακουστηκε μεσα απο τον κρυσταλο της
-Μπορεις,αρκει να συγκεντρωθεις,ειπε και εξηγησε τι εννοουσε.Αναλογα το στοιχειο που ελενχει ο καθε αρχοντας υπαρχει και ενα μερος του σωματος του που δημιουγειται συσωρευση πνευματικης ενεργειεας.Αναλογα το σημειο που γινεται αυτη η συσωρευση προκειπτουν και καποιες απο τις ικανοτητες που κατεχουν οι αρχοντες.Συγκεκριμενα,το σημειο συσωρευσης πνευματικης ενεργειας για την Εστελ,και γενικα για αρχοντες του Νερου,ηταν ο εγκεφαλος της.Τα ατομα με συσωρευση πνευματικης ενεργειας στον εγκεφαλο αποκτουν μεγαλυτερη νοημοσυνη και αντιληψη.
-Ωραια,τωρα δηλαδη εισαι σπασικλακι και με αποδειξεις,ειπε ο Βεσπιο
Η Εστελ δεν απαντησε,απλα κοιταξε τον Βεσπιο με ενα αγριο βλεμμα,τοτε ο Μοβαϊος συνεχισε
-Προσπαθησε να συγκεντρωσεις ολη σου την ενεργεια σου προς το μυαλο σου...αν ειχατε ακομα τις κανονικες σας δυναμεις αυτο δεν θα ηταν απαραιτητο,ομως τωρα η πνευματικη σας ενεργεια ειναι περιορισμενη,ειπε και μετα η λαμψη απο τον κρυσταλο της Εστελ εσβησε και η φωνη του χαθηκε.
Η Εστελ τοτε εκλεισε τα ματια της και αυτοσυγκεντρωθηκε,ενιωθε κυματα ενεργειας να μεταφερονται απο ολο της το σωμα προς το κεφαλι της.Οταν ενιωσε ετοιμη ανοιξε αργα τα ματια της,ολοι εμειναν εκπληκτοι,στα ματια της φαινοταν μια αχνη γαλαζια λαμψη.Οι λεξεις πια στον παπυρο δεν τρεμοπαιζαν,για την Εστελ πια ηταν σαν να διαβαζε κειμενο στη γλωσσα της εποχης.
-Απιστευτο,πετυχε...παιδια,μπορω να διαβασω οτι ακριβως λεει,ειπε η Εστελ
Τοτε δωσανε στην Εστελ ενα χαρτη της δικης τους εποχης και πανω κατεγραψε ολα τα στοιχεια απο τον χαρτη του Παλιου Κοσμου αφου δεν μπορουσαν να παρουν τον χαρτη μαζι επειδη ηταν αρχαιο κειμηλιο.Αρκετες ωρες περασαν μεχρι η Εστελ να αντιγραψει ολες τις τοποθεσιες απο τον αρχαιο χαρτη πανω σε εναν συνχρονο,μπορει ηδη να ειχε περασει και μια ολοκληρη μερα μεχρι να τελειωσει.
-ΕΤΟΙΜΟΣ,φωναξε η Εστελ κρατωντας τον χαρτη και ξυπνοντας τους υπολοιπους που κοιμοντουσαν σε διαφορα σημεια μεσα στη βιβλιοθηκη.Ολοι μαζευτηκαν γυρω απο τον χαρτη και τον παρατηρουσαν επι ωρα χωρις να μπορουν να πουν κατι,την σιωπη εσπασε ο Γκαραμ
-Πραγματικα,παρολο που βλεπω τις τοποθεσιες τα ονοματα των περιοχων ειναι τελειως αγνωστα,ειπε
-Το μονο που αναγνωριζουμε ολοι ειναι αυτο...,συνεχισε ο Σμεϊτζ διχνοντας ενα σημειο στο χαρτη που εγραφε “Αβερον”,η πολη που επρεπε να πανε.Ομως κατι δεν ηταν σωστο,εκει που υποτειθεται επρεπε να υπηρχε η πολη του Αβερον,ηταν μια αχανης εκταση που ειναι γνωστη ως κοιλαδα του Ραστγουντ.
-Τελικα φαινεται δεν εισαι τοσο ιδιοδυια,λαθος τον εφτιαξες,ειπε ο Βεσπιο
-Τουλαχιστον ειμαι πιο εξυπνη απο εσενα...που δεν εχεις ιδεα απο μορφολογια εδαφους,απαντησε η Εστελ λεγοντας οτι ο χαρτης δεν ηταν λαθος αφου χρησιμοποιησε τα σημεια του οριζοντα για να μεταφερει τις τοποθεσιες απο του Παλιου Κοσμου σε αυτον τον χαρτη.Απλα το πιθανοτερο ειναι οτι με το περασμα των αιωνων καθως το εδαφος αλλαζε το εδαφος εγινε ακαταλληλο για να χτιστει πολη εκει.Ομως μετα ερχοταν το αμεσως επομενο προβλημα,τι ειχε συμβει στο Αβερον και που θα βρισκαν οι ηρωες τα στοιχεια που ηθελαν.Ομως δεν εδειχναν να ανησυχουσαν και πολυ,θα πηγαιναν εκει και θα εψαχναν,σιγουρα θα υπηρχαν ιχνη που θα τους οδηγουσαν στην αληθεια του τι συνεβει εκει.
-Στην αναγκη θα αναποδογυρισουμε αυτη την κοιλαδα αλλα θα βρουμε το Αβερον,ειπε ο Βεσπιο και ολοι αρχισαν να γελανε,εκτος τον Λουσιαν που κοιταζε τον χαρτη πολυ σκεπτικος
-Τι τρεχει?Δειχνεις προβληματισμενος,ειπε ο Γκαραμ
-Φιλοι μου,θα ηθελα για λιγο να αφησετε την αναζητηση σας,υπαρχει ενα θεμα που θα χρειαστει την βοηθεια σας,απαντησε ο Λουσιαν και καθως κοιτουσε τον χαρτη το βλεμμα του κυλισε λιγο νοτιοτερα απο την κοιλαδα,στην κωμοπολη του Ραστγουντ και η ανησυχεια στα ματια του εγινε εντονοτερη.
Οκ,τελος με εξεταστικες κτλ αρα υποθετω θα γραφω πιο συστηματικα...
Επεισοδιο 6
Οι τεσσερεις ηρωες καλπαζαν προς το Ραστγουντ,με τα αλογα που τους εδωσε ο Λουσιαν για να ειναι το ταξιδι τους πιο ξεκουραστο και πιο γρηγορο.Στο μυαλο τους ειχαν ακομα την τελευταια συζητηση τους με τον Λουσιαν.Την ωρα που ο Λουσιαν ειχε δει στον χαρτη την περιοχη Ραστγουντ,μια εντονη ανησυχεια φανηκε στα ματια του και ζητησε απο τους παλιους του φιλους μια μεγαλη χαρη.
-Ραστγουντ,πριν απο λιγο καιρο το ονομα της περιοχης ξανακουστηκε μεσα σε αυτο το παλατι....και πιστευω πως μονο εσεις μπορειτε να με βοηθησετε,ειπε ο Λουσιαν και στη συνεχεια εδωσε επιπλεον εξηγησεις.Μερικες εβδομαδες πριν την αφηξη των ηρωων στο παλατι ειχε ερθει ενας απο τους κατοικους της Ραστγουντ γιατι η περιοχη χρειαζοταν την βοηθεια του βασιλια.
-Βασιλια μου,σε ικετευω....οι ανθρωποι μου χρειαζονται βοηθεια,ειπε ο αντρας
-Πες μου ακριβως τι εχει συμβει,θα κανω οτι μπορω για να βοηθισω,απαντησε ο Λουσιαν
Ο αντρας τοτε εξηγησε πως πολλοι ανθρωποι στην περιοχη ειχαν βρεθει νεκροι η ειχαν εξαφανιστει μυστηριωδως,ολοι τους μεσα στη νυχτα και χωρις κανεις να δει η να ακουσει κατι.Ο Λουσιαν δεν εχασε χρονο,ζητησε απο μερικους στρατιωτες του να πανε για να διαλευκανουν την υποθεση.Ομως περασαν εβδομαδες μεχρι τον ερχομο των ηρωων και ακομη δεν υπηρχε καμια ειδηση για το θεμα.
-Γι αυτο φιλοι μου,θελω να λυσετε αυτο το μυστηριο πριν προχωρησετε με την αναζητηση σας...σας παρακαλω,ειπε ο Λουσιαν.Ο Γκαραμ τον πλησιαζει και ακουμπαει το χερι του στον ωμο του λεγοντας
-Δεν χρειαζοταν να μας παρακαλεσεις παλιοφιλε...κινδυνευουν ανθρωπινες ζωες,και επισης μας ζηταει χαρη ενας φιλος...δεν υπηρχε περιπτωση να κανουμε πισω
-Σας ευχαρηστω....θα ζητησω να σας ετοιμασουν αλογα για να σας διευκολινουν,ειπε ο Λουσιαν
-Μην ανησυχεις,οτι και να υπαρχει εκει θα το διαλυσουμε....,ειπε ο Βεσπιο και μετα απο λιγα δευτερολεπτα σκεψης συνεχισε λεγοντας
-...και μια ακομη χαρη,μηπως μαζι με τα αλογα να ελεγες να μας ετοιμασουν και τιποτα προμηθειες,δεν λεω καλη η μεταφορα αλλα και λιγο φαϊ δεν θα με χαλαγε.Οι υπολοιποι αρχισαν να γελανε,ομως ετσι εγινε εκτος απο τα αλογα ο Λουσιαν τους εδωσε και αρκετα τροφημα για το ταξιδι τους.
Οι ηρωες ειχαν φτασει πια σε μια μικρη λιμνη οπου εκατσαν για να ξαποστασουν,αλλα και να ξεδιψασουν τα αλογα.Τοτε ο Σμεϊτζ πηρε τον λογο και ρωτησε
-Τι ακριβως πιστευετε εχουμε να αντιμετωπισουμε?
-Ιδεα δεν εχω,και ο Λουσιαν δεν ειχε πολλες πληροφοριες,απαντησε η Εστελ
-Μην σας απασχολει,ολα στη ωρα τους...οταν φτασουμε εκει θα μαθουμε απο του κατοικους,ειπε ο Γκαραμ καθως ανεβαινε στο αλογο του.Οι ηρωες συνεχισαν τον δρομο τους μεχρι που η νυχτα αρχισε να πεφτει,ετσι αποφασισαν να διανυχτερευσουν.Αφου αναψαν φωτια,ετοιμασαν φαγητο και αφου τελειωσαν με το γευμα τους αποφασισαν να κοιμηθουν.Μεσα στη νυχτα,ο Γκαραμ πεταγεται απο τον υπνο του γεματος ιδρωτα,η Εστελ που πηρε ειδηση τι συμβαινει τον πλησιασε
-Τι σου συμβαινει?Μερες τωρα βλεπω οτι δεν μπορεις να κοιμηθεις,ειπε η Εστελ
-Δεν ειναι τιποτα,απλα φαινεται πως ο Βεσπιο εχει δικιο για την μαγειρικη μου...ειναι βαρια,απαντησε ο Γκαραμ προσπαθωντας να μειωσει την σοβαροτητα του θεματος.Ομως η Εστελ δεν ηταν χαζη,καταλαβε οτι κατι συνεβαινε ομως δεν ηθελε να πιεσει την κατασταση.Και οι δυο επεσαν ξανα για υπνο,οι ηρωες συνεχισαν τον υπνο τους μεχρι το ξημερωμα χωρις καποιο αλλοι απροοπτο.Μολις ξυπνησαν ανεβηκαν για αλλη μια φορα στα αλογα τους και συνεχισαν να κατευθυνονται προς το Ραστγουντ.Μεχρι το μεσημερι ειχαν υπολογισει να ειναι στον προορισμο τους,και αφου δεν συναντησαν κατι αλλο που να τους καθυστερησει ετσι και εγινε.Μπαινοντας μεσα στο χωριο οι ηρωες ειδαν ενα πληθος ανθρωπων συγκεντρωμενο,αμεσως αφησαν τα αλογα και ετρεξαν να δουν τι ειχε συμβει.Αλλος ενας απο τους κατοικους ειχε βρεθει νεκρος,ηταν πεσμενος στο εδαφος καλυμενος απο αιμα.Οι ηρωες πλησιασαν για να δουν καλυτερα,ομως υπηρχε κατι παραξενο,ενω το ατομο ηταν γεματο αιματα πανω στο σωμα του δεν υπηρχαν πληγες,μια γυναικα τοτε ειπε
-Τα ιδια με τους προηγουμενους....ειναι δαιμονες σας λεω,δαιμονες
Οι υπολοιποι χωρικοι αρχισαν να ψηθιριζουν μεταξυ τους,ο Σμεϊτζ τοτε πλησιαζει την γυναικα
-Δαιμονες?Τι σας κανει να το πιστευετε αυτο?,ρωτησε ο Σμεϊτζ
Η γυναικα τοτε πλησιασε το σωμα του νεκρου αντρα,επιασε το κεφαλι του και το γυρισε στο πλαϊ
-Δεστε αυτο,δεν ειναι κατι που το κανει ουτε ζωο,ουτε ανθρωπος,ειπε η γυναικα διχνοντας τον λαιμο του αντρα που ειχε δυο τρυπηματα και φαινοταν οτι ολο το αιμα με το οποιο ηταν καλυμενος προερχοταν απο εκει.Οι ηρωες δεν ειχαν αντιμετωπισει ξανα κατι παρομοιο,ηξεραν μονο οτι οτι και να ηταν το πλασμα που το προκαλει εμφανιζοταν μονο την νυχτα.Ετσι τους εμενε μονο ενα πραμμα να κανουν,να περιμενουν να νυχτωσει.Ο ηλιος ειχε δυσει και το σκοταδι ειχε καλυψει ολη την περιοχη,οι ηρωες ηταν ετοιμοι να βγουν και να κυνηγισουν αυτο το πλασμα οτι και αν ηταν.
-Λοιπον,καλυτερα να χωριστουμε για να καλυψουμε μεγαλυτερη περιοχη....να προσεχετε,δεν ξερουμε με τι εχουμε να κανουμε,να εχετε το νου σας σε οτιδηποτε κινειται,ειπε ο Γκαραμ
-Ειναι σιγουρα ασφαλες να χωριστουμε?Ισως ηταν καλυτερα αν μεναμε ολοι μαζι,απαντησε ο Βεσπιο
-Σκασε φοβιτσιαρη,μην ανησυχεις αν σου επιτεθει κατι βαλε μια φωνη...το χωριο δεν ειναι και τοσο μεγαλο,θα σε ακουσουμε,ειπε η Εστελ και ολοι διαλεξαν απο μια κατευθυνση για να αρχισουν το ψαξιμο.Οι ωρες περνουσαν,και ακομα τιποτα δεν ειχε συμβει.Σε ενα σταυροδρομι η Εστελ και ο Βεσπιο συναντιονται και λενε ο ενας στον αλλο οτι δεν βρηκαν τιποτα παραξενο.Πριν προλαβουν ομως να τελειωσουν την συζητηση τους μια γυναικεια κραυγη ακουγεται απο το διπλανο στενο.Οι δυο τους ετρεξαν οσο πιο γρηγορα μπορουσαν,φτανοντας εκει ειδαν μια φιγουρα να ετοιμαζεται να επιτεθει σε μια κοπελα.Η φιγουρα εμοιαζε να εχει ανθρωπινη μορφη,ομως ηταν φανερο απο τα κοκκινα ματια που ελαμπαν μεσα στο σκοταδι και τους τεραστιους κυνοδοντες οτι ηταν κατι αλλο.Το πλασμα δεν προλαβε να επιτεθει,ειδε την Εστελ και τον Βεσπιο να πλησιαζουν και αρχισε να τρεχει.
-Δεν προκειται να σε αφησω,ειπε η Εστελ και χτυπησε τα dagger της δημιοργοντας αμετρητες βελονες απο νερο αρχισαν να κατευθυνονται προς το πλασμα.Το χτυπημα φαινοταν οτι θα ειναι σιγουρο,ομως με μερικες πολυ γρηγορες κινησεις το πλασμα απεφυγε καθε μια απο τις επιθεσεις.
-Απιστευτη ταχυτητα,αν συνεχισει ετσι θα μας ξεφυγει,ειπε η Εστελ
-Δεν προκειται,αστο σε εμενα,απαντησε ο Βεσπιο και καρφωσε το claymore του στο εδαφος,τοτε το εδαφος μπροστα αρχισε να υψωνεται δημιουργοντας ενα τεραστιο τοιχος.Δεν ηταν ομως αρκετο για να παγηδευσουν το πλασμα,με ενα αδιανοητα ψηλο αλμα περασε απο πανω.Το τοιχος εμποδισε τους δυο ηρωες να συνεχισουν την καταδιωξη,μεχρι ο Βεσπιο να ξανακατεβασει το εδαφος ειχανε χασει τα ιχνη του,η Εστελ ελαφρως απογοητευμενη γυρναει και λεει
-Να παρει,πως το αφησαμε να συμβει αυτο?
-Και επισης,τι ηταν αυτο το πλασμα?,απαντησε ο Βεσπιο
Εκεινη την στιγμη,πριν προλαβουν να συνειδητοποιησουν ακομα τι ειχε συμβει,μια εκρηξη ακουγεται και καπνος και φωτια φαινοταν απο την αλλη πλευρα του χωριου.Ο Βεσπιο και η Εστελ ηταν αρκετα μακρυα απο το σημειο ομως αρχισαν να τρεχουν προς τα εκει για να δουν τι ειχε συμβει.Πιο κοντα ηταν ο Γκαραμ,με το που ειδε το θεαμα ειπε απο μεσα του
-Εκεινη η κατευθυνση...απο εκει ειχε παει ο Σμεϊτζ,φιλε αν εισαι σε κινδυνο,κρατησου και ερχομαι.Ο Γκαραμ ετρεξε οσο πιο γρηγορα μπορουσε και εφτασε στο σημειο.Εκει ηταν ο Σμεϊτζ πεσμενος στα γονατα,με το ραβδι του πεταμενο μερικα μετρα μακρυα.Μαζι ηταν και ενα πλασμα σαν αυτο που ειδαν ο Βεσπιο και η Εστελ,ειχε πιασει τον Σμεϊτζ και ειχε καρφωσει τα δοντια του στον λαιμο του.Ο Σμεϊτζ ηταν γεματος αιματα,ομως φαινοταν οτι ειναι ακομα ζωντανος απο τις βαριες του ανασες.Ο Γκαραμ δεν εχασε χρονο ετοιμασε μια βολη με το τοξο του,το πλασμα τον πηρε ειδηση.Ομως ηταν πια αρκετα αργα,οταν πηγε να αφησει τον Σμεϊτζ και να τρεξει το βελος του Γκαραμ διαπερνουσε την καρδια του.Ο Σμεϊτζ αρχισε να πεφτει προς τα πισω,ο Γκαραμ ετρεξε αμεσως και προλαβε να τον κρατησει,οι ανασες του Σμεϊτζ γινοντουσαν ολο και πιο βαριες.
-Κρατησου,θα εισαι καλα....,ειπε ο Γκαραμ προσπαθωντας να σταματησει την αιμοραγια.Εκεινη την στιγμη εφτασαν και η Εστελ με τον Βεσπιο και ετρεξαν και εκεινοι διπλα στν Σμεϊτζ.Τα ματια του Σμεϊτζ εκλεισαν και το κεφαλι του εγυρε αποτομα,οι αισθησεις του τον ειχαν εγκαταλειψει.
ουουουου, scary! χαχα, πολύ ωραίο επισόδειο! όπος λένε, τα καλα αργούν! και αυτό ήταν παρα πολυ καλο!
Χθες μετα απ περιπου 12 ωρες σχεδιασης (μαζι μ διαλειματα γ φαι κτλ κτλ),εκατσα κ εγραψα κ αυτο....
Επεισοδιο 7
Οι ηρωες μολις ειχαν βγει απο μια μαχη με πλασματα που δεν ειχαν αντιμετωπισει ποτε μεχρι τωρα,δεν θεωρουσαν οτι νικησαν,ενας δικος τους σχεδον κοντεψε να χασει την ζωη του.Ο Σμεϊτζ τραυματιστηκε πολυ σοβαρα,αλλα καταφεραν να σταματησουν γρηγορα την αιμοραγια απο τις πληγες του και με την βοηθεια του γιατρου που υπηρχε στο χωριο καταφεραν να τον σωσουν.Ολοι ηταν πανω απο το κρεβατι οπου ο Σμεϊτζ ακομα αναισθητος αναρρωνε.Ο Γκαραμ τοτε ξεκινησε μια συζητηση
-Τι ηταν αυτα τα πλασματα?Πρεπει να ειδοποιησουμε τους πρωην αρχοντες,ισως ξερουν κατι
-Ναι,αλλα πως θα το κανουμε αυτο?Συνηθως επικοινωνουν αυτοι μαζι μας οταν χρειαζεται,απαντησε η Εστελ.
Τοτε ο Βεσπιο ειχε μια ιδεα,θυμοταν ολες τις προηγουμενες φορες που οι πρωην αρχοντες επικοινωνουσαν μαζι τους χρησιμοποιουσαν τους κρυσταλους τους.Σηκωνει λοιπον τον δικο του κρυσταλο κοντα στο στομα του και αρχιζει να φωναζει
-Ει,παππου...αν με ακους μιλα εχουμε ενα θεματακι εδω
Η Εστελ και ο Γκαραμ αμεσως βαζουν τα χερια τους μπροστα απο το στομα του για να τον κανουν να σταματησει,εκανε πολυ φασαρια και αυτο δεν θα βοηθουσε και πολυ την αναρρωση του Σμεϊτζ
-Πας καλα ρε βλαμμενε?Ο Σμεϊτζ ξεκουραζεται και εσυ γκαριζεις?,ειπε η Εστελ με αυστηρο τονο καθως επερνε τον Βεσπιο εξω απο το δωματιο που ηταν ο Σμεϊτζ
-Απλα υπεθεσα οτι οπως μας μιλανε αυτοι απο τους κρυσταλους,ισως ετσι μπορουσαμε και εμεις,απαντησε ο Βεσπιο προσπαθωντας να δικαιολογηθει.Ξαφνικα,ο κρυσταλος του Βεσπιο αρχισε να λαμπει και απο μεσα ακουστηκε η φωνη του Γρανμαργκ
-Μικρε,ετσι και με ξαναπεις παππου θα σε χωσω μεσα στο εδαφος
-Χα,ειδατε τελικα ειχα δικιο...οντως μπορουμε να μιλαμε απο τους κρυσταλους,απαντησε ο Βεσπιο και στη συνεχεια μαζι με την Εστελ εξηγησαν στους πρωην αρχοντες οσα συνεβησαν.Μολις ανεφεραν οτι ο Σμεϊτζ ειχε δαγκωθει απο ενα πλασμα,η Ραϊσα τους διακοπτει λεγοντας
-Μηπως ειδατε το πλασμα να δινει στον Σμεϊτζ απο το αιμα του?,ρωτησε με ανησυχια
-Γιατι?Τι ακριβως συμβαινει?Και τι ειναι αυτα τα πλασματα?,απορρισαν ο Βεσπιο και η Εστελ.
Οι πρωην αρχοντες τοτε αρχισαν να τους λενε οτι ηξεραν για αυτα τα πλασματα,δεν ηξεραν παρα πολλα για την ιστορια τους,οπως το ποτε πρωτοεμφανιστηκαν η τον τροπο που δημιουργηθηκαν.Ηξεραν μονο οτι η πιο διαδεδομενη ονομασια τους ηταν Βαμπιρ,επισης ανεφεραν οτι υπαρχουν φημες οτι διαθετουν διαφορες ικανοτητες και πολλες φορες ειναι διαφορετικες αναλογα το ατομο.Τελος τους ειπαν τον τροπο με τον οποιο αυξανουν τον πληθυσμο τους,αρκει να δωσουν σε καποιο απο τα θυματα τους να πιει το αιμα απο Βαμπιρ και τοτε γινεται και αυτος ενα.
-Ομως ποτε μεχρι τωρα δεν ειχαμε δει επιθεση απο Βαμπιρ,μεχρι και εμεις ειχαμε πιστει οτι εμπροκειτο απλα για ενα θρυλο...δυστυχως διαψευθηκαμε,ειπε ο Κουραζ
Ο Βεσπιο και η Εστελ γυρισαν μεσα στο δωματιο που ηταν ο Σμεϊτζ και ειπαν στον Γκαραμ οσα εμαθαν απο τους πρωην αρχοντες για την κατασταση που βρισκονταν
-Ωστε ετσι....,ειπε ο Γκαραμ και κοιταξε τον Σμεϊτζ αρκετα σκεπτικος
Την επομενη μερα,ολα ειχαν επιστρεψει στους φυσιολογικους τους ρυθμους.Οι κατοικοι του χωριου ηταν χαρουμενοι γιατι για πρωτη φορα δεν θρηνουσαν καποιο θυμα μετα απο επιδρομη των Βαμπιρ.Ο Σμεϊτζ ειχε επανακτησει τις αισθησεις του,ενιωθε ομως καπως αδυναμος ακομα και εμεινε στο κρεβατι.Προς μεγαλη εκπληξη των υπολοιπων ολες οι πληγες του Σμεϊτζ ειχαν γιατρευτει μεσα σε μια νυχτα,επισης οι ουλες απο το δαγκωμα του Βαμπιρ στον λαμο του ειχαν εξαφανιστει.
-Ουαου,φιλε αυτο θα πει αναρρωση,ειπε ο Βεσπιο
-Ειδες τι σου ειναι ενας καλος υπνος,απαντησε ο Σμεϊτζ
Αφου εξηγησαν και στον Σμεϊτζ οτι ειχαν μαθει για τα Βαμπιρ οσο ηταν αναισθητος,αποφασισαν να οργανωσουν καποιο σχεδιο για την επομενη φορα που θα αντιμετωπιζαν τα Βαμπιρ.Καθως συζητουσαν,η Εστελ πηγαινει για να ανοιξει το παραθυρο του δωματιου.Οταν το παραθυρο ανοιγει και το φως του ηλιου μπαινει μεσα ο Σμεϊτζ βαζει τα χερι στα ματια του και φωναζει
-ΑΑΑΑΑΑΑΑ...τα ματια μου
-Εισαι καλα?Τι εγινε?,ρωτησε η Εστελ
-Καλα ειμαι,απλα τοση ωρα τα ματια μου ειχαν συνηθισει στο σκοταδι,απαντησε ο Σμεϊτζ
Το βραδυ ειχε πια ερθει,ο Σμεϊτζ ειχε αναρρωσει πληρως και μαζι με τους αλλους τρεις ηταν σε ενα δρομακι.Για αλλη μια φορα αποφασισαν να χωριστουν για να περιπολουν καλυτερα το χωριο,τωρα που ηξεραν και ποιος ηταν ο εχθρος τους ηταν σε μεγαλυτερη ετοιμοτητα.Ξαφνικα την ησυχια της νυχτας διαταρρασει μια κραυγη,ηταν ενας αντρας που ειχε ακουστει να λεει
-ΒΟΗΘΕΙ.....
Ομως δεν προλαβε να φωναξει ολη την λεξη,οι ηρωες ετρεξαν οσο πιο γρηγορα μπορουσαν προς το σημειο που ακουστηκε η φωνη.Εκει βρηκαν τον Σμεϊτζ πανω απο εναν αναισθητο αντρα
-Λιποθυμισε απο την τρομαρα,το Βαμπιρ ξεφυγε απο εκει,ειπε ο Σμεϊτζ διχνοντας μια καταυθυνση στους αλλους τρεις.Ο Σμεϊτζ τους ζητησε να κυνηγισουν εκεινοι το Βαμπιρ και ο ιδιος θα εμενε να βοηθισει τον αντρα.Ετσι και εγινε,οι τρεις εφυγαν και ο Σμεϊτζ σηκωνεται ορθιος,κοιτωντας προς την κταυθυνση που ειχε δειξει στους υπολοιπους.Μετα απο λιγα δευτερολεπτα οταν πια οι υπολοιποι δεν φαινοντουσαν πουθενα στον οριζοντα,ο Σμεϊτζ χαμογελαει και λεει
-Χεχεχε,τι ανοητοι?
Τοτε γυριζει προς τον αντρα,τα ματια του Σμεϊτζ αρχισαν να λαμπου με ενα κοκκινο χρωμα,το ιδιο κοκκινο χρωμα οπως τα ματια των Βαμπιρ.Στη συνεχεια πιανει τον αντρα και τον σηκωνει,ο Σμεϊτζ ανοιγει το στομα του και με την κινηση αυτη οι κυνοδοντες του επιμηκυνονται αποτομα.Την στιγμη που τα δοντια του ειναι ετοιμα να ξεσκισουν την σαρκα του θυματος του,το σωμα του αντρα πεφτει απο τα χερια του Σμεϊτζ και ο ιδιος γονατιζει στο εδαφος.Το δεξι χερι του Σμεϊτζ ειναι καλυμενο απο αιμα,λιγο πιο ψηλα,κοντα στον ωμο του εχει καρφωμενο ενα βελος απο μια πρασινη ενεργεια.Αρκετα μετρα πιο περα ο Γκαραμ φαινεται να μαζευει το τοξο του και αρχιζει να πλησιαζει προς τον Σμεϊτζ.Ο Σμεϊτζ προσπαθει να σηκωθει,αλλα ματαια για καποιο λογο που δεν μπορει και ο ιδιος να καταλαβει δεν μπορει να κινησει κανενα μερος του σωματος του.
-Σου αρεσει?Ειναι ενα ειδικο βελος που ειχα σκεφτει για τετοιες περιστασεις,ειπε ο Γκαραμ οταν επιτελους εχει φτασει μπροστα απο τον Σμεϊτζ,ο οποιος τον κοιταει αγριεμενος
-ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ?,του φωναζει με τοσο δυνατη φωνη που μπορουσε να ακουστει και εξω απο το χωριο.Ο Γκαραμ τοτε αρχιζει να εξηγει γιατι δεν μπορει να κινηθει ο Σμεϊτζ,ο λογος ηταν οτι ειχε καρφωμενο πανω του αυτο το βελος.Αυτο το βελος ηταν φτιαγμενο ωστε να εχει σταθερη ενεργεια στην ακρη του,για να μπορει να τρυπησει,και ασταθη ενεργεια στο ενδιαμεσο.Το ενδιαμεσο μερος με την ασταθη ενεργεια ειναι ουσιαστικα το κομματι μεσα στο σωμα του Σμεϊτζ.Η ασταθης ενεργεια εχει την ιδιοτητα να δημιουργει παλμους ενεργειας που αν ερθουν σε επαφη με το εσωτερικο του ανθρωπινου σωματος,αδρανοποιουν σχεδον ολοκληρο το νευρικο συστημα.Ο Γκαραμ ειχε δημιουργησει αυτη την τεχνικη γιατι παντα φοβοταν οτι καποια στιγμη ισως χρειαζοταν να ερθει αντιμετωπος με καποιο κοντινο του προσωπο.Ετσι ηθελε εναν τροπο να μπορει να βγαλει εκτος μαχης τον αντιπαλο του χωρις ομως να του κανει καποια σοβαρη ζημια,και με αυτη την τεχνικη τα ειχε καταφερει.
-Να σε παρει,αυτο ειναι φτηνο κολπο,ειπε ο Σμεϊτζ
-Μπορει να ειναι φτηνο,αλλα ειναι αρκετο για να σε κρατησει κατω,απαντησε ο Γκαραμ
-Παντως σε υποτιμησα,πες μου...Πως ηξερες για εμενα?,ειπε ο Σμεϊτζ και ο Γκαραμ ηταν ετοιμος να του πει πως ειχε καταλαβει.Ομως πριν προλαβει να αρχισει να του εξηγει,ο Βεσπιο και η Εστελ εμφανιστηκαν γιατι ειχαν ακουσει τις φωνες του Σμεϊτζ και ετρεξαν να δουν τι συμβαινει.Οταν ειδαν τον Σμεϊτζ να βρισκεται στο εδαφος,και φαινοταν οτι ηταν απο επιθεση του Γκαραμ,τα εχασαν
-Τι στο καλο συμβαινει εδω?Γκαραμ,γιατι εχεις χτυπησει τον Σμεϊτζ?,ρωτησε η Εστελ
-Θα σας τα εξηγησω ολα...εξαλου ειναι δικο μου το λαθος,απαντησε ο Γκαραμ.
Οι υπολοιποι δεν καταλαβαν τι ακριβως εννοουσε ο Γκαραμ,ομως συντομα θα μαθαιναν.
Υ.Γ:Επδ ημουν αρκετα ζαλισμενος οταν το εγραφα,αν το ξαναδιαβασω κ βρω ελειψεις η οτι δν ειναι καλο επεισοδιο θα το ξαναγραψω κ θα το κανω update
Ναι,καταφερα επιτελους να βρω χρονο για να γραψω....ετσι οπως εχω τα μθμτ αυτο το 6μηνο δν εχω κ πολυ
Επεισοδιο 8
Οι τρεις απο τους ηρωωες στεκονταν μπροστα απο τον Σμεϊτζ,που ηταν γονατισμενος με το δεξι του χερι καλυμενο σχεδον ολοκληρο με αιμα απο το χτυπημα που ειχε δεχτει απο τον Γκαραμ.Ο Βεσπιο και η Εστελ που πια ειχαν συνειδητοποιησει οτι ο Σμεϊτζ δεν ηταν ο εαυτος του αλλα ειχε μεταμορφωθει σε Βαμπιρ,περιμεναν με αγωνια τον Γκαραμ να τους εξηγησει τι ακριβως εννοουσε οταν ελεγε πως ολο αυτο ηταν δικο του φταιξιμο.
-Ολοι γνωριζετε οτι ο Σμεϊτζ χθες δεχτηκε επιθεση απ Βαμπιρ...,ειπε ο Γκαραμ
-Ναι,και ευτυχως που ησουν εσυ κοντα....αλλιως θα ηταν μακαρητης,απαντησε ο Βεσπιο
Τοτε ο Γκαραμ τους θυμιζει μια πληροφορια που ειχαν μαθει απο τους πρωην αρχοντες,οτι για να γινει ενας ανθρωπος Βαμπιρ πρεπει πρωτα να εχει δεχθει επιθεση και μετα να πιει απο αιμα Βαμπιρ.Επειτα τους ειπε οτι οταν τρυπησε το στηθος του Βαμπιρ με ενα βελος,λιγο απο το αιμα που πεταχτηκε απο την πληγη επεσε μεσα στο στομα του Σμεϊτζ.
-....και φαινεται πως ακομα και σε τοσο μικρη ποσοτητα ηταν αρκετο,ειπε ο Γκαραμ με εμφανη μια μεγαλη θλιψη στο προσωπο του,μιας και ηταν υπευθυνος για την αλλαγη ενος φιλου του σε τερας.
-Μην κατηγορεις τον εαυτο σου...δεν μπορουσες να το προβλεψεις,ειπε η Εστελ προσπαθωντας να τον παρηγορισει.
Τωρα ηταν φανερο πως ειχαν μονο δυο επιλογες,η θα σκοτωνανε τον Σμεϊτζ,η θα προσπαθουσαν να βρουν εναν τροπο να τον επαναφερουν.Και οι τρεις ειχαν ηδη παρει την αποφαση τους,η πρωτη επιλογη ηταν η πιο ευκολη και σιγουρη.Ομως δεν υπηρχε περιπτωση να εγκαταλειψουν ετσι τον φιλο τους,θα εκαναν τα παντα για να βρουν μια θεραπεια.Ετσι ξεκινησαν με το πρωτο πραγμα που εκαναν παντα,να ζητησουν συμβουλη απο τους πρωην αρχοντες.Εκεινοι,οταν ακουσα για το συμβαν,ζητησαν απο τους ηρωες να ερθουν απευθειας στο Παλατι των Ουρανων.Αυτο και εγινε,οι ηρωες τηλεμεταφερθηκαν εκει οπου κατοικουσαν οι πρωην αρχοντες.Οταν εφτασαν εκει ο Κουραζ κρατουσε ενα βραχιολι το οποιο πηγε και φορεσε στον Σμεϊτζ.Το βραχιολι ειχε ενα κουμπωμα που κλειδωσε μονο του οταν το εβαλε στον καρπο του Σμεϊτζ.
-Αυτο θα κανει την δουλεια για την ωρα,ειπε ο Κουραζ
Το βραχιολι αυτο μπορουσε να εμποδισει το αιμα απο Βαμπιρ που μολυνε το σωμα του Σμεϊτζ,ομως δυστυχως δεν μπορουσε να το εξαγνισει εντελως,ηταν απλα μια προσωρινη λυση.Μολις ο Σμεϊτζ φορεσε το βραχιολι αρχισε να δειχνει πως εχανε τις αισθησεις του.Εκλεισε τα ματια του για λιγα δευτερολεπτα και οταν τα ξανα ανοιξε ηταν παλι ο εαυτος του
-Τι στο καλο συμβαινει?Και γιατι αιμοραγω?,απορρισε ο Σμεϊτζ μιας και οτι εκανε απο την στιγμη που ειχε χασει τις αισθησεις του απο το Βαμπιρ μεχρι και εκεινη την στιγμη το εκανε ασυνειδητα.
Οι υπολοιποι του εξηγουσαν τι ειχε συμβει καθως φροντιζαν την πληγη του απο το χτυπημα του Γκαραμ,οταν τα ακουσε ολα αυτα ο Σμεϊτζ δεν μπορουσε να πιστεψει τι ειχε κανει.
-Συγγνωμη,σας προκαλεσα αρκετους μπελαδες,ειπε ο Σμεϊτζ
-Μην ανυσηχεις,θα βρουμε καποια λυση...καπουα θα υπαρχει θεραπεια,απαντησε ο Γκαραμ
Ομως η αληθεια ηταν πως τοσο οι ιδιοι,οσο και οι πρωην αρχοντες δεν ειχαν ιδεα για τον τροπο που θα μπορουσαν να το κανουν αυτο.Δεν υπηρχε κανενα βιβλιο,παπυρος η καποιο αλλο εγγραφο που να ειχε οποιοδηποτε στοιχειο για τα Βαμπιρ.Ακομα και το βραχιολι που χρησιμοποιησαν στον Σμεϊτζ ηταν καθαρη τυχη που λειτουργησε,η πραγματικη δυναμη του ειναι να εμποδιζει την δαιμονικη επιρροη σε ανθρωπους.Μετα απο αρκετες ωρες ματαια ερευνα,η Ραϊσα ειχε μια ιδεα
-Τα Βαμπιρ εχουν εμφανιστει μονο στο Ραστγουντ,σωστα?Αυτο ισως μας βοηθισει
Η σκεψη της ηταν η εξης,αφου επιτειθονταν εκει σημαινει οτι και το μερος που ζουν θα βρισκεται καπου εκει κοντα.Αν εβρισκαν τα Βαμπιρ ισως μπορουσαν να τα αναγκασουν να τους αποκαληψουν την θεραπεια η ακομα μπορει να ειχαν και στην κατοχη τους κατι που να την εγραφε μεσα.
-Πολυ καλη ιδεα,αλλα δεν εχουμε ιδεα που μπορει να κρυβονται,ειπε η Εστελ
-Εγω ειχα δει εναν πυργο πανω στον λοφο ανατολικα του χωριου,αλλα.....,απαντησε ο Βεσπιο αλλα δεν προλαβε να τελειωσει την φραση του γιατι ειδε ολους τους αλλους να τον κοιτανε εκπληκτοι
-...Τι παθατε ρε παιδια?Ειπα κατι που δεν επρεπε?,απορρισε ο Βεσπιο
-Ουαου,ο Βεσπιο καταφερε να παρατηρισει κατι που ολοι εμεις δεν ειδαμε,ειπε ο Γκαραμ
-Απιστευο,μετα απο τοσα χρονια ο Βεσπιο αρχιζει να δειχνει σημαδια νοημοσυνης,συνεχισε ο Σμεϊτζ
Ετσι,αφου τωρα πια ειχαν ενα σημειο για να ξεκινησουν,αποφασισαν να γυρισουν στο Ραστγουντ και να πανε να ερευνησουν τον πυργο που ανεφερε ο Βεσπιο.Μολις γυρισαν πισω στο χωριο,ο Βεσπιο τους εδειξε τον δρομο που θα τους οδηγουσε στον πυργο.Περπατησαν αρκετη ωρα μεχρι να φτασουν στον προορισμο τους,στο θεαμα που αντικρυσαν η φραση του Σμεϊτζ τα ελεγε ολα
-Αστειευεστε ετσι?Πως θα μπορουσε το οτιδηποτε να ζησει εδω περα
Ο πυργος που βρισκοταν εκει ηταν κατα ενα πολυ μεγαλο μερος του κατεδαφισμενος,η σχεδον ξεριζομενη πορτα που αρχισε να τριζει με το ελεφρυ αερακι τραβηξε την προσοχη των ηρωων.Μολις βεβαιωθηκαν οτι δεν ηταν κατι ανυσηχιτικο,περασα την πορτα και μπηκαν μεσα στον πυργο.Στο δωματιο που μπηκαν δεν υπηρχε τιποτα,μονο στα δεξια τους υπηρχαν δυο σκαλες.
-Λοιπον,ας χωριστουμε καλυτερα....Εστελ και Βεσπιο κοιταξτε πανω,εγω και ο Σμεϊτζ θα δουμε τι υπαρχει κατω,ειπε ο Γκαραμ και τοτε ο Βεσπιο λεει
-Οχι με την Εστελ,οχι....οποτε ψαχνουμε μαζι και παω να μιλησω με κοιταει με εκεινο τα αγριο βλεμμα
-Δεν μπορω να φανταστω το γιατι,λεει ειρωνικα ο Σμεϊτζ
-Ωχ,ξερω οτι θα το μετανιωσω αλλα τι να κανουμε....Βεσπιο,θα ερθεις μαζι μου και Σμεϊτζ,θα πας με την Εστελ,απαντησε ο Γκαραμ και ετσι οι δυο ομαδες πηραν η καθεμια τον δρομο της.
Φτανοντας στο υπογειο,ο Γκαραμ με τον Βεσπιο βρεθηκαν μπροστα απο μια μεγαλη πορτα.Απο τα χρονια οι μεντεσεδες ειχαν σκουριασει και δεν μπορουσε να ανοιξει κανονικα.Ο Βεσπιο τοτε βγαζει το claymore του και με ενα χτυπημα σπαει τους μεντεσεδες και η πορτα πεφτει μπροστα στα ποδια του
-Ε,παραδεχεσαι οτι ειμαι ο καλυτερος παρτενερ που θα ηθελες να εχεις σε αυτην την περιπτωση?,ειπε ο Βεσπιο,ο Γκαραμ αρχισε να προχωραει και οταν εφτασε κοντα στην πορτα εδωσε την απαντηση του
-Παραδεχομαι,πως ηλπιζα η πορτα να πεσει πανω σου
-Εσυ εισαι χειροτερος απο την Εστελ,ειπε ο Βεσπιο με εντρομο και σαστισμενο υφος
Πισω απο την πορτα βρισκοταν μια βιβλιοθηκη,ηταν γεματη με σκονη και ιστους απο αραχνες.Σε ενα μερος το ταβανι ηταν γκρεμισμενο και μπορουσες να δεις τον ουρανο,μια και το υπολοιπο κτιριο απο πανω ηταν και αυτο κατεστραμενο.Πριν προλαβουν να ψαξουν αρκετα στη βιβλιοθηκη,εμφανιζονται η Εστελ και ο Σμεϊτζ που ειχαν τελειωσει με την ερευνα τους,που ηταν ακαρπη
-Η σκαλα που ανεβαινει ηταν γκρεμισμενη πριν φτασει καν στον πρωτο οροφο,ειπε η Εστελ
Και ετσι ολοι σκορπιστηκαν μεσα στην βιβλιοθηκη προσπαθωντας να βρουν καποιο στοιχειο,τα βιβλια και οι παπυροι που υπηρχαν εκει φαινοντουσαν πολυ παλιων χρονων.Οτιδηποτε υπηρχε μεσα σε εκεινο το δωματιο ειχε πανω του μια μεγαλη στρωση απο σκονι,αυτο βοηθισε τον Γκαραμ να αντιληφθει κατι.Σε ενα απο τα ραφια μιας βιβλιοθηκης στο σημειο που εψαχνε,ειδε ενα βιβλιο που γυρω του δεν υπηρχε ιχνος σκονης.Πλησιασε και πηρε το βιβλιο στα χερια του,στο εξωφυλλο υπηρχαν καποια συμβολα που δεν ειχε ξαναδει.Αυτο του κινησε την περιεργεια,ανοιξε το βιβλιο και αρχισε να το ξεφυλιζει.Οι υπολοιποι εν τω μεταξυ προσπαθουσαν και εκεινοι να βρουν κατι,ομως ματαια οσες ωρες και να εψαχναν δεν μπορουσαν να εντοπισουν καποιο στοιχειο.Ειχαν πια κουραστει και αποφασισαν να εγκαταλειψουν την ερευνα,μαζευτηκαν ολοι στην πορτα αλλα ο Γκαραμ ελειπε
-Αυτο το παιδι,εχει απιστευτη υπομονη....ΓΚΑΡΑΑΑΑΑΑΜ ΦΕΥΓΟΥΜΕΕΕΕ,φωναξε ο Βεσπιο ομως δεν πηρε καμια απαντηση.Οι υπολοιποι τρεις αρχισαν να τον ψαχνουν,αλλα μεσα στην βιβλιοθηκη δεν υπηρχε κανενα ιχνος του.Δεν θα μπορουσε να ειχε φυγει,ο Βεσπιο που εψαχνε στο πιο κοντινο σημειο της εξοδου θα τον ειχε αντιληφθει.Καθως προσπαθουσαν να καταλαβουν τι συμβαινει,η Εστελ βλεπει κατι διπλα απο ενα τραπεζι και αρχιζει να κατευθηνεται προς τα εκει
-Παιδιααα,μαλλον εχουμε προβλημα,ειπε η Εστελ καθως προχωρουσε
Διπλα απο το τραπεζι,ηταν πεσμενα στο πατωμα το βιβλιο που διαβαζε ο Γκαραμ και το σακιδιο του.
Τα έχω διαβάσει όλα και,αν και στην αρχή έμοιαζε με final fantasy,το έχεις κάνει πολύ καλό!