Poli oraio! Tora to grafeis?
Eπειδη μου μενει ελαχιστος χρονος για να γραφω την ιστορια θα γραφω απλως περιληπτικα την συνεχεια!
Το επομενο επεισοδιο της ιστοριας μου, περιληπτικα:
Η Yuna στελνει την Growlithe εξω για να αποδυναμωσει το Pidgey και στη συνεχεια να το πιασει. Η Growlithe εξαπολυοντας μια δυνατη επιθεση με σπιθες καταφερνει να ζαλησει το Pidgey.Η Yuna ριχνει την pokeball και καταφερνει να το πιασει. Δεχεται τα συγχαρητηρια απο τον Αsh και εκεινη τον ευχαριστει. Τελος, καλει την Growlithe να επιστρεψει στην pokeball της, αφου βεβαια την ευχαριστησει για την βοηθεια της, και συνεχιζει με τον Αsh τη διαδρομη προς την πολη Viridian.
To Be Continued...
Καλό φαίνεται αλλά θα προτιμούσα ολόκληρη την ιστορία.
Κανε υπομονη! Την αλλη βδομαδα θα σας παρουσιασω ενα επεισοδιο λεπτομερειακα!
"Επιτέλους φτάσαμε στην Viridia city!" είπε η Yuna αναστενάζοντας.
"Η διαδρομή ήταν πολύ κουραστική. Τουλάχιστον τα ποκεμον μας προπονήθηκαν αρκετά" συμπλήρωσα.
''.......έπιασα κι ένα Pidgey" είπε ενθουσιασμένη.
"Τώρα πρέπει να πάμε τα πόκεμον μας στο Pokemon Center" σημείωσα και εκείνη συμφώνησε.
Είμασταν έξω απο το Pokemon Center! Κοντά στην είσοδο υπήρχε μια επιγραφή που έλεγε: We heal your pokemon free of charge
"Ωραία, είναι δωρεάν." είπα μπαίνοντας στο κέντρο πόκεμον! Μόλις μπήκα μέσα, έμεινα έκπληκτος! Τα πάντα ήταν στην εντέλεια!
"Ώστε έτσι είναι τα κέντρα πόκεμον" είπε η Yuna. "Τα πάντα είναι τέλεια εδώ"
"Γεία σας παιδιά, καλωσήρθατε στο κέντρο πόκεμον της Viridian city. Eίμαι μία από τις νοσοκόμες Joy. Πως θα μπορουσα να σας βοηθήσω?"
"Θα μπορούσατε να γιατρέψετε τα πόκεμον μας?" είπε η Υuna με την γλυκιά της φωνή.
"Aυτό είναι το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω για εσάς" μας είπε παίρνοντας τις pokeballs με τα πόκεμον μας. " Mέχρι να τελειώσω εσείς μπορείτε να καθήσετε σε ένα από τα σαλόνια μας."
Lol,offtopic αλλα Yuna ονομασα την παιχτρια μου στην D/P και την LG που το πηρα απο το Final Fantasy
Καλη παντως η Ιστορια
Μια χαρα ιστορια ειναι. Θελω ομως να πω κατι. Ελπιζω εσυ να συνεχισεις να την γραφεις. Η περισσοτερες που εχω δει σταματανε σε ενα σημειο επειδη ο συγγραφεας (
) βαριεται να γραψει κι αλλο. Please, συνεχισε την μεχρι το τελος! Θελω να δω μια ολοκληρη!
[Και μπραβο σου που διαλεξες το Growlithe. Καποια στιγμη θα γινει Arcanine (λογικα) και τοτε... απλως θα λατρεψω την ιστορια σου...]
Βασικα δεν ειναι αυτος ο λογος που διαλεξε το Growlithe...
Μην λέτε πολλά λόγια για το πως θα τελείωσει η ιστορία! Θα συμβει κάτι πού ούτε θα έχει περάσει από το μυαλό σας.....
Ξαφνικά ακούστηκε ένας πυροβολισμός κοντά στην πορτα. Γύρισα το κεφάλι μου για να δω τι συμβαίνει.
' Δώσε μου τις pokeballs που κρατάς νοσοκόμα Joy!" είπε ένας μασκοφορεμένος άντρας που κρατούσε ένα πιστόλι στο χέρι του.
"Με τίποτα!" είπε η νοσοκόμα.
"Εάν δε μου τις δώσετε θα τις πάρω με τη βία!"
"Δε θα σου δώσουμε τίποτα κλέφτη" αντέδρασε ενοχλημένη η Yuna.
"Πολύ καλά, τότε θα τις πάρω με το ζορι!" είπε ο παράξενος άντρας σημαδεύοντας την Yuna με το όπλο του.
"Yuna, πρόσεχε!" είπα πέφτοντας μπροστά της για να την προστατέψω.
"Μπαμ!!!" ακούστηκε! Ήταν ο ήχος από τον πυροβολισμό......
TO BE CONTINUED........
Άλλο ενα κομμάτι της ιστορίας μου. Ελπίζω να σας αρέσει......
........Η σφαίρα διαπέρασε το δέρμα μου και καρφώθηκε στην καρδιά μου.
" Όχι, τί έκανα!?!?" είπε ο κλέφτης και το έβαλε στα πόδια.
" Ash, μίλα, Aaaaaash!!!!" Η Yuna προσπαθούσε να με συνεφέρει, αλλά μάταια.....Η 'ζημιά' είχε ήδη γίνει. Το πλήθος που είχε μαζευτεί γύρω μου, αρχισε να διαλύεται. Μωρά έκλεγαν. Γονείς απέτρεπαν από τα παιδιά τους να δουν αυτό το άσχημο θέαμα. Η Yuna κρατούσε το κεφάλι μου στα δυο της χέρια και έκλεγε. Τα δάκρυά της κυλούσαν προς την πληγή. Ένιωθα ένα τσούξιμο, αλλά το παράξενο είναι ότι δεν πονούσα.
" Ash, μη φεύγεις, ΣΕ ΑΓΑΠΩ!" ξεφώνησε και μιά κόκκινη λάμψη περιτύλιξε το ταλαιπωρημένο μου σώμα. Ηθελά κι εγώ να της πω πως την αγαπώ, αλλά δεν μπορούσα, ένιωθα σαν να χανόμουν και η ύπαρξη μου σε αυτό τον κόσμο να γίνεται ολο και πιο ασθενής.......
ΤΟ ΒΕ CONTINUED.........
Lol Καλό! Πολύ ωραίο!
"Ash σ'α αγαπώ!"
............" Eυριπίδη, ξύπνα, η ώρα είναι 7.30. Πρέπει να πας στο σχολείο και έχεις ήδη αργίσει πολύ!" μου είπε μια γυναικεία φωνή.
"Πού είμαι?" αναρωτήθηκα.
"Τί θα πει 'που είμαι?', στο σπίτι σου. Αχ αυτά τα πόκεμον. Όλη μέρα παίζεις και βλέπεις ποκεμον και δεν διαβάζεις καθόλου τα μαθήματά σου. Έχεις αποβλακωθεί με αυτά τα μωρουδίστικα πράγματα!" μου είπε πάλι η ίδια γυναίκα σε έντονο ύφος, που όπως φαίνεται ήταν η μητέρα μου.
"Εντάξει, τέλειωσες το κύρηγμα?" της είπα νευριασμένος και σηκώθηκα από το κρεβάτι για να πάω στο μπάνιο.
....Σιγά σιγά τα πράγματα άρχισαν να ξεκαθαρίζουν. Όλα όσα σας περιέγραψα ήταν απλώς ένα όνειρο.
"Εξάλλου δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κόσμος των πόκεμον" σκέφτηκα. "Η μητέρα μου, είχε δίκιο. Με έχουν επηρεάσει πολύ τα πόκεμον".....
Πλακα μας κανεις τωρα?!? Κι εγω περιμενα τον Arcanine...
LOL. Εγω κανω πλακα. Συνεχισε. Ειμαι περιεργος να δω πως θα εξελιχθει η ιστορια (αν και εχω σκεφτει ενα πολυ πιθανο τελος).
Για πες το τέλος που εσύ πιστεύεις? Έχω απορία να δω εάν θα το πετύχεις!!! Για πες..... (εάν το πετύχεις θα σε παραδεχτώ)
Δεν προκειται να το πω. Γιατι ΑΝ το πετυχω (λεμε τωρα) θα ειναι απιστευτο spoiler και θα σου χαλασει η ιστορια. Μπορει να το πω μονο σε εσενα στο MSN καποια στιγμη.