Δεν το εχω ελενξει για λαθη απο ταχυτητα,αν εχει θα τα διορθωσω πιο μετα
Επεισοδιο 14
Οι ηρωες στεκοντουσαν αναυδοι οταν ειδαν τον Ρολκαν μπροστα τους,δεν ηξεραν τι ακριβως ειχε συμβει αλλα μπορουσαν να φανταστουν.Οταν ο Ρολκαν σκοτωθηκε το πνευμα του ηρθε στην Κοιλαδα των Ψυχων,οπως ολα τα πνευματα που ζητουν εκδικηση,και οσο ο Γκαραμ πλησιαζε στην κοιλαδα ο Ρολκαν αισθανοταν την παρουσια του.Ετσι οταν πια μπηκαν στην κοιλαδα μπορουσε να εμφανιστει μπροστα τους για να τελειωσει οτι αρχισε,να σκοτωσει τον γιο του.
-Ηρθε η ωρα γιε μου...η ωρα να σου δωσω το μαθημα που καθε πατερας δινει στον γιο του καποια στιγμη,ειπε ο Ρολκαν και τραβηξε δυο σπαθια
-Αν τα βαλεις με τον Γκαραμ,τα βαζεις με ολους μας,απαντησε ο Σμεϊτζ
-Δεν νομιζω,αυτη τη φορα ολα θα γινουν με τον δικο μου τροπο,ειπε ο Ρολκαν και απο το σωμα του δημιουργηθηκε μια πνευμαατικη ασπιδα,που πεταξε μακρυα τους υπολοιπους και κρατησε μεσα τον Ρολκαν και τον Γκαραμ.
-Αν θες μαχη,μαχη θα εχεις!!!,ειπε ο Γκαραμ και προσπαθησε να επιτεθει με το τοξο του,ομως τα βελη δεν μπορουσαν να δημιουργηθουν,ο Γκαραμ δεν ηξερε τι συνεβει.
-Δυστυχως μεσα σε αυτη την ασπιδα δεν μπορεις να χρησιμοποιησεις πνευματικη ενεργεια για να δημιουργησεις τα βελη σου....οποτε θα πολεμησεις σαν αντρας επιτελους,ειπε ο Ρολκαν και εριξε στα ποδια του Γκαραμ το ενα σπαθι,και ετρεξε καταπανω του για επιθεση.Ο Γκαραμ με μια γρηγορη κινηση παιρνει το σπαθι απο το εδαφος και απεκρουει την επιθεση,ενω ταυτοχρονα οι υπολοιποι προσπαθουσαν να σπασουν την ασπιδα χωρις καποιο αποτελεσμα.
-ΔΕΙΛΕ...ανοιξε αυτη την ασπιδα και ασε μας να παλεψουμε,φωναζε ο Βεσπιο
-Ειστε πολυ ενοχλητικοι...αμα θελετε τοσο πολυ να παλεψετε,παλεψτε με αυτους,ειπε ο Ρολκαν και εστρεψε το χερι του προς τα παιδια,μια μαυρη λαμψη βγηκε απο το χερι του,τοτε το εδαφος αρχισε να ανοιγει σε διαφορα σημεια και απο εκει αρχισαν να βγαινουν σκελετοι.Οι σκελετοι σχηματισαν μια στρατια που αρχισε να κινειται προς τους ηρωες,οι σκελετοι βεβαια ειχαν ενα μεγαλο μειονεκτημα,κινοντουσαν πολυ αργα.
-ΑΑΑΑΑΑΑ,σκελετοιοιοιοι...τρεεεεχτεεεεε,ουρλιαξε ο Βεσπιο
-Ηρεμησε,δες ποσο αργα κινουνται....μεχρι να σε φτασουν εχεις αρκετο χρονο να τους διαλυσεις,να αναγεννηθουν και να τους ξαναδιαλυσεις,ειπε η Εστελ
-Τωρα που το λες,σαν να εχεις ενα δικιο.....ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ,απαντησε ο Βεσπιο και ολοι μαζι ορμισαν και αρχισαν να επιτειθονται στους σκελετους.
-Αυτο θα τους κρατησει απασχολημενους....που ειχαμε μεινει γιε μου?,ειπε ο Ρολκαν
-Δεν ειμαι γιος σου....επαψες να εισαι πατερας μου πολυ καιρο πριν,απαντησε ο Γκαραμ και αρχισε να ανταποδιδει τις επιθεσεις.Καθως ο Γκαραμ επιτειθοταν,ο Ρολκαν εκτος απο το να απεκρουει συνεχιζε να μιλαει
-Κανεις λαθος,εισαι γιος μου....το αιμα μου κυλαει στις φλεβες σου,εμεις οι δυο ειμαστε ιδιοι
-ΟΧΙ,δεν ειμαστε....εσυ εισαι απλα ενα κτηνος,απαντησε ο Γκαραμ και συνεχισε να επιτειθεται,βαζοντας στις επιθεσεις του ολη την οργη και το μισος που ειχε για αυτον τον ανθρωπο.
Ο Ρολκαν συυνεχισε να απεκρουει,μεχρι που ξαφνικα αρχισε να γελαει και να λεει στον Γκαραμ
-Χαχαχα,μακαρι να μπορουσες να δεις τον εαυτο σου τωρα.....ολες αυτες οι οργισμενες επιθεσεις,εισαι ακριβως σαν εμενα.....ενα κτηνος
-ΣΚΑΣΕ,δεν μπορω να σε ακουω,απντησε ο Γκαραμ που πια ειχε χασει καθε ελενχο και δεν μπορουσε να σταματησει να επιτειθεται με μανια.
-Ετσι,ασε τον θυμο σου να βγαλει την σκοτεινη σου πλευρα στην επιφανεια.....ακολουθησε τα βηματα του πατερα σου σαν σωστος γιος,ειπε ο Ρολκαν που συνεχιζε να απεκρουει τις επιθεσεις του Γκαραμ.Οι υπολοιποι,παρολο που πολεμουσαν με τους σκελετους,ακουσαν ολη τη συζητηση και ετσι η Εστελ αποφασισε να επεμβει
-Μην τον ακους....Γκαραμ,δεν εισαι σαν και αυτον
Ομως ητανε μαται τα λογια του Ρολκαν ειχαν ηδη δηλητηριασει το μυαλο του Γκαραμ,ο Ρολκαν ειχε πετυχει τον σκοπο του.Καταφερε να βαλει τον Γκαραμ σε σκεψεις,αν ο πατερας του εχει δικιο,και ετσι εχασε πληρως την συγκεντρωση του στη μαχη.Τωρα πια ηταν ενας πολυ ευκολος στοχος για τον Ρολκαν,που δεν εχασε την ευκαιρια,επιτεθηκε με ολη του την δυναμη στον Γκαραμ.Το χτυπημα ειχε στοχο το στηθος του Γκαραμ,αν ηταν απιτυχες η δυναμη του ηταν τοσο μεγαλη που δεν υπηρχε ελπιδα επιβιωσης.Βυθισμενος στις σκεψεις,ο Γκαραμ τελευταια στιγμη ειδε την λεπιδα και με μια αστραπιαια κινηση καταφερε να απεκρουσει.Το χτυπημα ηταν τοσο δυνατο που εσπασε την λεπιδα απο το σπαθι του Γκαραμ,και πεταξε τον ιδιο στο εδαφος και μερικα μετρα πισω.Με την πτωση το τοξο του Γκαραμ λυθηκε απο την πλατη του και πεταχτηκε πιο μακρυα απο αυτον,ο Ρολκαν τον πλησιαζε για το τελικο χτυπημα.Ο Γκαραμ ηταν ακομα στο εδαφος,προσπαθουσε να βρει εναν τροπο να αντεπιτεθει αλλα το μονο που ειχε ηταν η λαβη απο το σπαθι.Τοτε αρχισε να νιωθει ξανα τον πνευματικο δεσμο με το τοξο του,ομως δεν μπορουσε να το φτασει πριν φτασει τον ιδιο ο Ρολκαν.Εκεινη την στιγμη αρχισε να νιωθει τον αερα γυρω του,οπως καθε φορα που φτιαχνει ενα βελος στο τοξο του,ειχε μια ιδεα
-Λεπιδα του Αερα,φωναξε και τοτε απο την λαβη του σπαθιου δημιουργηθηκε μια πνευματικη πρασινη λεπιδα,ο Γκαραμ ηταν ετοιμος να συνεχισει
-Αδυνατον,ολες οι πνευματικες επιθεσεις επρεπε να σφραγιστουν απο την ασπιδα,ειπε ο Ρολκαν
-Ναι,αλλα ακομα υπαρχει αερας εδω,εγω ειμαι ο Αρχοντας του Αερα....και ετσι δεν παυω να εχω τις δυναμεις μου,απαντησε ο Γκαραμ και ορμησε προς τον Ρολκαν,ενω απο μεσα του σκεφτοταν
-Σε ευχαρηστω Ραϊσα,χαρη σε εσενα ξερουμε κατι παραπανω για τις δυναμεις μας
Ο Γκαραμ με ενα χτυπημα εκανε σκονη το σπαθι του Ρολκαν,και τον εριξε στο εδαφος,στη συνεχεια ηταν ετοιμος να τελειωσει την μαχη
-ΣΤΑΜΑΤΑ,μια γυναικια φωνη φωναξε και ηταν μια φωνη πολυ γνωριμη στον Γκαραμ,που εριξε το σπαθι του και ξαφνιασμενος γυρισε προς την μερια που ακουστηκε η φωνη.Η ομιχλη διαλυθηκε και τοτε ξεπροβαλε μια πανεμορφη ξανθια γυναικα
-Μ...Μα...Μαμα,ειπε ο Γκαραμ μολις την ειδε
-Οχι Ροουζ,δεν επρεπε να επεμβεις...επρεπε να τον αφησεις να τελειωσει τη δοκιμασια του,ειπε ο Ρολκαν και στη συνεχεια κατεβασε την ασπιδα και εξαφανησε και τους σκελετους.
-Συγνωμη αγαπη μου,αλλα δεν μπορουσα να αφησω το παιδι μας να εχει λαθος αποψη για εσενα,ειπε η Ροουζ
-Δεν εχει σημασια τι θα πιστευε,αλλα να καταφερνε να πετυχει τον στοχο του,απαντησε ο Ρολκαν
Οταν ειδαν οι υπολοιποι το συμβαν πλησιασαν και αυτοι,ο Βεσπιο ρωτησε
-Μπορει κανεις να μου εξηγησει τι στην ευχη συμβαινει εδω?
-Ειλικρινα,δεν εχω ιδεα παιδια,απανταει ο Γκαραμ
-Θα σας τα εξηγησω εγω ολα,ειπε ο Ρολκαν καθως σηκωνοταν απο το εδαφος
Επειτα αρχισε να εξηγει σε ολους πως οτι συνεβει εκει ηταν μια δοκιμασια για τον Γκαραμ,ηθελε να δοκιμασει την δυναμη του.Δεν ηθελε να δοκιμασει μονο την σωματικη του δυναμη,αλλα και την ψυχικη,δεν ηθελε να συμβει στον γιο του οτι συνεβει στον ιδιο.
-Τι ακριβως εννοεις?,ρωταει ο Γκαραμ
-Εννοω,μην γινεις και εσυ υποχειριο του Καϊου,απαντησε ο Ρολκαν
Στη συνεχεια αρχισε να τους εξηγγει πως οταν ο ιδιος σκοτωσε την γυναικα του και μετα ηθελε να σκοτωσει και τον Γκαραμ,δεν ηταν ακριβως ο εαυτος του.
-Ο Καϊος μπορει να ελενξει το μυαλο ανθρωπων,ειπε ο Ρολκαν
-Ναι,εκανε τον πατερα σου μαριονετα...δεν εφτεγε για οτι συνεβει,συνεχιζει η Ροουζ
-Απλα δεν καταλαβαινω...τι σχεση εχει να κανει με εμανα?,ρωταει ο Γκαραμ
Με τη απαντηση του ο Ρολκαν του εξηγησε οτι ο Γκαραμ ειναι ο πιο ευαλωτος σε αυτη τη δυναμη του Καϊου να ελενχει τα ατομα επειδη εχει τα περισσοτερα απωθημενα.Ολοι κοιτουσαν ξαφνιασμενοι μετα απο αυτα που ακουσαν,καταλαβαν πως ολοι τους ειναι απο ενα οπλο που αν ο Καϊος καταφερει να ελενξει εστω και εναν,ολα θα χαθουν.
Αυτο ηταν κανονικα να μπει τν προηγουμενη βδομαδα,αλλα επειδη ημουν καποιες μερες αρρωστος δεν ειχα προλαβει να το τελειωσω
Επεισοδιο 15
Οι ηρωες δεν μπορουσαν να πιστεψουν στα αυτια τους,μαθαιναν οτι σε μια στιγμη θα μπορουσαν απο σωτηρες του κοσμου να γινουν η καταστροφη του.Ο Ρολκαν ομως τους καθυσηχασε,εξηγησε πως η δυναμη του Καϊου μπορει να λειτουργησει μονο σε ατομα που κρυβουν τεραστιο μισος μεσα τους,οπως αυτο του Γκαραμ για τον Ρολκαν.Επειτα τους ειπε οτι ξερει που πρεπει να πανε και θα τους οδηγουσε τον δρομο,στη διαδρομη θα τους εξηγουσε τι συνεβει ολον αυτον τον καιρο.
-Οταν λες ολον αυτον τον καιρο,τι εννοεις ακριβως?,ρωταει ο Γκαραμ
-Εννοω απο τον καιρο που εγκλωβιστηκα στο σκοταδι,απαντησε ο Ρολκαν και αρχισε να διηγειται την ιστορια του.Ξεκινησε απο την μερα που ο Καϊος εκαψε το χωριο τους και εφτασε μπροστα στην πορτα του σπιτιου τους.Ο Ρολκαν αρχισε να εξηγει πως την στιγμη που ο Καϊος ειπε να του ορκιστουνε πιστη,ξαφνικα ολα γυρω του εγιναν μαυρα και μπροστα του ηταν μονο ο Καϊος.Μεσα σε αυτο το περιεργο περιβαλλον ενιωσε πως ο χρονος ειχε σταματησει.Τοτε ο Καϊος απλωσε το χερι του και ο Ρολκαν εχασε τις αισθησεις του.Οταν επιτελους κταφερε να συνελθει δεν μπορουσε να ελενξει τον εαυτο του,παρολο που εβλεπε μεσα απο τα ματια του δεν μπορουσε να κανει κατι για να σταματησει τις πραξεις του.
-Ημουν πια θεατης στην ιδια μου την ζωη,εκεινος κινουσε το κορμι μου και εγω απλα κοιτουσα ανυμπορος να κανω κατι,ειπε ο Ρολκαν
-Το καθαρμα,χρησιμοποιει τους παντες σαν μαριονετες,απανταει ο Γκαραμ
Επειτα ο Ρολκαν συνεχισε λεγοντας οτι παρολο που πολλες φορες προσπαθησε να ελευθερωθει,μετα απο ενα σημειο δεν ειχε πια την δυναμη να το κανει.Συνεχισε την ιστορια λεγοντας τους οτι οταν ο Γκαραμ τον ελευθερωσε,σκοτωνοντας τον,και ηρθε στην κοιλαδα ηξερε πως ο Γκαραμ θα πηγαινε και στον Καϊο.Ομως για να αντιμετωπισει τον Καϊο,ο Ρολκαν ηθελε να ειναι σιγουρος οτι ο Γκαραμ εχει απαλαχτει τελειως απο το μισος του και οτι αυτο θα γινοταν μονο αν ο Γκαραμ κατεστρεφε τελειως τον Ρολκαν,αλλιως ο Καϊος θα μπορουσε να τον ελενξει πολυ ευκολα.Ετσι παλεψε με τον προηγουμενο αρχηγο των πνευματων και καταφερε να τον νικησει για να αποκτησει τον ελενχο της κοιλαδας,στη συνεχεια θα περιμενε μεχρι να εμφανιστει ο γιος του.
-Καλα ολα αυτα,αλλα πως ηξερες οτι θα ερθουμε εδω?Υποτειθεται ηξερες οτι ο Γκαραμ ηταν νεκρος,απο το χερι σου,λεει ο Σμεϊτζ
-Η αληθεια ειναι πως οντως,πιστευα οτι ο γιος μου ειναι νεκρος,απαντησε ο Ρολκαν και στη συνεχεια του εξηγησε πως την μερα που τους παγιδευσε στον γκρεμο αναγνωρισε τον γιο του.Παρολο που περασαν χρονια και ειχε αλλαξει ενα σημειο του ηταν ακομα οπως τοτε,τα ματια του,ετσι τον αναγνωρισε.Οταν πια στον ναο ειδε την δυναμη που ειχαν αποκτησει,ηξερε πως καποια μερα θα περναγαν απο την κοιλαδα.
-Πωπω δικε μου εισαι ιδιοφυϊα,πως το ηξερες οτι θα ερθουμε?,ρωτησε ο Βεσπιο
-Το ηξερα λογο αυτου,απαντησε ο Ρολκαν διχνοντας στην ακρη της κοιλαδας εναν ναο,ηταν ο Ναος των Στοιχειων,οι ηρωες ειχαν φτασει στον προορισμο τους.Οταν εφτασαν σε ενα σημειο με πολλα βραχια,ο Ρολκαν σταματει αποτομα και λεει
-Μεχρι εδω επιτρεπεται στα πνευματα να φτασουν,τωρα προχωρατε μονοι σας
-Ευχαρηστουμε για ην βοηθεια,ειπαν ολοι και ενω πηγαιναν να φυγουν,ο Βεσπιο γυρναει και λεει
-Μηπως θα μπορουσες να βγαλεις μερικους σκελετους παλι?Μετα την πρωτη τρομαρα ειχε πλακα να τσακιζεις τους κοκαλινους κωλους τους,τοτε η Εστελ το αρπαξε και αρχισε να τον σερνει αφηνοντας τον Γκαραμ να πει αντιο στους γονεις του.
-Πατερα,συγνωμη για τον τροπο που σου φερθηκα οταν σε ειδα εδω....θελω να ξερεις οτι σε εχω συνχωρεσει για οτι εγινε,εξαλου δεν εφτεγες,ειπε ο Γκαραμ
-Μου αρκει που με ξανααποκαλεις πατερα σου,σε ευχαρηστω γιε μου,απαντησε ο Ρολκαν
-Πηγαινε τωρα,ακολουθα το πεπρωμενο σου....και να ξερεις ειμαστε πολυ περηφανοι για εσενα γιε μου,συνεχισε η Ροουζ και ο Γκαραμ γρηγορα γυρισε την πλατη και αρχισε να τρεχει προς τους αλλους,δεν ηθελε οι γονεις του να δουνε τα δακρυα που κυλουσαν στο προσωπο του
-Μην ανυσηχειτε,δεν θα σας απογοητευσω,ψιθυρισε και σκουπισε τα δακρυα,γυρισε και χαιρετησε τους γονεις του που τον κοιτουσαν αγκαλιασμενοι και στη συνεχεια προλαβε τους υπολοιπους.
Οταν εφτασαν μπροστα απο τον ναο,εκατσαν για αρκετη ωρα κοιτοντας την τεραστια σκαλα,στη θεα τη οποιας ο Βεσπιο εκανε ενα σχολιο
-Παιδια,μονο που την βλεπω κουραζομαι....οχι να την ανεβω κι ολας
-Σκασε και κουνησου,απαντησε η Εστελ και ολοι μαζι αρχισαν να ανεβαινουν σιγα σιγα τα σκαλια,οταν ομως εφτασαν σε ενα συγκεκριμενο σκαλη,ολη η σκαλα πηρε μεγαλη κληση στελνοντας τους ηρωες πισω στην αρχη,στη συνεχεια πηρε ξανα την κανονικη της μορφη.
-Σκατα,μια παγιδα,ειπε ο Σμεϊτζ
-Παμε ξανα,τωρα ξερουμε τι να προσεξουμε,απαντησε ο Γκαραμ και ετσι ξεκινησαν την δευτερη προσπαθεια τους,αφου περασαν το σκαλι που τους εριξε πριν μετα απο μερικα σκαλια πατησαν αλλο ενα και τα γεγονοτα ξανασυνεβησαν.
-Και τωρα?Γυριζουμε πισω?,ρωταει ο Βεσπιο
-Με τιποτα,απλα θα βρουμε πως να περασουμε,απανταει ο Γκαραμ και ολοι εκατσαν για να σκεφτουν μια λυση,μετα απο αρκετη ωρα η Εστελ πεταχτηκε λεγοντας
-ΤΟ ΒΡΗΚΑ....ειναι η μιση αποσταση της προηγουμενης παγηδας απο την αρχη συν δυο σκαλια,και ριχνοντας μερικες πετρες επιβεβαιωσε την θεωρια της και τωρα μπορουσαν να συνεχισουν χωρις κανενα προβλημα.
-Μπραβο Εστελ,τελικα χρειαζεται ενα γυναικειο μυαλο στην ομαδα,ειπε ο Γκαραμ
-Ναι καλα,και εγω θα το εβρισκα,συνεχιζει ο Βεσπιο
-Στα ονειρα ου Βεσπιο...στα ονειρα σου,απαντησε ειρωνιακα η Εστελ και ολοι αρχισαν να γελανε καθως ανεβαιναν την σκαλα.Οταν τελικα καταφεραν να ανεβουν την σκαλα και μπηκαν στο ναο βρεθηκαν σε ενα δωματιο με πεντε πορτες,οι τεσσερεις με τα συμβολα των στοιχειων ακριβως μπροστα τους και η μια χωρις καποιο διακριτηκο στα αριστερα τους.
-Πρεπει να παμε απο την πορτα που εχει το στοιχειο μας,ειπε ο Βεσπιο
-Αυτο το διαπιστωσες μονος σου,ιδιοφυϊα?,ρωταει ειρωνικα ο Σμεϊτζ
-Ενταξει παιδια,χωριζομαστε...να ειστε προσεκτικοι,ειπε ο Γκαραμ και ο καθενας πηγε στην πορτα με το στοιχειο του,οδηγηθηκαν παλι ολοι μαζι σε ενα δωματιο με παρομοιο με το προηγουμενο,μονο που εδω υπηρχαν μονο τεσσερεις πορτες με τα συμβολα των στοιχειων τοποθετημενα αναποδα.Παρολο που δεν ηταν σιγουροι για το που ακριβως επρεπε να πανε,ξαναμπηκαν στην πορτα με το στοιχειο τους.Τοτε επεστρεψαν ολοι μαζι στο πρωτο δωματιο απο την πεμπτη πυλη που δεν ειχε κανενα συμβολο.
-Ααααα,αυτο το μερος με εκνευριζει...πρωτα η σκαλες τωρα αυτο,ειπε ο Βεσπιο
-Ηρεμησε φιλε,δεν θα καταφερουμε τιποτα ετσι...παμε ξανα,απαντησε ο Γκαραμ και ολοι μαζι ξαναπηγαν στο δευτερο δωματιο,εκει αφου κοιταξε λιγο ο Γκαραμ ειπε
-Τωρα,η κατευθηνση των συμβολων κατι σημαινει......ναι,αυτο ειναι
-Θα το πεις και σε εμας η θα σε βασανισουμε για να παρουμε την απαντηση?,ρωταει ο Βεσπιο
-Ειναι απλο το αναποδο συμβολο σημαινει αντιθετο στοιχειο,απανταει ο Γκαραμ
-Εμ,δεν ειμαι σιγουρος οτι καταλαβα,λεει ο Βεσπιο
-Γιατι εισαι ηληθιος,θα στο κανω πιο λιανα....εγω παω στη πορτα με το Νερο,η Εστελ στη Φωτια,εσυ στον Αερα και ο Γκαραμ στο Εδαφος,απανταει ο Σμεϊτζ
-Τωρα που μιλας σε ανθρωπινη γλωσσα το επιασα,λεει ο Βεσπιο
-Ωραια,κρατα το μην σου φυγει,απανταει η Εστελ και ολοι πηραν την πορτα που ειχαν αποφασισει να παρουν.Ο καθενας τους τωρα οδηγηθηκε σε διαφορετικο δωματιο αυτη τη φορα,και το καθε δωματιο ειχε καποια σχεση με το στοιχειο του ατομου που μπηκε μεσα.
Το δωματιο του Σμεϊτζ ειχε χρωματα σε αποχρωσεις του κοκκινου και οι τοιχοι ειχαν διαφορες εικονες απο ηφαιστεια και φλογες.Το δωματιο που βρεθηκε η Εστελ ηταν σε αποχρωσεις του μπλε με παραστασεις οπως θαλασσια κυματα ποταμια και αλλα σχετικα με το Νερο.Στο δωματιο του Βεσπιο κυριαρχουσαν γηϊνα χρωαματα και οι εικονες στους τοιχους ειχαν εκτος απο βουνα,ρηγματα και τα σχετικα και καποια απο τα ζωα του Εδαφους,οπως αρκουδες ταυρους και αλλα ισχυρα ζωα.Τελος το δωματιο του Γκαραμ με αποχρωσεις πρασινου και εος ελαφρου γαλαζιου,οι παραστασεις στους τοιχους ηταν κυριως τυφωνες,καταιγηδες αλλα και πανισχυροι δρακοι.Πριν προλαβουν να εξερευνησουν τα δωματια αυτα,απεναντι απο την πορτα που μπηκαν ειδαν μια αλλη πορτα,απο εκει ολοι εβλεπαν καποιον να ερχεται.Ηταν ο προηγουμενος αρχοντας του στοιχειου του καθενος,και ειχε ερθει η ωρα για μια απο τις πιο δυσκολες δοκιμασιες που θα περνουσαν οι ηρωες μας.
απο τα δωμάτια περρισότερο μου άρεσε το δωμάτιο του Γκαραμ και του Σμεϊζ... και ίσως αν έβαζες τους δράκους στο δωμάτιο του Σμεϊζ να τέριαζαν καλύτερα μιας και πετάνε φλώγες(οχι οι εικόνες αλλα οι ζωντανοί δράκοι) και να έβαζες πουλιά στο δωμάτιο του Γκάραμ όπος Αετοί και Γεράκια...
Λοιπον ενα πραγμα μονο....ΔΕΝ θελω σχολια για τα ονοματα των επιθεσεων
Επεισοδιο 16
Οι ηρωες ηταν ξαφνιασμενοι βλεποντας την εισοδο των προκατοχων τους,το βλεμμα τους ηταν γεματο απορια για το τι συμβαινει,ομως θα επρεπε πιο πολυ να ανυσηχουν για το τι επροκειτο να συμβει.Αμεσως ζητησαν εξηγησεις,της οποιες οι πρωην αρχοντες εδωσαν απευθειας.Εξηγησαν λοιπον στα παιδια οτι μεσα σε αυτο τον ναο οι κρυσταλοι εκρυψαν τα πνευματα τους και πως εδω οι αρχοντες εχουν τις κανονικες τους δυναμεις.
-Αυτη ειναι η προκληση σας....πρεπει να νικησετε τον προκατοχο σας σε μαχη,ειπε ο καθενας στους ηρωες,ομως οι ηρωες δεν καταλαβαιναν τι εννοουσαν ακριβως λεγοντας κανονικη δυναμη.
Η μαχες ηταν ετοιμες να αρχισουν,ο καθε πρωην αρχοντας αφησε στον νεοτερο την πρωτη κινηση.Η Εστελ πολεμουσε τον Μοβαϊο,ενα ψηλο μελαμψο ανδρα με πολυ κοντο,σχεδον ανυπαρκτο,μαλλι και αρκετα γυμνασμενο σωμα.Και μιας και η πρωτη κινηση ηταν δικη της,η Εστελ δεν φαινοταν προθυμη να χαριστει
-Υγρη Λεπιδα,φωναξε χρησιμοποιοντας τα dagger της που μεταμορφωθηκαν σε λεπιδες απο νερο και επεκταθηκαν μεχρι που τρυπησαν το Μοβαϊο.Δυστυχως για την Εστελ αυτη η επιθεση δεν επεφερε καμια ζημια,μιας και εκεινος μετετρεψε το σωμα του σε νερο και η λεπιδες περασαν απλα απο μεσα του.Τωρα ηταν η σειρα του,και σκοπευε να αντεπιτεθει σκληρα
-Αν αυτο ειναι το καλυτερο σου τοτε η νικη μου θα ειναι ευκολη....δοκιμασε αυτο,Γροθια των Κυματων,ειπε ο Μοβαϊος και μετατρεποντας το χερι του σε εναν πηδακα νερου χτυπησε την Εστελ πετωντας την με πιεση πανω στον τοιχο.
-Εισαι στα αληθεια δυνατος...αλλα δεν με νικησες ακομη,ειπε η Εστελ καθως σηκωνοταν αργα απο τον πονο μετα απο αυτο το δυνατο χτυπημα.
Αλλου,ο Βεσπιο ηταν ετοιμος να αντιμετωπισει τον Γρανμαργκ,εναν γεροντα σχετικα κοντο με ενα χαρακτηριστηκο λευκο μουσι που σε μηκος ηταν περιπου ισο με τα μαλλια του που ηταν πιασμενα κοτσιδα και εφταναν μεχρι την μεση του.Ο Γρανμαργκ δεν εκανε μεγαλη εντυπωση στον Βεσπιο που γυρισε και ειπε στον αντιπαλο του
-Ε γερο,εσυ εισαι ο Γρανμαργκ?Δεν φαινεσαι και τοσο τρομερος
-Μην κανεις το λαθος να με υποτημισεις νεαρε,τωρα κανε την κινηση σου,απαντησε ο Γρανμαργκ
-Οτι πεις,αλλα να θυμασαι εσυ το ζητησες.....Οργη του Βουνου,ειπε ο Βεσπιο χτυπωντας το claymore του στο εδαφος,ενας τεραστιος βραχος κατευθυνθηκε με φορα πανω στον Γρανμαργκ.Ο βραχος πλησιαζε τον Γρανμαργκ,που στεκοταν εκει αταραχος σαν να μην συμβαινει τιποτα,σε λιγο ο Βεσπιο θα καταλαβαινε το γιατι.Οταν πια ο βραχος ηταν ετοιμος να ισοπεδωσει τον Γρανμαργκ,εκεινος με μια γροθια εκανε σκονη τον βραχο,τοτε ειπε στον Βεσπιο
-Εχεις κοτσια μικρε....αλλα θα σου μαθω τι σου φερνουν τα κοτσια
-Ωχ,νομιζω πως εχω προβλημα....μηπως να το συζητουσαμε?,λεει ο Βεσπιο
-Αν θες συζητηση,μιλα με αυτο....Αμμοναρκη,απανταει ο Γρανμαργκ και χτυπαει το χερι του στο εδαφος και κατω απο τον Βεσπιο το εδαφος εξεραγει στλενωντας τον στον αερα,οταν επεσε με φορα πισω στο εδαφος ειπε
-Να παρει,ο γερος εχει καποιες κινησεις,οταν το ακουσε αυτο ο Γρανμαργκ αρχισε να γελαει.
Στο δωματιο που ειχε βρεθει ο Σμεϊτζ επρεπε να αντιμετωπισει τον Θεσταλο,εναν φυσιολογικου υψους αντρα με το πιο περιεργο μαλλι που ειχε συναντησει ποτε ο Σμεϊτζ,το μαλλι του ηταν μονο μια λωριδα στο κεντρο του κεφαλιου του και ειχε ενα φλογερο κοκκινο χρωμα.
-Ωρα να καψουμε αυτο το μερος,ειπε ο Σμεϊτζ
-Ωραια,εχεις μια φλογερη επιθυμια...να δουμε αν μπορεις να καψεις,απαντησε ο Θεσταλος
-Θες καψιμο?Παρε αυτο...Ηφαιστιακη Φλογα,ειπε ο Σμεϊτζ και μια τεραστια μπαλα φωτιας εκτοξευτικε απο το ραβδι του και χτυπησε τον Θεσταλο
-Χα,κατευθειαν στον στοχο,ειπε ο Σμεϊτζ αλλα δεν ειχε προσεξει πως η φωτια ουσιαστικα δεν χτυπησε τον Θεσταλο,αλλα οτι ο Θεσταλος την απορροφησε.
-Το λες αυτο καψιμο?Ωρα να δεις αληθινη φωτια....Παλμος Πυρκαγιας,απαντησε ο Θεσταλος και τα χερια του ελαμψαν κοκκινα,στη συνεχεια ενωσε τα χερια του και ενα δαχτυλιδι φωτιας εκτοξευτικε με φορα προς τον Σμεϊτζ.Η επιθεση βρηκε τον στοχο,και ο Σμεϊτζ συρθηκε απο το δαχτυλιδι μεχρι που συγκρουστικε με τον τοιχο,μαζι με την συγρουση εγιινε και μια εκρηξη που δημιουργησε ρογμες στον τοιχο.
-Αδυνατο,τοσο μεγαλη δυναμη,ψιθυρισε ο Σμεϊτζ ενω ηταν ακομα πεσμενος στο εδαφος μετα απο αυτη την επιδειξη ισχυος του Θεσταλου.
Εν τω μεταξυ,και η μαχη του Γκαραμ ηταν ετοιμη να αρχισει και θα ηταν η πιο δυσκολη απο ολες μιας και η Ραϊσα εκτος απο μεγαλη δυναμη ειχε και εξαιρετικη ομορφια.
-Τι γινεται?Θα επιτεθεις ποτε?Η μηπως σε θαμπωσε τοσο η ομορφια μου?,ρωτησε η Ραϊσα
-Δεν ειναι θεμα ομορφιας,δεν μου αρεσει να πολεμαω γυναικες,απαντησε ο Γκαραμ και σηκωσε το τοξο του,ειχε παρει επιτελους την αποφαση να πολεμισει
-Και για να ξερεις,υπαρχει καποια που με περιμενει εκει εξω και δεν εχω σκοπο να την προδοσω....αρα απλα θα σε νικησω,Οργη του Τυφωνα,ειπε ο Γκαραμ και εριξε αμετρητα βελη καταπανω της.Η Ραϊσα ομως απλα σηκωσε το χερι της και δημιουργησε μια ριπη αερα που σκορπισε τα βελη σε διαφορα σημεια του δωματιου και ετσι κανενα δεν βρηκε στοχο.
-Ηρθε η ωρα να σου δειξω ενα πραγματικο...Τυφωνα,φωναξε η Ραϊσα και τοτε τα ξανθα μαλλια της αρχισαν να ανεμιζουν,στη συνεχεια τεντωσε τα χερια της κατω.Στο σημειο που στεκοταν ο Γκαραμ δημιουργηθηκε ενα στροβιλος αερα που τον πεταξε ψηλα μεχρι που συγκρουστηκε με το ταβανι.επειτα επεσε με φορα στο εδαφος.
-Τ..Τ..Τι στο καλο ηταν αυτο?,ειπε ο Γκαραμ που σηκωνοταν αργα μετα απο το χτυπημα
-Χμμμμ,βλεπω επανερχεσαι γρηγορα...πολυ καλα,απαντησε η Ραϊσα
-Εσυ ειχες πει οτι τα πνευματα σας ειναι αδυναμα,τοτε απο που ηρθε ολη αυτη η δυναμη?,ρωταει ο Γκαραμ σχεδον εκνευρισμενος
-Σου ειπα και νωριτερα,αλλα φαινεται δεν με προσεχες....στο ναο αυτο οι αρχοντες εχουν ολες τις δυναμεις τους,εξηγησε η Ραϊσα κατι που περιπου εγινε και στα αλλα δωματια,ιδιες αποριες και ιδιες εξηγησεις.Τοτε ηταν που οι ηρωες αρχισαν να συνειδητοποιουν οτι ενιωθαν και οι ιδιοι μια ενεργεια μεσα τους,οτι ο ναος δεν δινει δυναμεις μονο στους πρωην αρχοντες αλλα και σε αυτους.Η πραγματικη μαχη τωρα ηταν ετοιμη να αρχισει,ο Γκαραμ ριχνει στην ακρη το τοξο του και τεντωνει τα χερια του προς την Ραϊσα
-Βλεπω αρχισες να καταλαβαινεις,ειπε η Ραϊσα
-Ναι,για να δω αυτην την επιθεση χωρις τοξο....Οργη του Τυφωνα,απαντησε ο Γκαραμ και απο τα χερια του αρχισαν να βγαινουν ριπες αερα που χτυπουσαν την Ραϊσα απο καθε πλευρα μεχρι που την εκαναν να γονατισει.
Στα αλλα δωματιια,ο Βεσπιο οταν αντελειφθει την δυναμη του καρφωσε το claymore στο εδαφος,και γυρισε και ειπε στον Γρανμαργκ
-Η σειρα μου να στις βρεξω....Αμμογροθια,και ριχνοντας μια γροθια στο εδαφος καταφερε να δημιουργησει μια πετρινη γροθια που πεταχτηκε απο το εδαφος κατευθειαν στον Γρανμαργκ.Η επιθεση βρηκε τον στοχο και ο Γρανμαργκ κυλιστηκε μερικα μετρα πισω.Στη μαχη του ο Σμεϊτζ αφησε στο πατωμα το ραβδι του και ετοιμαστηκε να επιτεθει
-Ηθελες πραγματικη φωτια...ε,θα την εχεις,Ηφαιστιακη Βομβα,ειπε ο Σμεϊτζ και εριξε απο το χερι του μια φλεγομενη σφαιρα που επεσε μπροστα στα ποδια του Θεσταλου,ο οποιος νομισε πως ο Σμεϊτζ αστοχισε και του ειπε γελωντας
-Χαχαχαχα,ολο αυτο για να αστοχησεις?
-Αντιθετα,χτυπησα ακριβως εκει που ηθελα,απαντησε ο Σμεϊτζ και χαμογελασε τοτε η σφαιρα στα ποδια του Θεσταλου εξεραγει στελνοντας τον με φορα στον τοιχο,η συγκρουση ηταν τοσο ισχυρη που δημιουργησε λακουβα στον τοιχο.Τελος,στη μαχη της η Εστελ εβαλε τα dagger της πισω στις θηκες της και ειπε με λιγα λογια
-Ωρα να χασεις...Μεγαλο Κυμα,και απο το εδαφος ξεπηδησε ενα κυμα ισο με ολο το δωματιο που δεν αφηνε περιθωριο στον Μοβαϊο να αποφυγει,οταν το κυμα χτυπησε εστειλε τον Μοβαϊο με πιεση στον τοιχο,μια πιεση που συνεχισε να ασκειται μεχρι που το νερο εφυγε απο το δωματιο.
Οι ηρωες αρχισαν να χαιρονται,πιστευαν πως ειχαν ηδη νικησει,δεν ηξεραν ομως πως οι παλιοι αρχοντες ειχαν ακομα καποια κολπα κρυμμενα και οτι θα χρειαζοντουσαν πολυ μεγαλυτερη προσπαθεια για να παρουν τη τελικη νικη.
Αυτο το επεισοδιο ειναι απο τα αγαπημενα μου...μπορει λιγο στο τελος να μην βγαλετε πολυ ακρη αλλα νομιζω κατα τα αλλα ειναι καλο
Επεισοδιο 17
Στα δωματια,που πια ειχαν μετατραπει κυριολεκτικα σε αρενες μαχης,οι πρωην αρχοντες αρχισαν να συνερχονται απο τα δυνατα χτυπηματα.Σε λιγο θα ηταν παλι ετοιμοι να συνεχισουν και οσο περισσοτερο διαρκουσε καθε μαχη τοσο πιο σκληρη θα γινοταν.Οι παλιοι αρχοντες αφου σηκωθηκαν εδωσαν συνχαρητηρια στους νεους που καταφεραν να μπουν δυναμικα στη μαχη,αλλα τους εξηγησαν πως δεν πρεπει να περιμενουν νικη μονο με αυτο.Στη μαχη του Σμεϊτζ με τον Θεσταλο,οταν ο Θεσταλος καταφερε να σηκωθει ειπε
-Καλη προσπαθεια,αλλα εχω κατι πολυ καλυτερο....Κολωνες Λαβας,και τοτε κατω απο τα ποδια του Σμεϊτζ ανοιξε μια τρυπα και μια στηλη λαβας πεταχτηκε.Ο Σμεϊτζ καταφερε να αποφυγει την επιθεση την τελευταια στιγμη πηδωντας στο πλαϊ.Οταν ξαναπατησε το εδαφος,η επιθεση συνεχιστηκε,αυτη την φορα ο Σμεϊτζ πηδηξε μπροστα.Μετα απο αρκετη ωρα επιθεσεων του Θεσταλου και αποφυγων του Σμεϊτζ,το δωματιο ειχε γεμισει με αυτες τις στηλες απο λαβα που ξεκιναγαν απο το πατωμα και κατεληγαν στο ταβανι.
-Φαινεται πως τελικα μονο μεγαλα λογια εισαι,ειπε ο Σμεϊτζ
-Ανοητε,δεν ηταν οι κολωνες η επιθεση αλλα αυτο....Σφαιρες Φωτιας,απαντησε ο Θεσταλος και τοτε οι κολωνες αρχισαν να λαμπουν.Στη συνεχεια απο τις κολωνες μικρες μπαλες φωτιας αρχισαν να εκτοξευονται,οι σφαιρες ηταν αμετρητες και ο Σμεϊτζ δεν ειχε χωρο να τις αποφυγει ολες.Οι κολωνες εξαφανιστηκαν και ο Σμεϊτζ ειχε χτυπηθει αρκετα απο τις σφαιρες,ειχε αρχισει να εχει σοβαρες πληγες αλλα και καποια εγκαυματα στο σωμα του.
Ταυτοχρονα οι υπολοιπες μαχες συνεχιζονταν επισης,συγκεκριμενα στη μαχη του Βεσπιο.Ο Γρανμαργκ σηκωνεται απο το εδαφος και τιναζει τα ρουχα του που ειχαν γεμισει χωμα απο την τελευταια επιθεση.Ξαφνικα ο Γρανμαργκ αντιλαμβανεται ενα σκισημο στο δεξι του μανικι και τοτε γεματος οργη φωναζει στον Βεσπιο
-ΚΟΙΤΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ....ποτε μην χαλασεις τα ρουχα ενος γεροντα,ειδικα αν ειμαι εγω
-Ναι?Και γιατι αυτο?,ρωταει γεματος απορια ο Βεσπιο
-Γιατι θα γινει αυτο.....Πετρινοι Πυραυλοι,απαντησε ο Γρανμαργκ και πηδηξε ψηλα στον αερα,αφου εκανε μια περιστροφη προς τα εμπρος και με τα δυο του ποδια χτυπησε με δυναμη το εδαφος.Τεραστια αγκαθια απο πετρα αρχισαν να βγαινουν με ταχυτητα απο το εδαφος περιφεριακα του Γρανμαργκ,ο Βεσπιο πηδηξε στον αερα για να αποφυγει,ενω ηταν στον αερα ειπε
-Αυτο ηταν ολο μπαρμπα?Η γιαγια μου μπορει και καλυτερα
-Μην βγαζεις συμπερασμα μεχρι να δεις το τελος της επιθεσης μικρε,απαντησε ο Γρανμαργκ και τα αγκαθια εκτοξευτικαν απο το εδαφος και κινηθηκαν με ταχυτητα προς τον Βεσπιο.Ο Βεσπιο καταφερε να απογυγει κανοντας καποιους ελιγμους,καποια απο τα αγκαθια καρφωθηκαν στους τοιχους προκαλοντας ζημιες.Οταν εφτασε στο εδαφος ο Βεσπιο ετοιμαστηκε να επιτεθει,ηταν ομως απροσεκτος,δεν ειχε δει οτι οσα αγκαθια δεν χτυπησαν καπου γυρνουσαν για να τον χτυπησουν.Τελευταια στιγμη ειδε απο πανω του οτι ερχοντουσαν τα αγκαθια και πηδηξε στην ακρη,δεν απεφυγε ομως τελειως τα χτυπηματα,η πανοπλια του ραγισε στα σημεια που δεχτηκε την επιθεση και απο τις ρωγμες αρχισε να κυλαει αργα αιμα απο τις πληγες του Βεσπιο.
Ο Γκαραμ που αντιμετωπιζε την Ραϊσα,ειδε την αντιπαλο του να σηκωνεται και να τον συνχαιρει για την προσπαθεια,λεγοντας του
-Ηταν μια πολυ καλη επιθεση,ελπιζω να μην νομισες πως ηταν αρκετο?
-Οχι,ποτε δεν θα υποτιμουσα τοσο εναν αντιπαλο,απαντησε ο Γκαραμ
-Ωραια γιατι τωρα η μαχη συνεχιζεται με....,ειπε η Ραϊσα και ηταν ετοιμη να καλεση την επιθεση της,ο Γκαραμ ηταν και αυτος ετοιμος να επιτεθει
-...Ανεμοθυελλα,ειπανε και οι δυο ταυτοχρονα και δυνατες ριπες αερα αρχισαν να εκτοξευονται απο το πισω μερος του καθενος.Οι ριπες αυτες συγκρουοντουσαν περιπου στη μεση τις αποστασης και ετσι κανενας δεν χτυπαγε τον αλλο,οσο συνεχιζαν την επιθεση εβαζαν ολοενα και περισσιτερη δυναμη.Υστερα απο αρκετη ωρα απο αυτη τη συνεχομενη επιθεση οι κολωνες αρχισαν να ραγιζουν λογο της μεγαλης πιεσης του αερα.Οι δυο αντιπαλοι αποφασισαν να βαλουν οτι εχουν σε αυτη την επιθεση και τοτε οι ριπες και των δυο παρολο που συγκρουστηκαν καταφεραν να περασουν και να βρουν στοχο,στελνοντας τους και τους δυο με φορα πανω στους τοιχους πισω τους.
Τελος,στη μαχη της Εστελ εναντια στον Μοβαϊο,που μολις ειχε συνελθει απο την επιθεση της Εστελ.Ο Μοβαϊος σηκωθηκε στυριζομενος απο τον τοιχο,οταν τελικα κατεφερε να σταθει στα ποδια του και ηταν ετοιμος να συνεχισει ειπε
-Τελικα εχεις πολυ μεγαλη δυναμη,σε υποτιμησα επειδη εισαι κοριτσι...αυτο δεν θα ξανασυμβει
-Μην σκας,πολλοι κανουν αυτο το λαθος...τι λες?Συνεχιζουμε?,απαντησε η Εστελ
-Οπως θες γλυκα,αυτη τη φορα δεν θα σου χαριστω...Λονχη Νερου,ειπε ο Μοβαϊος και απλωσε το χερι του προς τα εμπρος.Απο το χερι του αρχισαν να εκτοξευονται λεπιδες απο νερο κατευθειαν προς την Εστελ.Με καποιες πολυ γρηγορες και κομψες κινησεις η Εστελ απεφυγε σχεδον ολες τις λεπιδες,μονο μια καταφερε να την γρατζουνισει στο δεξι μπρατσο.
-Αν αυτο ειναι το καλυτερο σου η νικη ειναι δικη μου...Φιδι της Θαλασσας,ειπε η Εστελ και στα ποδια της δημιουργηθηκε μια μικρη λιμνη.Απο αυτη τη λιμνη ενας φιδοδρακος ορμησε πανω στον Μοβαϊο,που δεχθηκε σαστισμενος το χτυπημα.Τα δοντια του δρακου,αν και απο νερο ηταν πολυ κοφτερα,βρηκαν τον αριστερο ωμο του προκαλοντας αιμοραγια.Ο Μοβαϊος αν και ειχε δεχθει σοβαρο χτυπημα ηταν ψυχραιμος,ακουμπησε το κεφαλι του δρακου και ειπε
-Εισαι πολυ καλη αντιπαλος,ομως δυστυχως ξερεις να χειριζεσαι μονο μια μορφη του νερου
-Τι θες να πεις?Εξηγησε μου,ειπε η Εστελ
-Δεν χρειαζεται να εξηγησω,θα σου δειξω....Παγωμενο Αγγιγμα,απαντησε ο Μοβαϊος και το χερι που ακουμπαγε τον δρακο πηρε μορφη παγου.Ο δρακος αρχισε να παγωνει και αυτος με μεγαλη ταχυτητα κατα μηκος,οταν ο παγος εφτασε στα ποδια της Εστελ υψωθηκε μεχρι τα γονατα της και την εγκλωβισε κανοντας την ανυμπορη να επιτεθει.
Εν τω μεταξυ,στα αλλα δωματια με εναν παρομοιο τροπο οι παλιοι αρχοντες ειπαν στους υπολοιπους πως το στοιχειο τους εχει και δευτερη μορφη.Ο Σμεϊτζ δεν εδωσε μεγαλη σημασια στα λογια του Θεσταλου και ορμησε να του επιτεθει,ομως εκεινος μετετρψε το σωμα του σε καπνο και σκορπιστηκε στο δωματιο και ετσι ο Σμεϊτζ δεν μπορουσε να τον δει
-Δειλε,που εισαι?,φωναξε ο Σμεϊτζ
-Ακριβως εδω,απαντησε ο Θεσταλος και εμφανιστηκε ακριβως πισω απο τον Σμεϊτζ και του επιτεθηκε με εναν Παλμο Πυρκαγιας εξ επαφης προκαλοντας μεγαλη ζημια στο σωμα του Σμεϊτζ.Αυτη ηταν η δευτερη ικανοτητα της φωτιας,η καλυψη που προσφερει ο καπνος,γιατι παντα μαζι με την φωτια υπαρχει και ο καπνος.
Ο Βεσπιο οταν ακουσε οτι καθε στοιχειο εχει και δευτερη ικανοτητα,πιστεψε πως για το στοιχειο του ειναι η χρηση επιθεσεων χωματος και πετρας.
-Εγω μπορω να ελενξω και τα δυο υποστοιχεια της Γης...και χωμα και πετρα,ειπε ο Βεσπιο
-Επιτρεψε μου να σου πω πως κανεις λαθος,δες αυτο....Φυλακη Κισσου,απαντησε ο Γρανμαργκ και τοτε απο το εδαφος ριζες απο κισσο πεταχτηκαν και εδεσαν σφιχτα τον Βεσπιο.Ο Γρανμαργκ εξηγησε πως πετρα και χωμα ειναι ενα,το εδαφος και πως η δευτερη ικανοτητα του αρχοντα της Γης ειναι να ελενχει και τη βλαστηση.
Στη μαχη του Γκαραμ,η Ραϊσα αρχισε αμεσως να εξηγει την δευτερη ικανοτητα του αρχοντα του αερα.Συγκεκριμενα ειπε στον Γκαραμ πως ο αερας αποτελειται απο θετικα και αρνητικα φορτισμενα σωματιδια και πως οταν ενας αριθμος σωματιδιων της μιας κατηγοριας ερθει σε επαφη με ενα αριθμο σωματιδιων της αλλης τοτε δημιουργειται μια νεα δυναμη.
-Και τωρα θα δουμε αν μπορεις να αντεξεις ενα χτυπημα αυτης της δυναμης.....Κεραυνος,ειπε η Ραϊσα και ενωσε τα χερια της και απο αυτα ενας κεραυνος πεταχτηκε και χτυπησε τον Γκαραμ.Ολα συνεβησαν τοσο γρηγορα που ο Γκαραμ δεν καταλαβε ποτε βρεθηκε πεσμενος στο εδαφος.Ο Γκαραμ αρχισε αμεσως να κανει καποιες κινησεις και με αυτες τις αργες κινησεις καταφερε να σηκωθει,οταν πια ηταν ορθιοσ η Ραϊσα του ειπε
-Επρεπε να μεινεις κατω,τωρα θα με αναγκασεις να χρησιμοποιησω αυτο...Απωλεια Αερα,και τοτε γυρω απο τον Γκαραμ υψωθηκε ενα πνευματικο τοιχος και μεσα απο αυτο το τοιχος δεν υπηρχε πια καθολου αερας,Ο Γκαραμ δεν μπορουσε να αναπνευσει,επιασε τον λαιμο του καθως ενιωθε πνιγμονη και γονατισε.Μετα απο λιγα δευτερολεπτα ο Γκαραμ βρισκοταν ξαπλωμενος στο εδαφος,η οραση του ειχε αρχισει να θολωνει και η φωνη δεν μπορουσε να βγει απο το στομα του.
Επειδη λογικα οποιος διαβασε το προηγουμενο ειχε αγωνια για το τι θα συμβει(λεμε τωρα)
Επεισοδιο 18
Οι ηρωες τα ειχαν βρει σκουρα πολεμοντας του προηγουμενους αρχοντες,μιας και υστερουσαν σε εμπειρια για το πως να χρησιμοποιουν τις δυναμεις τους.Ολοι τους ηταν ασχημα μπλεγμενοι,μα πιο πολυ απο ολους ο Γκαραμ.Βρισκοταν ακομη εγλωβισμενος στην επιθεση της Ραϊσα και χωρις καθολου δυναμη,με δυσκολια καταφεραν καποιες λεξεις να βγουν απο το στομα του
-Γι...Για...Γιατι...το κανεις...αυτο?,ρωτησε την Ραϊσα και εκεινη αφου τον κοιταξε με ενα απαξιοτικο βλεμμα του εδωσε μια απαντηση που δεν του αρεσε καθολου
-Δεν ειναι φανερο?...Εδω δεν ηρθατε για να παρετε τις δυναμεις σας,αλλα για να χασετε τις ζωες σας,και στη συνεχεια του εξηγησε τι ακριβως εννοουσε.Ειπε στον Γκαραμ πως οι αρχοντες εκαναν μια συμφωνια με τον Καϊο,να παγηδευσουν τους ηρωες και να τους σκοτωσουν.Αφου το καταφερναν αυτο οι πρωην αρχοντες θα εκλεβαν τα σωματα των ηρωων,για να ελευθερωθουν απο την πνευματικη μορφη και να φυγουν απο τον ναο των στοιχειων.Ο Καϊος στη συνεχεια θα τους εκανε τους τεσσερεις εκλεκτους πολεμηστες του που θα τον βοηθουσαν να επεκτεινει την κυριαρχια του.Ειχε σκοπο να κατακτησει ακομα και το μικροτερο χωριο του κοσμου,να συντριψει και το τελευταιο ατομο που θα του εναντιονοταν.Ο Γκαραμ δεν μπορουσε να πιστεψει οσα ακουγε,δεν μπορουσε να πιστεψει ποσο ευκολα επεσαν στην παγιδα.Ειχε αρχισει να πιστευει πως δεν υπηρχε διαφυγη,παρολα αυτα δεν τον ενοιαζε τοσο αν ερχοταν το δικο του τελος,ενα πραγμα τον απασχολουσε περισσοτερο.
-Παιδια...συγνωμη που σας απογοητευσα...δεν μπορω να σας σωσω,ψιθυρισε ο Γκαραμ
-Αξιοθρηνητο,εισαι ενα βημα πριν τον θανατο και το μονο που σκεφτεσαι ειναι οι ακομα πιο αξιοθρηνητοι φιλοι σου?,ρωτησε η Ραϊσα και υστερα του ειπε
-Αλλα για να βαλω τελος στην αγωνια σου θα σου πω αυτο....λογικα ειναι ηδη νεκροι
-Οχι,αυτο αποκλειεται...ΑΚΟΥΣ?,απαντησε ο Γκαραμ και σηκωθηκε ορθιος.Ξαφνικα τα ματια του αρχισαν να λαμπουν με ενα πρασινο χρωμα,μια αυρα αρχισε να βγαινει απο το σωμα του.Η αυρα ηταν τοσο ισχυρη που καταφερε να διαλυσει την επιθεση της Ραϊσα,ο Γκαραμ πηρε μια βαθια ανασα.Η πρασινη αυρα που εβγαινε απο τον Γκαραμ επαψε πια να ειναι ορατη,ομως η δυναμη του ηταν ακομη εκει,κατι που ενιωθε η Ραϊσα
-Α...α...αδυνατον,αναφωνησε η Ραϊσα με αυτο που εβλεπε
-Ηθελες τη δυναμη μου,δες την τωρα....Ελενχος Πιεσης,ειπε ο Γκαραμ και αρχισε να ανεβαζει την πιεση του αερα μεσα στο δωματιο.Καθως η πιεση ολοενα αυξανοταν,ολο το δωματιο αρχισε να τρεμει και στις επιφανεις αρχισαν να δημιουργουνται σοβαρες ζημιες.Η δονησεις απο την επιθεση του Γκαραμ εγιναν αισθητες και στα υπολοιπα δωματια.Οι πρωην αρχοντες που καταλαβαν τι συμβαινει εχασαν για λιγο την συγκεντρωση τους στη μαχη,δινοντας ετσι την ευκαιρια στους ηρωες να αντπιτεθουν.
Ο Σμεϊτζ μολις ειχε συνελθει απο την τελευταια επιθεση του Θεσταλου,και σηκωθηκε ορθιος
-Βλεπω δεν ξερεις ποτε να τα παρατας,ετσι?,ειπε ο Θεσταλος
-Να τα παρατησω?Τωρα μολις αρχισα να ζεστενομαι,απαντησε ο Σμεϊτζ
-Θα σε ζεστανω εγω για τα καλα,ειπε ο Θεσταλος και ξαναπηρε την μορφη καπνου
-Οχι φιλε,αυτο το κολπο δεν πιανει πια...Εκρηκτικο Νεφος,απαντησε ο Σμεϊτζ και σηκωσε το χερι του πανω,τοτε η μαζα απο καπνο που ειχε δημιουργησει ο Θεσταλος εξεραγει.Ο Θεσταλος πεταχτηκε με φορα εξω απο τον καπνο και επεσε στο εδαφος,στη συνεχεια σηκωθηκε και ειπε
-Πολυ καλα,περασες το τεστ...ακολουθησε με,και οδηγησε τον Σμεϊτζ μεσα απο την πορτα που ειχε μπει ο Θεσταλος στο δωματιο.
Η Εστελ βρισκοταν ακομη εγκλωβισμενη στον παγο που ειχε δημιουργησει ο Μοβαϊος και προσπαθουσε ματαια να ελευθερωθει,μεχρι που της ηρθε μια ιδεα
-Τωρα θα δεις γιατι προτιμω την υγρη μορφη του νερου,ειπε η Εστελ και στη συνεχεια μετετρεψε το σωμα της σε νερο και ξεφυγε απο την επιθεση
-Χμμμμ,παγματικα ενδιαφερον,ειπε ο Μοβαϊος
-Και τωρα ωρα για την τελικη επιθεση....Υδροβομβα,απαντησε η Εστελ και εκτοξευσε απο τα χερια της μια τεραστια σφαιρα απο νερο.
-Και εχεις την ψευδαισθηση οτι αυτο ειναι αρκετο?,ρωτησε ο Μοβαϊος και ακουμπησε την σφαιρα,η οποια αρχισε σιγα σιγα να παγωνει.
-Χαχα,βλεπεις ξεχασα να αναφερω οτι για να εκραγει αυτη η βομβα πρεπει πρωτα κατι να την ψυξει αποτομα...και εσυ μολις το εκανες,απαντησε η Εστελ και τοτε ο Μοβαϊος ξαφνιασμενος ειδε την επιθεση της Εστελ να τον χτυπαει εξ επαφης.Ο Μοβαϊος,παραδεχτηκε την ηττα του και οδηγησε και αυτος με την σειρα του την Εστελ στο επομενο δωματιο.
Ο Βεσπιο,παγηδευμενος ακομη απο την επιθεση του Γρανμαργκ προσπαθουσε να βρει τροπο να λυθει απο τους κισσους που ηταν δεμενος.Μετα απο αρκετη ωρα που προσπαθουσε να λυθει χρησιμοποιωντας την σωματικη του δυναμη,κουραστηκε και ενω ηταν ετοιμος να παραιτηθει αντεληφθει κατι.Μεσα στον πανικο του δεν ειχε καταλαβει οτι τα ποδια του ηταν ακομη στο εδαφος,οταν το καταλαβε ειχε και την ιδεα για να ελευθερωθει.
-Γερο,ομολογω πως με στριμωξες λιγακι εδω...αλλα βρηκα τροπο να βγω,ειπε ο Βεσπιο
-Μην γινεσαι γελιος,ειναι αδυνατον να φυγεις απο την Φυλακη Κισσου,απαντησε ο Γρανμαργκ
-Ω,ναι?Κοιτα με,ελπιζω μονο να μην νευριασεις που θα χρησιμοποιησω μια δικη σου τεχνικη...Αμμοναρκη,ειπε ο Βεσπιο και χτυπησε το ποδι του στο εδαφος.Μια εκρηξη εγινε κατω απο τον Βεσπιο και πεταξε αυτον και τους κισσους στον αερα.Στον αερα οι δεσμοι της βλαστησης χαλαρωσαν και ετσι ο Βεσπιο καταφερε να ελευθερωθει.
-Για να δουμε τωρα,μπορεις πραγματικα να κερδισεις?,ειπε ο Γρανμαργκ
-Ωρα να τελειωνουμε....Αμμοθυελα,ειπε ο Βεσπιο και χτυπησε τα χερια του και απο αυτα μια πολυ πυκνη αμμοθυελα δημιουργηθηκε και αρχισε να χτυπαει τον Γρανμαργκ.Η θυελα ηταν τοσο πυκνη που νομιζες πως δεν ηταν απο αμμο αλλα απο βραχια,μολις τελειωσε η επιθεση ο Γρανμαργκ γονατισε γιατι η επιθεση του ειχε προκαλεσει μεγαλη ζημια και ειπε
-Μικρε,σιγουρα εχει καποιες ικανοτητες,και στη συνεχεια σηκωθηκε αργα και οδηγησε τον Βεσπιο στο επομενο δωματιο που σε λιγο θα τους περιμενε μια εκπληξη.
Ταυτοχρονα,ο Γκαραμ συνεχιζε την επιθεση του που σχεδον ειχε καταστρεψει ολο το δωματιο απο την πιεση του αερα που ασκουσε.Η Ραϊσα ηταν πεσμενη στο εδαφος,με τοση πιεση δεν μπορουσε να σταθει αλλα ουτε να κανει κατι να σταματησει τον Γκαραμ
-Γκαραμ,σε παρακαλω σταματα...θα διαλυσεις ολο τον ναο αν συνεχισεις,του ειπε
-Τουλαχιστον αν ειναι εγω και οι φιλοι μου να πεθανουμε....θα σας παρουμε μαζι μας,απαντησε ο Γκαραμ και συνεχισε την επιθεση ακομη πιο δυνατα,κομματια απο την οροφη και τους τοιχους αρχισαν να πεφτουν κατω
-Κανεις δεν θα πεθανει σημερα...σε παρακαλω ακουσε με,ειπε η Ραϊσα
-Τι θες να πεις με αυτο,απαντησε ο Γκαραμ και χαλαρωσε λιγο την επιθεση του
Η Ραϊσα τοτε αρχισε να του εξηγει πως του ειπε ψεματα οτι οι φιλοι του κινδυνευου γιατι αυτος ηταν ο μονος τροπος να τον αναγκασει να χρησιμοποιησει ολη του την δυναμη στη μαχη.Ο Γκαραμ τοτε σταματησε τελειως την επιθεση και αφησε την Ραϊσα να σηκωθει
-Ενταξει,αλλα να ξερεις σε εχω το νου μου,ειπε ο Γκαραμ
-Δεν χρειαζεται να ανυσηχεις για τιποτα,ακολουθησε με,απαντησε η Ραϊσα και απο την μισοκατεστραμενη πια πορτα που ηρθε,η Ραϊσα οδηγει τον Γκαραμ στο επομενο δωματιο.
Οταν περασαν απο την πορτα ακολουθησαν εναν στενο και μακρυ διαδρομο,μετα απο λιγη ωρα εφτασαν επιτελους στην απεναντι πλευρα.Εκει ηταν ενα τεραστιο δωματιο που ολα ηταν φτιαγμενα απο χρυσο,οι τοιχοι,οι κολωνες,ολα.Στο κεντρο του δωματιου υπηρχε μια γιγαντια πετρα που πανω της ηταν χαραγμενα διαφορα ζωα και μυθικα πλασματα.Μολις εφτασαν στο δωματιο,ο Γκαραμ ειδε τους φιλους του να περιμενουν εκει,ηταν τραυματισμενοι αλλα ηταν καλα.
-Οπως παντα αργοπορημενος,ειπε η Εστελ μολις τον ειδε
Αφου οι ηρωες συζητησαν λιγο για το πως ηταν οι μαχες τους,κανοντας και λιγο πλακα μεταξυ τους,τον λογο πηρε η Ραϊσα και ειπε
-Αυτη η αιθουσα ειναι το δωματιο των Πνευματων των Στοιχειων
-Τιιιιιιιιιιιι?Δηλαδη εχει φαντασματαααααα?,φωναξε ο Βεσπιο
-Καμια σχεση,απλα ηρθε η ωρα να ελευθερωσουμε τα πνευματα σας,απαντησε η Ραϊσα.
Garam Wrote:Επειδη λογικα οποιος διαβασε το προηγουμενο ειχε αγωνια για το τι θα συμβει(λεμε τωρα)
αυτός είναι ο λόγος που περιμένω να postαρεις 2-3 parts και μετά τα διαβάζω! για να μην έχω αγωνία! και τα ονόματα των επιθέσεων είναι μιά χαρά, μην ανησηχείς!
Αντε κοντευουμε για το τελος....του πρωτου κυκλου(αλλα 5-6 επεισοδια εχουν μεινει ακομα)
Επεισοδιο 19
Οι ηρωες μαζι με τους πρωην αρχοντες ηταν ακομη μεσα στο δωματιο με την τεραστια πετρα στο κεντρο.Οι ηρωες ηταν μπερδεμενοι,δεν καταλαβαιναν τι ακριβως εννουσε η Ραϊσα οταν ειπε πως ηρθε η ωρα να ελευθερωσουν τα πνευματα τους.Ετσι τον λογο πηρε ο Γρανμαργκ και προσπαθησε να τους εξηγησει τι συμβαινει
-Θα σας πω εγω τι γινεται,ακουστε....ειπε και στη συνεχεια τους εξηγησε πως ο καθε αρχοντας εχει ενα πνευμα φυλακα μεσα του και πρεπει να το ελευθερωσει για να αυξησει την δυναμη του.
-Δηλαδη,αν καταφερουμε να βγαλουμε εξω το πνευμα φυλακα μας ξεκλειδωνουμε τις πραγματικες δυναμεις μας?Σωστα?,ειπε ο Γκαραμ
-Φοβαμαι πως δεν ειμαστε τελειως σιγουροι για αυτο,απαντησε ο Θεσταλος
-Αρα ισως ηρθαμε εδω για το τιποτα?,ρωτησε εκνευρισμενος ο Βεσπιο
-Ολα θα εξαρτηθουν απο αυτο,ειπε η Ραϊσα διχνοντας τον βραχο
-Τιιιι?Περασαμε ολα αυτα απλα για εναν βραχο?,απαντησε εντονα ο Βεσπιο
-Ανοητε,αυτος δεν ειναι ενας απλος βραχος....ειπε ο Μοβαϊος και επειτα εξηγησε πως μεσα σε αυτον το βραχο ειναι φυλακισμενα τα πνευματα φυλακες.Επειδη ομως οι ηρωες δεν ειχαν καταλαβει ακριβως τι συμβαινει με αυτα τα πνευματα,οι πρωην αρχοντες τους εδειξαν.Ετσι οι πρωην αρχοντες εφεραν εξω τα δικα τους πνευματα φυλακες.Πανω στους ωμους τις Ραϊσα ηρθε και εκατσε ενα πνευμα γερακιου,ο Γρανμαργκ εβγαλε ενα πνευμα βισωνα που ξαπλωσε μπροστα στα ποδια του.Ο Θεσταλος ειχει για πνευμα μια φλεγομενη σαλαμανδρα,που η ουρα της τυλιγοταν γυρω στο σωμα του,τελος ο Μοβαϊος ειχε ενα πνευμα θαλασιου ελεφαντα που σταθηκε δεξια του.
-Ουαου,τι ειναι αυτα?,ειπε η Εστελ
-Αυτα ειναι τα δικα μας πνευματα φυλακες....τωρα ηρθε η ωρα να παρετε και τα δικα σας,απαντησε η Ραϊσα και τους ειπε οτι το μονο που χρειαζεται ειναι απλα να αγγιξουν την Λιθο των Πνευματων.
-Ωραιαααα,ξεκιναω εγωωωω,φωναξε ο Βεσπιο και ετρεξε προς τον βραχο.Οταν εφτασε στον βραχο ακουμπησε το αριστερο του χερι πανω,ο βραχος αρχισε να λαμπει και μια πνευματικη σφαιρα επεσε στο πατωμα του δωματιου.Η σφαιρα αρχισε σιγα σιγα να περνει την μορφη ενος ζωου,οπως ηταν και των πρωην αρχοντων,το ζωο που τελικα σχηματιστηκε ηταν ενα λιονταρι.Οι ηρωες δεν περιμεναν αυτο ακριβως και ετσι ειχαν μια απορια
-Μα,γιατι το πνευμα του Βεσπιο ειναι διαφορετικο απο του Γρανμαργκ?,ρωτησε ο Σμεϊτζ
-Ναι,αφου και οι δυο ελενχουν το ιδιο στοιχειο,συνεχισε η Εστελ
-Ειναι πολυ απλο,το πνευμα φυλακας δεν εξαρταται απο το στοιχειο σας αλλα απο εσας,απαντησε η Ραϊσα και επειτα εδωσε παραπανω εξηγησεις.Ειπε στα παιδια οτι το καθε πνευμα φυλακας σχηματιζεται βαση καποιων χαρακτηριστικων του κατοχου του,δηλαδη ειναι ουσιαστικα μια πνευματικη μορφη του εαυτου τους.Στη συνεχεια ο Γρανμαργκ τους εξηγησε πως το καθε πνευμα εχει και μια ειδικοτητα,και ονομασε την ειδικοτητα του πνευματος του Βεσπιο
-Το πνευμα σου μικρε ειναι...ο Κυβερνητης του Εδαφους,πολυ καλα
-Κριμα,εγω ηθελα μια τιγρη...δεν βαριεσαι γατα το ενα γατα και το αλλο,απαντησε ο Βεσπιο
Μετα στον βραχο πηγε η Εστελ,στην αρχη διστασε λιγο,αλλα στο τελος εβαλε αποφασηστικα το χερι της πανω στον βραχο.Η πνευματικη σφαιρα που δημιουργηθηκε δεν επεσε κατω αλλα συνεχισε να αιωρειται μεχρι να παρει και αυτη την μορφη ζωου,πηρε μορφη ενος καρχαρια.
-Το πνευμα σου ειναι ενα απο τα πιο τρομαχτικα στον κοσμο του νερου,ειναι....ο Θεριστης των Κυματων,ενα πολυ ισχυρο πλασμα,ειπε ο Μοβαϊος
Στη συνεχεια,με σταθερα βηματα και απολυτη ηρεμια,πλησιασε τον βραχο ο Σμεϊτζ.Ακουμπησε το δεξι του χερι πανω και περιμενε την πνευματικη σφαιρα να ολοκληρωσει την μεταμορφωση της,που ηταν ενας φλεγομενος φοινικας.Ο Θεσταλος χαμογελασε και ειπε
-Ωστε εχεις το Φλεγομενο Κελαϊδισμα....μπορω να πω πως σου ταιριαζει τελεια
Τελος ο Γκαραμ αρχισε να πηγαινει προς τον βραχο,ειχε μεγαλη αγωνια να δει το πνευμα φυλακα του,καθως προχωρουσε ακουσε τον Βεσπιο να λεει
-Παιδια,τι λετε να βγαλει ο Γκαραμ?...Σπουργητι?Πεταλουδα?,ολοι αρχισαν να γελανε,μαζι και ο Γκαραμ που σταματησε για λιγο να προχωραει.Ο Γκαραμ δεν απαντησε και συνεχισε,ετσι εφτασε και αφου πηρε μια βαθια ανασα ακουμπησε τον βραχο με το αριστερο του χερι.Ομως προς μεγαλη εκπληξη ολων δεν εγινε τιποτα,τοτε η Ραϊσα ειπε
-Αδυνατον,πρωτη φορα δεν εμφανιζεται πνευμα φυλακας
-Μπα,δεν ειναι τιποτα απλα επεσα εξω στην προβλεψη μου....συνχαρητηρια Γκαραμ,το πνευμα σου φαινεται πως ειναι μια μυγα,απαντησε ο Βεσπιο
Ξαφνικα,εκει που ολοι ηταν μπερδεμενοι ακουνε εξω απο τον ναο εναν βριχηθμο και ετρεξαν στο μοναδικο παραθυρο του δωματιου να δουνε τι συμβαινει.Εμειναν εκπληκτοι οταν ειδαν εναν πνευματικο δρακο να πεταει πανω απο τον ναο.
-Φαινεται πως αυτο ειναι το πνευμα σου Γκαραμ...ο Αφεντης των Ουρανων,ειπε η Ραϊσα
-Βεσπιο,πως σου φαινεται η σπουργητοπεταλουδομυγα μου?,ρωτησε ο Γκαραμ
-Θα τα παμε μια χαρα μαζι....οσο αυτο ειναι εκει πανω και εγω εδω κατω,απαντησε ο Βεσπιο
Μετα απο λιγα δευτερολεπτα τα πνευματα ξαναπηραν την μορφη σφαιρας και μπηκαν στα σωματα των ηρωων.Αμεσως οι ηρωες ενοιωσαν μια μεγαλη δυναμη να ειναι μεσα στο σωμα τους,στην αρχη πιστεψαν πως τα ειχαν καταφερει και ειχαν ξεκλειδωσει τις πραγματικες τους δυναμεις.
-Παιδια,τι δυναμη ειναι αυτη?Νοιωθω πως μπορω να κοψω τον πλανητη στη μεση με ενα χτυπημα απο το claymore μου,ειπε ο Βεσπιο κρατωντας στα χερια του το claymore του Σεισμου
-Αρα τα καταφεραμε....εχουμε τις κανονικες δυναμεις μας,συνεχισε ο Σμεϊτζ
-Μην βιαζεστε να βγαλετε συμπερασματα,ειπε η Ραϊσα και επειτα ειπε στον Γκαραμ να αφησει κατω το τοξο του και να δοκιμασει να δημιουργησει εναν τυφωνα.
-Μα αυτο ειναι ανωφελο,αφου μεσα στο ναο εχουμε ετσι και αλλιως ολες τις δυναμεις μας
-Οχι σε καθε σημειο,μονο στα δωματια που δοθηκαν οι μαχες,απαντησε η Ραϊσα
Ο Γκαραμ τοτε απλωσε το δεξι του χερι και προσπαθησε να φτιαξει εναν τυφωνα αλλα απετυχε,ξαναπροσπαθησε μερικες φορες αλλα και παλι ηταν ματαιος κοπος.
-Και τοτε γιατι νιωσαμε πιο δυνατοι οταν τα πνευματα μπηκαν μεσα μας?,ρωτησε η Εστελ
-Γιατι αυτος ηταν ο σκοπος μας,απαντησε ο Γρανμαργκ και στη συνεχεια εξηγησε στους ηρωες τι ακριβως εννοουσε.Τους ειπε οτι οταν ενα πνευμα φυλακας ενωθει με εναν αρχοντα τοτε αμεσως του δινει καποιες επιπλεον δυναμεις.Σιγουρα ηλπιζαν πως θα εδιναν στους ηρωες την πραγματικη τους δυναμη,ομως ακομα και αυτο ειναι καλυτερο απο το να πηγαιναν στην μαχη με τον Καϊο τελειως απροετοιμαστοι.Στη συνεχεια η Ραϊσα ξαναπηρε τον λογο
-Και υπαρχει και κατι ακομα...τους ειπε.Τοτε αρχισε να τους εξηγει πως τα πνευματα φυλακες μπορουν να καλεστουν για να βοηθησουν τους ηρωες στη μαχη.Ομως αυτο ειναι πιο δυσκολο απο οτι ακουγεται μιας και για να τα καλεσουν πρεπει να ξερουν το ονομα και την ειδικοτητα του καθε πνευματος.Οι ηρωες αφου ακουσαν με προσοχη οσα τους ειπαν οι προκατοχοι τους αποφασισαν πως ηταν ωρα να φυγουν πια.Οι πρωην αρχοντες συνοδευσαν τους ηρωες μεχρι την εξοδο του ναου,οπου εκει αποχαιρετιστηκαν
-Καλη τυχη στη μαχη σας,θα σας χρειαστει παρολη σας την δυναμη,ειπαν ολοι τους
-Ευχαρηστουμε για ολα...δεν θα σας απογοητευσουμε στη μαχη,απαντησαν οι ηρωες
-Και μην ανυσηχειτε,θα βρουμε τροπο να σας ελευθερωσουμε απο εδω,συνεχισε ο Γκαραμ
Υστερα απο αυτον τον αποχαιρετισμο,υποσχεθηκαν πως θα ξαναειδωθουν καποια στιγμη οταν ολα θα εχουν τελειωσει επιτελους.Οι ηρωες αρχισαν να κατεβαινουν την τεραστια σκαλα του ναου ενω οι πρωην αρχοντες ξαναγυρισαν μεσα.Αφου κατεβηκαν την σκαλα και αφου εκαναν μερικα βηματα,οι ηρωες γυρισαν το βλεμμα προς τον ναο και σταθηκαν για λιγο.Τοτε περασαν στις σκεψεις τους ολες οι εμπειριες του εκει μεσα,επειτα συνεχισαν τον δρομο τους.
Εν τω μεταξυ,οι πρωην αρχοντες ειχαν γυρισει στο δωματιο με την γιγαντια πετρα και ο Μοβαϊος αγγιζοντας εναν τοιχο πιεζει ενα κουμπι.Το εδαφος γυρω απο την πετρα αρχισε να μετατρεπεται σε μια περιστρεφομενη σκαλα που οδηγουσε προς τα κατω.Οι πρωην αρχοντες αρχισαν να κατεβαινουν την σκαλα μεχρι που εφτασαν σε ενα δωματιο που ειχε απλα ενα στρογγυλο τραπεζι με τεσσερεις καρεκλες περιμετρηκα.Οι αρχοντες εκατσαν ο καθενας σε μια καρεκλα,ξαφνικα μια ακτινα φωτος επεσε και εμεινε στο κεντρο του τραπεζιου.Μια φωνη βγηκε απο την ακτινα λεγοντας
-Λοιπον,περιμενω την αναφορα σας.Τελικα ειναι αξιοι της δυναμης τους?
Νομιζω αυτο καπου το εχασα λιγο,οποτε μπορει να φανει πολυ ακυρο σε καποια σημεια.
Επεισοδιο 20
Οι ηρωες ειχαν παρει τον δρομο του γυρισμου και αφου βγηκαν απο το φαραγγι μπροστα απο την Κοιλαδα των Ψυχων αρχισαν να ψαχνουν για τα αλογα που τους ειχε δωσει ο Εσταλιορ.Η εκταση μπροστα τους ηταν τεραστια και ηξεραν πως τα αλογα εφυγαν τρομαγμενα.Ηξεραν ομως και οτι τα αλογα των ξωτικων δεν προδιδουν ποτε τον καβαλαρη τους οποτε θα ηταν ακομα καπου εκει γυρω.Ξαφνικα καθως εψαχναν μια μεγαλη σκια φανηκε στο εδαφος,οι ηρωες καταλαβαν οτι επρεπε να κοιταξουν ψηλα για να δουν τι συμβαινει.Οταν σηκωσαν το κεφαλι τους εκπληκτοι,και εντρομοι,αντικρισαν εναν τεραστιο δρακο να πεταει απο πανω τους.Ηταν ενας δρακος που μονο απο το χρωμα του δερματος του,ενα σκουρο γκρι που εμοιζε με μαυρο,εκανε οσους τον εβλεπαν να νιωθουν μια ρηγη στην ραχοκοκαλια τους.Το ανοιγμα των φτερων του ηταν τεραστιο,τοσο που νομιζες οτι σκεπαζε ολο τον ουρανο και τα ματια του ηταν λαμπερα,στο χρωμα του παγου.
-Παιδια,καλυτερα να μην προσελκισουμε το ενδιαφερον του,ειπε ο Βεσπιο
-Εδω θα συμφωνησω μαζι σου,απαντησε ο Σμεϊτζ
Ενας ομως ειχε διαφορετικη αποψη,ο Γκαραμ,που με το που ειδε τον δρακο αρχισε να τρεχει απο πισω του οσο πιο γρηγορα μπορουσε.Ειχε μια ιδεα.
Εν τω μεταξυ,πισω στο ναο οι πρωην αρχοντες μαζι με την μυστηριωδη λαμψη συζητουσαν για τις ικανοτητες των ηρωων.Καθως συζητουσαν για τις εντυπωσεις τους απο τις μαχες,ο Γρανμαργκ λεει
-Αληθεια Ραϊσα,γιατι δεν ανεφερες ποτε οτι επιτελους ολοκληρωσες την επιθεση Ελενχο Πιεσης?
-Γιατι ποτε δεν την ολοκληρωσα,ο Γκαραμ την χρησιμοποιησε,απαντησε η Ραϊσα
-Τι?αυτο ειναι αδυνατο,ειπε ο Μοβαϊος γιατι ολοι εκει μεσα ηξεραν πως η Ραϊσα προσπαθουσε εδω και πολλα χρονια να χρησιμοποιησει μια τετοια επιθεση,χωρις ομως να τα καταφερει.Ετσι ηταν δυσκολο για τους υπολοιπους να πιστεψουν οτι ενα ατομο που κατεχει την δυναμη του για τοσο λιγο χρονικο διαστημα να καταφερε κατι τετοιο.
-Χμμμ,ειναι οντως τοσο δυνατος τελικα,ειπε η λαμψη
-Ναι,πιστευω οτι αν καποιος μπορει να πετυχει το σχεδιο...ειναι αυτος,απαντησε η Ραϊσα
-Αφεντη,γιατι δεν τους αφηνεις απλα να επικαλεστουν το ξορκι τωρα?,ρωτησε ο Θεσταλος
-Ξερεις πολυ καλα ποσο επικινδυνο ειναι αυτο,απαντησε η φωνη και στη συνεχεια εξηγησε για αλλη μια φορα στους πρωην αρχοντες.Οτι αν κρινει πως η μονη λυση για να νικηθει ο Καϊος ειναι αυτη,θα διακινδυνευσει να καταστρεψει ακομα και το πνευμα του.
-Οτι κρινεις εσυ σωστο αφεντη,ειπαν οι αρχοντες και στη συνεχεια εξαφανιστηκαν.
Πισω στους ηρωες,οταν ολοι ειδαν τον Γκαραμ να τρεχει προς τον δρακο αρχισαν να απορουν για τον λογο που το κανει αυτο,η Εστελ ρωτησε
-Παιδια,τι επαθε ο Γκαραμ?
-Εεεεμ,ειναι ο Γκαραμ...κανεις δεν ξερει τι τρεχει στο κεφαλι του,απαντησε ο Βεσπιο και μαζι με τους υπολοιπους αρχισε να ακολουθει τον Γκαραμ.Οταν εφτασε κοντα στο δρακο και σε αποσταση που υπολογιζε οτι τον ακουγε,ο Γκαραμ σηκωσε ψηλα τον κρυσταλο του και φωναξε
-Δρακεεε,ως Αρχοντας του Αερα σε διαταζω να πολεμησεις μαζι μας
-Τιιιιι?Ο Γκαραμ την ψωνισε,ειπε ο Βεσπιο
Ο δρακος ακουσε τον Γκαραμ και γυρισε να τον κοιταξει,οταν ειδε τον κρυσταλο αποφασισε να προσγειωθει και στη συνεχεια περπατωντας πλησιασε τον Γκαραμ.
Οταν εφτασε μπροστα του,ο δρακος επιτεθηκε στον Γκαραμ με μια καυτη φλογα που εβγαλε μεσα απο το στομα του.Την τελευταια στιγμη ο Γκαραμ απεφυγε την επιθεση πηδωντας δεξια και τοτε ο δρακος του μιλησε με ανθρωπινη φωνη
-Αυτο για να μαθεις πως κανενας δεν διαταζει εναν Σοφο δρακο,ουτε ο ιδιος ο Αρχοντας του Αερα
-Συγνωμη,δεν ηξερα...,απαντησε ο Γκαραμ αλλα πριν προλαβει να ολοκληρωσει τη προταση του ο δρακος τον διακοπτει και του λεει επικριτικα
-Χχχ,δεν περιμενα τιποτα παραπανω απο εναν ανοητο θνητο
Οι υπολοιποι εφτασαν στο σημειο που ηταν ο Γκαραμ και ο δρακος,οταν ο δρακος τους ειδε τους κοιταξε με ενα πολυ υπεροπτικο βλεμμα κατι που εκνευρισε τον Βεσπιο
-Τι κοιτας ετσι?Θες καβγα μαζι μου?,ειπε
-Αυτο θα ηταν ανωφελο,απαντησε ο δρακος και στη συνεχεια του ειπε πως για να νικησει ενα αδυναμο θνητο οπως ο Βεσπιο δεν θα χρειαζοταν να κουνησει ουτε ενα νυχι του.
-Παλιοοοο....,ειπε ο Βεσπιο εκνευρισμενος και εβγαλε το claymore του για να επιτεθει,ο δρακος στεκοταν αταραχος λες και δεν τον ενοιαζε αν θα δεχτει καταμετωπο την επιθεση.
-Σταματα ηλιθιε,πρεπει να πιαστεις στα χερια με οποιον συναντας,ειπε η Εστελ και κατεβασε το χερι που ο Βεσπιο κρατουσε το claymore κατω.
-Συγνωμη για τον φιλο μου,ειναι λιγο θερμοκεφαλος...ετσι και αλλιως για αλλο λογο σε σταματησα και....ειπε ο Γκαραμ,αλλα και παλι ο δρακος τον διακοπτει
-Μην συνεχιζεις,ξερω τον λογο που με σταματησες,του ειπε
Οι αλλοι που δεν καταλαβαιναν τι συμβαινει ζητησαν απο τον Γκαραμ να τους εξηγησει,αυτο και εκανε.Ειπε πως ηθελε τον δρακο να τους βοηθησει στη μαχη με τον Καϊο.
-Λοιπον,τι λες?Η βοηθεια σου θα ειναι πολυτιμη,ειπε ο Γκαραμ
Ο δρακος τοτε αρχισε να γελαει,επειτα τους ειπε πως οποιος σκοπευει να πολεμησει τον Καϊο πρεπει να ειναι πολυ γενναιος ή πολυ χαζος και συνεχισε να γελαει.
-...Επισης θα σας συμβουλευα να ξεχασετε αυτη τη ηλιθια ιδεα και να παραιτηθειτε,ειπε
-Και ποιος εισαι εσυ που θα μας πεις τι να κανουμε?,ρωτησε ο Βεσπιο
Ο δρακος τοτε τους αποκαλυψε το ονομα του,ηταν ο Ντραγκνερ ενας απο τους σοφους δρακους που αποτελουν το συμβουλιο των δρακων.Τοτε ο Σμεϊτζ γνωριζοντας απο θρυλους την δυναμη των δρακων του συμβουλιο τον ρωτησε
-Αν εισαι δρακος σοφος εχεις μεγαλη δυναμη,τοτε γιατι δεν ερχεσαι μαζι μας?
-Τι?Να ερθω μαζι σας?Σιγουρα οχι,η ζωη μου,ενος σοφου δρακου,ειναι υπερβολικα πολυτιμη για να την χαρισω σε τεσσερα ορθια πτωματα,απαντησε ο Ντραγκνερ.
Τοτε μεχρι και ο Γκαραμ που ειχε υπομεινει ψυχραιμα ολα τα προηγουμενα υποτιμητικα λογια του Ντραγκνερ,δεν αντεξε αλλο και του μιλησε με πολυ εντονο υφος
-Σε ακουω τοση ωρα να λες οτι θα πεθανουμε αν πολεμησουμε,οτι ειμαστε ανοητοι και τα σχετικα...δεν μας γνωριζεις καν,πως μπορεις και το λες?,του ειπε
-Δεν ειπα οτι θα πεθανετε,αν πολεμησετε με τον Καϊο....ειστε ηδη νεκροι,του απαντησε και στη συνεχεια τους εξηγησε πως ειναι πολυ αδυναμοι για να ελπιζουν σε νικη.
-Τοτε γιατι εσυ και οι υπολοιποι δρακοι δεν μας βοηθατε?,ρωτησε η Εστελ
-Πολυ απλα,ο Καϊος δεν πειραξε ποτε και ουτε προκειται να πειραξει δρακο...αρα αυτη η μαχη δεν μας αφορα και αρα δεν θα την δωσουμε εμεις,απαντησε ο Ντραγκνερ
-Τι?Πως μπορειτε να ειστε τοσο δειλοι?Δεν σας αφορα καθολου αυτος ο κοσμος?Δεν εχω λογια να περιγραψω την απεχθεια που νιωθω τωρα,ειπε οργισμενος ο Γκαραμ
-Δεν με νοιαζει τι σκεφτεσαι η νιωθεις,οι δρακοι πρεπει να συνεχισουμε να επιβιωνουμε και θα το κανουμε οπως θεωρουμε σωστοτερα....η συζητηση ληγει εδω,απαντησε ο Ντραγκνερ.
Αφου εκλεισε την συζητηση,ο Ντραγκνερ απλωσε τα φτερα του και αρχισε να ανεβαινει στον αερα.Πριν απομακρυνθει πολυ εδωσε μια συμβουλη στους ηρωες,τους ειπε πως καθε ατομο που ξερει την δυναμη του το πρωτο που πρεπει να κανει ειναι να προφυλασει αυτη την δυναμη.Πως αντι να προσπαθουν να νικησουν τον Καϊο να βρουν ενα μερος να κρυφτουν για να κρατησουν την δυναμη αυτη μακρυα απο τον Καϊο.Γιατι νικηθουν,ο Καϊος θα καταφεραι να κλεψει τις δυναμεις αυτη τη φορα και ο κοσμος θα ειναι σε πολυ χειροτερη θεση απο οτι ειναι τωρα.Ο Ντραγκνερ αρχισε να απομακρυνεται σιγα σιγα,ο Βεσπιο δεν μπορεσε να κρατηθει
-Ναι,φυγε δειλε δρακε...δεν χρειαζομαστε την βοηθεια σου ετσι και αλλιως,του φωναξε
Οι ηρωες συνεχισαν να ψαχνουν για τα αλογα του και υστερα απο λιγη ωρα καταφεραν να τα εντοπισουν.Ειχανε παει να ξεκουραστουν σε μια μικρη λιμνουλα που υπηρχε εκει κοντα,οι ηρωες ξαποστασαν και αυτοι για λιγο.Επειτα αφου πηραν λιγο νερο για τον δρομο και σιγουρευτικαν οτι τα αλογα ηταν ετοιμα να ξεκινησουν πηραν ξανα το δρομο του γυρισμου.Ολοι τους ηταν σιωπηλοι και σκεφτοντουσαν το ιδιο πραμα,δηλαδη πως ο Ντραγκνερ,και οι αλλοι δρακοι,ηταν τοσο σιγουροι οτι οι ηρωες θα αποτυχουν.Τελικα κατεληξαν στο ιδιο συμπερασμα,μηπως οι σοφοι δρακοι ξερουν κατι παραπανω για οτι προκειται να συμβει?
Πωπω,εκανα αμαν να βαλω λιγες ακυρες συζητησεις για να βγει το επεισοδιο χωρις να αποκαλυψω τα παντα...here goes:
Επεισοδιο 21
Τρεις μερες ειχαν περασει απο οταν οι ηρωες χωριστηκαν απο την Στρατια του Ηλιου,με την ελπιδα οτι πηγαινοντας στον Ναο των Στοιχειων θα ξεκλειδωναν τις δυναμεις τους.Στην κατασκηνωση ολοι περιμεναν τον γυρισμο των ηρωων,χωρις βεβαια να παραμελουν τις καθημερινες τους δραστηριοτητες.Οσο καιρο ελειπαν οι ηρωες,οι στρατιωτες δεν σταματησαν να προετοιμαζονται για την επερχομενη μαχη,ηξεραν οτι θα ειναι η μεγαλυτερη μαχη της ζωης τους.Υπηρχε ομως και ενα ατομο που αυτη τη μερα δεν εκανε τιποτα αλλο απο το να περιμενει κοιτωντας τον οριζοντα απο την μερια που ειχαν αποχωρισει οι ηρωες,ηταν η Ντεβα.Καθως περιμενε,στο μυαλο τις Ντεβα γυρναγε η υποσχεση που της εδωσε ο Γκαραμ
-Μην ανυσηχεις...το πολυ σε τρεις μερες θα ειμαι πισω,της ειχε πει
-Ελπιζω μονο να εισαι απο τα ατομα που τηρουν τις υποσχεσεις τους,ψιθυρισε η Ντεβα
Οι ωρες περνουσαν,μεχρι που εφτασε το μεσημερι και ηταν πια η ωρα του φαγητου.Ο Νιτρο πλησιασε την Ντεβα και προσπαθησε να την πεισει να σταματησει να περιμενει ετσι
-Εϊ,κοπελια...τσαμπα περιμενεις εκει,δεν θα αλλαξει κατι στην ωρα που θα επιστρεψουν οσο και να στεκεσαι εκει,της ειπε ο Νιτρο
-Δεν με πειραζει,απαντησε συντομα η Ντεβα
-Πειραζει ομως εμενα,υποσχεθηκα στον Γκαραμ οτι δεν θα παθεις τιποτα οσο λειπει...και δεν εχω σκοπο να σε αφησω να λυποθημισεις απο ασυτια,ειπε ο Νιτρο
-Ενταξει με επεισες,θα παω να φαω για λιγο...μπορεις να μεινεις εδω?,απαντησε η Ντεβα
-Εσυ εισαι το αφεντικο εδω μεσα...μπορω να κανω και αλλιως?,ειπε ο Νιτρο και ξαπλωσε κατω κοιτωντας τον οριζοντα,η Ντεβα γυρισε στην σκηνη της.
Στην μεγαλη σκηνη στην οποια ετρωγαν οι στρατιωτες,ο Σαντοϊνο ξαφνικα σηκωνεται απο το τραπεζι και τρεχει προς τα εξω.Καποιοι στρατιωτες τον ακολουθησαν,γνωριζοντας οτι σαν σαμανος ο Σαντοϊνο μποτουσε να εντοπισει εχθρους απο αποσταση.Ο θορυβος και η ανυσηχια που επικρατουσε στην κατασκηνωση εκαναν την Ντεβα να βγει απο την σκηνη της.Οταν η Ντεβα ειδε τον Σαντοϊνο και τους στρατιωτες,τους ακολουθησε θελοντας να δει τι συμβαινει.Ο Σαντοϊνο τους οδηγησε στο σημειο που ηταν και ο Νιτρο,ο οποιος οταν τους ειδε ειπε
-Τι στο καλο συμβαινει εδω?Πανω που πηγαινα να παρω εναν υπνακο
-Περιεργο,νιωθω μια τεραστια πνευματικη ενεργεια να πλησιαζει...να ειστε σε επιφυλακη,απαντησε ο Σαντοϊνο και κοιτουσε επιμονα τον οριζοντα.
Μετα απο μερικα λεπτα,αρχισαν να φαινονται απο μακρυα τεσσερεις καβαλαρηδες,δεν μπορουσαν να διακρινουν ακομη τα προσωπα τους.Οταν πλησιασαν,και αποκαλυφθηκε η ταυτοτητα των καβαλαρηδων,που δεν ηταν αλλοι απο τους ηρωες,μια σκεψη ηρθε στον Σαντοϊνο
-Ειναι δυνατον?...Η δυναμη τους να αυξηθηκε τοσο πολυ?
Οταν εφτασαν μπροστα απο το συγκεντρωμενο πληθος,οι ηρωες κατεβηκαν τα αλογα τους και οι στρατιωτες τους υποδεχτηκαν με φωνες.Στο ακουσμα των νεων,οσοι στρατιωτες ειχαν μεινει μεσα βγηκαν και αυτοι εξω.Ο Γκαραμ μεσα στο πληθος φαινοταν να αναζητει κατι,μεχρι που σε καποια στιγμη το βρηκε και δεν ηταν τιποτα αλλο παρα η Ντεβα.Αμεσως ο Γκαραμ χωθηκε στο πληθος για να φτασει στην Ντεβα,οταν τα καταφερε αμεσως τη πηρε αγκαλια
-Χαιρομαι πολυ που εισαι πισω...και που εισαι καλα,ειπε η Ντεβα
-Εμ,δεν γλυτωνεις ετσι ευκολα απο εμενα μεχρι και ο θανατος με φοβαται,απαντησε ο Γκαραμ δινοντας ενα φιλι στην Ντεβα,τοτε ο Βεσπιο αμεσως του λεει
-Ναι κυριε επιδειξια,μεχρι και ο θανατος σε φοβαται...μηπως να σου θυμισω τι εγινε με τον δρακο?
-Μπορεις απλα να σκασεις?...προσπαθω να ειμαι ηρωϊκος εδω,απαντησε ο Γκαραμ
Στη συνεχεια οι ηρωες μαζι με την Ντεβα,τον Νιτρο και τον Σαντοϊνο πηγαν στην σκηνη της Ντεβα για να εξηγησουν οσα συνεβισαν στο ταξιδι τους.Διηγηθηκαν ολη τους την περιπετεια,απο τα γεγοντα με τον πατερα του Γκαραμ,τις μαχες με τους πρωην αρχοντες και τελος την συναντηση τους με το Ντραγκνερ.Απο ολα οσα ακουσαν,ολοι σταθηκαν στο συμβαν με τον Ντραγκνερ γιατι κανενας δεν ηξερε τι ακριβως ηθελε να τους πει,εκτος απο τον Σαντοϊνο
-Τι?Ενας δρακος σοφος σας ειπε οτι θα πεθανετε...αυτο ειναι κακο,ξερετε πως υπαρχει ενας θρυλος οτι αυτο το ειδος δρακων μπορει να βλεπει το μελλον,τους ειπε
-Δεν το ξεραμε....αλλα το υποπτευθηκαμε απο την σιγουρια του λογου του,απαντησε ο Γκαραμ
-Ναι καλα,απλα ηταν ενας δειλος...σιγα μην αφησουμε τα λογια του να μας επιρεασουν,ειπε ο Βεσπιο και στην συνεχεια ακολουθησε ο Σμεϊτζ που ειπε
-Ετσι και αλλιως αν αυτη ειναι η μοιρα μας θα τη αποδεχτουμε
-Λαθος,αν αυτη ειναι η μοιρα μας...θα της ξεφυγουμε,απαντησε η Εστελ
Η νυχτα επεσε και ολοι πηγαν για υπνο,στη σκηνη που κοιμοντουσαν ο Γκαραμ με τον Σαντοϊνο ηταν ετοιμη να ξεκινησει μια ακομα συζητηση
-Σαντοϊνο...πρεπει να σου ζητησω συγνωμη,ειπε ο Γκαραμ
-Τι?Τι ειναι αυτα που λες?Για ποιο πραμμα?,απορισε ο Σαντοϊνο
-Γιατι τοσο καιρο οσα μας ελεγες,οτι μπορεις να διαισθανεσαι την πνευματικη δυναμη οσων υπαρχουν γυρω σου....ποτε δεν το πιστεψα πραγματικα μεχρι τωρα,απαντησε ο Γκαραμ.
Ο Σαντοϊνο δεν ηταν ακριβως σιγουρος για το τι ακριβως ηθελε να πει ο Γκαραμ,καθησε και απλα περιμενε να ακουσει περισσοτερες λεπτομερειεςς,τοτε ο Γκαραμ συνεχισε
-Βλεπεις,τωρα το πιστευω,γιατι αφου νικησαμε τους προκατοχους μας...απεκτησα και εγω αυτη την δυναμη,ο Σαντοϊνο αν και ξαφνιαστηκε πολυ εδωσε αμεσως μια απαντηση
-Δεν χρειαζεται να ζητας συγνωμη,οι περισσοτεροι ειναι δυσπιστοι σε αυτο το θεμα
Στη συνεχεια ο Γκαραμ του εξηγησε πως ειναι απιστευτο οταν ενοιωσε το ποση δυναμη απεκτισαν οι υπολοιποι οταν ελευθερωσαν το πνευμα φυλακα τους.Ειπε στη συνεχεια πως δυστυχως δεν μπορει να νιωσει την δικη του πνευματικη δυναμη για να δει ποσο αυξησε την δυναμη του.
-Επισης,αισθανομαι και τον Καϊο...η πνευματικη του δυναμη του σκοτεινου αρχοντα ειναι απιστευτη,σχεδον μπορω να πω οτι φοβαμαι,ειπε ο Γκαραμ.
-Επειδη εγω νιωθω την πνευματικη σου ενεργεια...σου λεω οτι εισαι ο μονος που δεν πρεπει να φοβαται,απαντησε ο Σαντοϊνο και ταυτοχρονα στο νου του ελεγε
-Εμεις πρεπει να φοβομαστε,γιατι αν αποφασισεις να μας προδωσεις...δεν μπορει τιποτα να σε σταματησει,στη συνεχεια και οι δυο τους επεσαν για υπνο.
Μεσα στην νυχτα ο Γκαραμ βγαινει εξω απο την σκηνη και αφου απομακρινεται λιγο καθεται στο εδαφος και κοιταει τον γεματο αστερια ουρανο.Η ηρεμια της νυχτας θα τον βοηθουσε να ξεκαθαρισει τον χαμο που γινοταν μεσα του,ο Γκαραμ ηταν λες και ηταν χωρισμενος στα δυο.Απο την μια τα λογια του Ντραγκνερ τον εκαναν να εχει αμφιβολιες,και απο την αλλη η πιστη του οτι μαζι με τους φιλους του μπορουν να κανουν τα παντα του εδινε ελπιδα.Ξαφνικα οπως ηταν αποροφημενος με τις σκεψεις του,ο Γκαραμ ακουει εναν ηχο και πεταγεται αποτομα πανω αρπαζοντας το τοξο του.Ο Γκαραμ αμεσως κατεβασε το τοξο του οταν ειδε οτι τον ειχε πλησιασει ενα φιλικο προσωπο και δεν κινδινευε
-Συγνωμη αν σε τρομαξα,ειπε ο Νιτρο
-Δεν φταις εσυ,απλα ημουν βυθισμενος στις σκεψεις μου...με το παραμικρο την ιδια αντιδραση θα ειχα,απαντησε ο Γκαραμ και στη συνεχεια αρχισε να εξηγει στον Νιτρο οσα σκεφτεται
-Η αληθεια ειναι πως οσα σας ειπε ο Ντραγκνερ ακουγονται τρομακτικα...αλλα αν πηγαινετε στη μαχη με φοβο ειναι σαν να εχετε ηδη χασει,ειπε ο Νιτρο
-Ναι,μαλλον εχεις δικιο...πρεπει να πιστεψω περισσοτερο στη δυναμη μας,απαντησε ο Γκαραμ και στη συνεχεια αποφασισε να ρωτησει κατι τον Νιτρο,κατι που ηθελε να ρωτησει απο την αρχη.
-Αληθεια,εσυ γιατι ηρθες εδω?...Κατι σε βασανιζει και εσενα?
-Ναι,κατι με απασχολει...και εγω εμαθα κατι για μενα,απαντησε ο Νιτρο
-Κοιτα,αν θες μπορουμε να το συζητησουμε,ειπε ο Γκαραμ
-Θυμασαι τοτε που με γνωρισατε?Δεν θυμομουν ουτε καν το ονομα μου...τωρα ομως εμαθα τα παντα για το παρελθον μου και ξερω ποιος ειμαι,απαντησε ο Νιτρο
Ο Νιτρο ηξερε πως αυτο που ειχε να πει θα ανετρεπε αρκετα πραγματα και δεν ηταν σιγουρος αν οποιοσδηποτε θα μπορουσε να αντεξει αυτη την αληθεια
-Πιστευω πως εσυ μπορεις να ακουσεις αυτο που θα σου πω,ειπε ο Νιτρο.
αυτό τώρα με κρατάει σε μεγάλη αγωνεία! τράβα γράψε το επόμενο!
Παιδια νομιζω καπου παιζει να εχει καποια ελειψη,αν αντιληφθειτε τιποτα πειτε μου να το διορθωσω/προσθεσω η οτι χρειαζεται
Επεισοδιο 22
Ο Γκαραμ εμεινε αφωνος με οσα ακουσε απο τον Νιτρο,ενας ακομα θρυλος που ειχε ακουσει μικρος γινοταν και αυτος πραγματικοτητα.Ο Νιτρο του ειχε πει την αληθινη του ταυτοτητα,αυτην που ειχε χασει πριν παρα πολυ καιρο.Μια νυχτα αφου οι ηρωες ειχαν φυγει για τον Ναο των Στοιχειων μια λαμψη εμφανιστηκε μπροστα στον Νιτρο και του ειπε την αληθεια ξεκινοντας απο το ονομα του
-...Λουσιαν,γιος του βασιλια Λιγκριβεν....αυτος ειμαι,ειπε ο Νιτρο
-Αδυνατον...ο “Χαμενος Πριγκιπας”,ειχα ακουσει μια ιστορια μικρος απο τον πατερα μου,απαντησε ο Γκαραμ και στη συνεχεια εξηγισε στον Νιτρο τι εννοει.Ο Γκαραμ αρχισε να διηγειται ενα παραμυθι που του ελεγε ο πατερας του οταν ηταν μικρος και αφορουσε ενα νεαρο πριγκιπα που μεταμορφωθηκε σε λυκο.Στο παραμυθι ο πριγκιπας μεταμορφωνεται σε λυκο απο εναν σατανικο μαγο,αυτη ηταν η συμφωνια για να σωσει τους γονεις του.Ο μαγος ειχε φυλακισει τους γονεις του πριγκιπα και του ειπε πως αν επιβιωσει σε ενα δασος στη μορφη ενος λυκου για ενα μηνα θα τους ελευθερωνε.Ομως τα χρονια περασαν,και ο μαγος ποτε δεν πηγε να βγαλει τον πριγκιπα απο το δασος γιατι η συμφωνια ηταν ψευτικη για να αποκτησει εκεινος την εξουσια.Αφου καταλαβαν τι ακριβως ειχε συμβει,οι χωρικοι και οι πιστοι στρατιωτες του βασιλια ανετρεψαν τον μαγο και ελευθερωσαν τον βασιλια και την βασιλισσα.Στη μαχη που δωθηκε ο μαγος σκοτωθηκε,ετσι ολοι εχασαν τις ελπιδες τους για να βρουν τον πριγκιπα μιας και ηταν ο μονος που ηξερε τι ειχε συμβει.Τοτε,ο πριγκιπας εμφανιστηκε στην πυλη του χωριου,το ενστικτο του τον ειχε οδηγησει πισω.Ομως επειδη ακομα ειχε την μορφη λυκου οι χωρικοι δεν ηξεραν τι του ειχε κανει ο μαγος και δεν τον αναγνωρισαν,ετσι αρχισαν να τον κυνηγουν.Ο πριγκιπας μπορεσε να ξεφυγει και εφτασε στο καστρο που ηταν οι γονεις του,η μητερα του οταν τον ειδε αναγνωρισε το σπλαχνο της και ετρεξε να τον αγκαλιασει.Ηταν ομως αργα,ενας τοξοτης ειχε ηδη ριξει ενα βελος που θα χτυπαγε τον πριγκιπα.Οταν η μητερα το ειδε,πηρε τον πριγκιπα αγκαλια και εβαλε το σωμα της στην πορεια του βελους που τρυπησε την καρδια της.Το αιμα της μητερας που κυλισε πανω στον γιο της ελισε το ξορκι και ο πριγκιπας ξαναπηρε την ανθρωπινη μορφη του.
-Στη δικη μου περιπτωση...τα γεγονοτα ειναι λιγο διαφορετικα,ειπε ο Νιτρο και αρχισε να λεει στον Γκαραμ ολες τις αναμνησεις που ειχε παρει πισω.Ολα ξεκινησαν οταν ο Καϊος ηρθε στο καστρο του Λιγκριβεν.Ο Καϊος δεν διαπραγματευτηκε καθολου,με την εισοδο του ειχε ηδη σκοτωσει ολη τη φρουρα του βασιλια και στη συνεχεια ειχε ενα ακομη πιο φριχτο σχεδιο για τον Λιγκριβεν και την οικογενεια του.Μεταμορφωσε και τους τρεις σε λυκους και στη συνεχεια αρχισε να τους κυνηγαει για να τους σκοτωσει,θεωρουσε αυτον τον τροπο πιο διακεδαστικο.
-Η κακια αυτου του ατομου,εχει ορια που να παρει?,ειπε ο Γκαραμ
-Ειλικρινα,δεν ξερω...,απαντησε ο Νιτρο και συνεχισε να διηγειται το πως γλυτωσε οταν καθως τον κυνηγουσε ο Καϊος επεσε απο μια χαραδρα,ολοι νομιζαν πως δεν υπηρχε ελπιδα να ειχε επιζησει.Η πτωση ηταν τοσο ισχυρη που εμεινε λιποθυμος για αρκετες μερες.Οταν καταφερε να συνελθει ειχε πια ξεχασει ποιος ηταν,ειχε ξεχασει τα παντα απο οτι ειχε συμβει πριν ξυπνησει.Το μονο που ηξερε ηταν οτι μπορουσε να μιλησει τη ανθρωπινη γλωσσα,χωρις να καταλαβαινει γιατι.Βεβαια παντα μεσα του ηξερε πως και κατι αλλο ηταν διαφορετικο πανω του,γιατι ποτε δεν εγινε αποδεκτος απο καμια αγελη λυκων.
-Και τι εγινε με τους γονεις σου?,ρωτησε ο Γκαραμ
-Ουτε αυτο το ξερω δυστυχως,ελπιζω μονο να ειναι καλα,απαντησε ο Νιτρο
Ο Γκαραμ στη συνεχεια ζητησε απο τον Νιτρο να του δειξει το σημειο που συνατησε τη λαμψη.Ετσι και εγινε,ο Νιτρο οδηγησε τον Γκαραμ σε ενα ξεφωτο λιγο πιο περα,εκει οταν κοιτουσες προσεκτικα το εδαφος σε ενα σημειο φαινοταν σαν να ειχε πεσει μετεωρητης.Αυτο ηταν το σημειο που ειχε εμφανιστει η λαμψη,ο Γκαραμ πλησιασε γονατισε και ακουμπησε το χερι του πανω στο εδαφος,ο Νιτρο τον κοιταξε με απορια.
-Τι ακριβως προσπαθεις να κανεις?,ρωτησε ο Νιτρο
-Βλεπεις,απεκτησα την ικανοτητα να αισθανομαι την πνευματικη παρουσια καποιου...και θελω να δω κατι,απαντησε ο Γκαραμ αλλα και παλι ο Νιτρο ηταν μπερδεμενος
-Ναι,δεν το καταλαβα ακριβως αλλα για να το λες κατι ξερεις,ειπε ο Νιτρο
Τοτε ο Γκαραμ αρχισε να εξηγει στον Νιτρο οτι στον ναο που πολεμισαν τους πρωην αρχοντες ενιωσε και μια αλλη πνευματικη παρουσια.Δεν ηξερε ομως ποιος ηταν γιατι δεν ειχε ξανανιωσει την πνευματικη του παρουσια,ειχε μια διαισθηση οτι μπορει να ηταν το ιδιο ατομο.
-...Ναι,χωρις καμια αμφιβολια ειναι το ιδιο ατομο...αλλα ποιος ειναι?,ειπε ο Γκαραμ και στη συνεχεια αφου σηκωθηκε ορθιος μαζι με τον Νιτρο ξεκινησαν να επιστρεφουν στις σκηνες.
Καθως προχωρουσαν ο Γκαραμ γυρναει και λεει στον Νιτρο
-Λουσιαν,ξερεις αν υπαρχει τροπος να λυσουμε το ξορκι?
-Σε παρακλω,καλυτερα να συνεχισεις να με φωναζεις Νιτρο,απαντησε και στη συνεχεια του εξηγισε πως η λαμψη του ειπε πως δεν ειναι σιγουρο οτι το ξορκι μπορει να λυθει,ακομα και αν νικηθει ο Καϊος.Για αυτο ζητησε να τον αποκαλουν ακομη Νιτρο,δεν ηθελε να εχει τυφλες ελπιδες οτι θα ξαναγινει ανθρωπος,ελπιδες που θα γεμιζε αν ακουγε συνεχεια το πραγματικο ονομα του.
-Οπως επιθυμεις...Νιτρο,αλλα να ξερεις θα κανω το παν για να βρω μια λυση,ειπε ο Γκαραμ
-Σε ευχαρηστω,ξερω πως θα το κανεις...οχι επειδη ειμαι πριγκιπας αλλα επειδη....εισαι φιλος,απαντησε ο Νιτρο και στη συνεχεια ζητησε κατι ακομα απο τον Γκαραμ
-Θα σε παρακαλουσα να μην μαθει κανεις για οσα ειπαμε εδω...δεν ξερω πως θα επιρεασει τους στρατιωτες στη μαχη αν μαθουν.
-Ενταξει,μεινε ησυχος...παμε τωρα να κοιμηθουμε,θα χρειαστουμε ξεκουραση για να αντιμετωπισουμε οσα ερχονται,απαντησε ο Γκαραμ και στη συνεχεια χωριστηκαν και πηγε ο καθενα στην σκηνη που θα κοιμοταν.Μεσα στη νυχτα,στη σκηνη της η Ντεβα πεταγεται αποτομα απο τον υπνο της.Ειχε δει εναν εφιαλτη,εναν εφιαλτη σχετικα με κατι που σκεφτοταν εδω και καιρο η για την ακριβεια κατι δεν επαψε ποτε να σκεφτεται
-Χχχχχ....η μερα σχεδον εφτασε,Γκαραμ....ελπιζω να εχεις την δυναμη να αντεξεις οσα προκειται να συμβουν,ψιθυρισε η Ντεβα και στη συνεχεια ξανα επεσε για υπνο.
Εν τω μεταξυ,την ιδια νυχτα πολλα μιλια μακρυα απο την κατασκηνωση της Στρατιας του Ηλιου,αλλο ενα γεγονος που θα σφραγιζε την πορεια της μαχης ηταν ετοιμο να αρχισει.Σε ενα μερος με τεραστειες χαραδρες που ακομα και γιγαντας θα μπορουσε να σκοτωθει αν επεφτε μεσα και με τοσο αγριο εδαφος που εμοιαζε σαν να ειχε χτυπηθει απο χιλιαδες λεπιδες.Στο ορος Βαλμενορ ηταν ετοιμη να αρχισει μια συνελευση που ειχε συμβει μονο αλλη μια φορα στο παρελθον,το συμβουλιο των δρακων.Δρακοι απο καθε μερια του κοσμου,που ειχαν παρει το μηνυμα για το συμβουλιο,αρχισαν να καταφθανουν πετωντας στο συννεφιασμενο ουρανο πανω απο το Βαλμενορ.Ο λογος αυτης της συνελευσης ηταν για να αποφασισουν τελικα οι δρακοι πια σταση θα κρατησουν στο πολεμο εναντια στον Καϊο.Οι περισσοτεροι απο τους δρακους ειχαν ηδη παρει την θεση τους και συζητουσαν με τους υπολοιπους δρακους λιγο πριν αρχισει το συμβουλιο.Ξαφνικα ολοι παγωσαν και σταθηκαν ορθιοι οταν ειδαν ενα απο τους σοφους δρακους να φτανει στον χωρο,ηταν ο Ντραγκνερ ο δρακος που συναντισαν οι ηρωες.
-Χμμμ,για δες....παρολο που τα ματια μου βλεπουν εναν δρακο η μυτη μου μυριζει ενα κοτοπουλο,ειπε ενας απο τους δρκους κοιτωντας υποτιμητικα τον Ντραγκνερ.Ηταν ενας δρακος λιγο πιο μεγαλοσωμος απο τους υπολοιπους,με μια ουλη στο αριστερο του ματι που το ειχε αναγκαστικα κλειστο.Το δερμα του ειχε χρωμα κοκκινο που ηταν πιο εντονο και απο αυτο της φωτιας,τα ματια του ελαμπαν πιο πολυ και απο τον Ηλιο.Στο σωμα του φαινονταν τα σημαδια απο τις μαχες που ειχε δωσει,ηταν ενας δρακος πολεμιστης,ο φοβερος Ρεγκνορ.
-Για δες ποιος ειναι εδω...εχασες την θεση σου σαν σοφος,εχασες ενα ματι σε μαχη...μηπως θες να χασεις και την ζωη σου Ρεγκνορ?,ειπε ο Ντραγκνερ
-Δεν θα μπορουσα να χασω ποτε απο καποιον σαν εσενα,απαντησε ο Ρεγκνορ και οι δυο δρακοι ηταν ετοιμοι να ξεκινησουν μαχη.Εκεινη την στιγμη ομως ηρθε ενας ακομη δρακος,ενας δρακος που κανενας δεν αμφισβητουσε ποτε τον λογο του.Μπορει πια το σωμα του να ηταν γερικο,μπορει πια να μην μπορουσε να πολεμησει,ομως ηταν η κεφαλη των σοφων δρακων,ο Ελντναρ ο σοφος.
-Ηρθε η ωρα να αποφασισουμε για την μοιρα αυτου του κοσμου,το Συμβουλιο των Δρακων αρχιζει τωρα,ειπε ο Ελντναρ και ολοι εκατσαν για να αρχισει το συμβουλιο.
Καθυστερισα λιγο να το γραψω(οκ,ενταξει οχι λιγο,πολυ)λογο εξεταστικης και των σχετικων...ελπιζω τουλαχιστον να σας αρεσει
Επεισοδιο 23
Το συμβουλιο των δρακων ειχε πια αρχισει,οι τονοι ειχαν αυξηθει και η λογομαχια,μεταξυ αυτων που υποστηριζαν την αποψη να δωθει μαχη και οσων δεν θελανε την μαχη,ηταν εντονη.Τον λογο πηρε ο Ντραγκνερ,που προσπαθησε να δωσει επιχειρηματα για τους λογους που οι δρακοι δεν επρεπε να παρουν μερος στην μαχη.
-Δεν πρεπει να μπλεκομαστε στα ζητηματα των ανθρωπων,το ιδιο και στις μαχες τους,ειπε
-Ναι,λες και ενας δειλος σαν εσενα θα ελεγε κατι διαφορετικο....και τι προτεινεις?Να μεινουμε με σταυρομενα τα χερια και να αφησουμε τον κοσμο να καταστραφει?,απαντησε ο Ρεγκνορ
-Πολυ επεμβενεις στον λογο μου...μηπως θες να το λυσουμε αλλιως?,ειπε ο Ντραγκνερ και υψωσε επιδεικτικα τα κοφτερα νυχια του.Τοτε ο Ελντναρ ζητησε απο ολους να ηρεμισουν και τους εξηγησε πως σκοπος του συμβουλιου δεν ειναι να αλληλοσκοτωθουν.
-Εγω παντως συμφωνω με την αποψη του Ντραγκνερ,γιατι να δωσουμε μια μαχη που δεν ειναι δικη μας?,ειπε ενας αλλος δρακος.Ενας δρακος με πρασινα ματια και δερμα πολυ ανοιχτο γαλαζιο,σχεδον λευκο,και το ονομα του ηταν Γκρασλερ.
-Χμμμ,ναι δεν περιμεναμε κατι αλλο απο το δεξι χερι του Ντραγκνερ,απαντησε ο Ρεγκνορ
Οι τονοι ξαναρχισαν να ανεβαινουν σιγα σιγα και ο Ελντναρ αφου σηκωθηκε ορθιος αποφασισε να ηρεμησει τα πνευματα μια και καλη
-ΗΣΥΧΙΑ...Μιας και οι αποψεις ειναι διχασμενες,ενα μονο μας μενει να κανουμε,ειπε ο Ελντναρ και τοτε δυο σφαιρες αρχισαν να αιωρουνται μεσα στη σπηλια που γινοταν το συμβουλιο.Η διαδικασια θα ηταν απλη,οσοι ηθελαν να πολεμισουν θα εβαζαν φωτια δεξια οι αλλοι αριστερα,στο τελος η φωτια που θα ηταν μεγαλυτερη θα ηταν και η αποφαση του συμβουλιου.Αφου οι δρακοι τελειωσαν να φυσουν φωτια απο τα στοματα τους στις σφαιρες,η αποφαση ηταν ετοιμη να ανακοινωθει.Ο Ελντναρ κοιταξε τις δυο σφαιρες με ενα αρκετα λυπημενο βλεμμα,αφου ξεφυσιξε σηκωθηκε για αλλη μια φορα ορθιος και ειπε
-Ωστε αυτη ειναι η αποφαση,πρεπει να την σεβαστουμε....Δρακοι,αυτη η μαχη απο τωρα και στο εξης ειναι ζητημα μονο των ανθρωπων
Ενα χαμογελο επιτυχιας ηταν ζωγραφισμενο στο προσωπο του Ντραγκνερ,καθως κοιτουσε την φλωγα οσων ηταν κατα της μαχης να εχει εμφανως μεγαλυτερο μεγεθος.Το συμβουλιο διαλυθηκε και οι δρακοι αρχισαν σιγα σιγα να σκορπιζονται στον ουρανο.Ο Ντραγκνερ πλησιασε τον Ρεγκνορ,που ηταν γεματος οργη αλλα και απογοητευση,και του ειπε
-Στα αληθεια πιστευες οτι καποιος σαν εσενα θα μπορουσε να παρει το συμβουλιο με το μερος του?...Μπορει η δυναμη σου να ειναι αρκετη στη μαχη,αλλα εδω μεσα εγω κανω κουμαντο
-Μπορεις να εξαφανιστεις απο μπροστα μου?Δεν θελω να λερωσω αυτο το ιερο μερος με το σαπιο αιμα σου....με αηδιαζεις,απαντησε ο Ρεγκνορ
-Τελικα εισαι πιο αξιοθρηνητος απο οσο θυμαμαι....θα ηθελα πολυ να δω την εκφραση του προσωπου σου οταν οι πολυτιμοι θνητοι σου καταστραφουν,ειπε ο Ντραγκνερ
-ΚΑΘΑΡΜΑ...για την ηληθια ιδεολογια σου οτι οι ανθρωποι ειναι το κατωτερο ον που υπαρχει θα αφησεις τον Καϊο γινει ο απολυτος αρχοντας?,απαντησε ο Ρεγκνορ και επιασε τον Ντραγκνερ απο τον λαιμο,σφιγγοντας τον με ολη του την δυναμη.Ο Ελντναρ αμεσως πηγε και τους χωρισε και ζητησε απο τον Ντραγκνερ να φυγει,αυτο εκανε αλλα οπως εφευγε ειπε κατι τελευταιο
-Και Ρεγκνορ,γνωρισα και την ελπιδα σου...τους νεους αρχοντες,ενα πραγμα θα σου πω...μην εχεις αλλες ελπιδες αυτα τα παιδια δεν ειναι καν προκληση για τον Καϊο,στη συνεχεια ο Ντραγκνερ χαθηκε και αυτος στον ουρανο.Ο Ελντναρ στην συνεχεια πηρε τον Ρεγκνορ λιγο πιο περα επρεπε να συζητησουν κατι σημαντικο.
Η νυχτα αρχισε να φευγει και μια καινουργια μερα ξεκινουσε,ηταν η μερα που οι ηρωες μαζι με την Στρατια του Ηλιου θα ξεκινουσαν για την τελικη διαδρομη προς το καστρο του Καϊου.Οταν ολοι ξυπνησαν διαπιστωσαν με μεγαλη εκπληξη μια σημαντικη απουσια
-Παιδια...που ειναι ο Γκαραμ?Δεν ειναι στη σκηνη,ειπε ο Σαντοϊνο
-Ε,δεν καταλαβαινεις?Θα πηγε να κοιμηθει με την Ντεβα...το ατιμουτσικο,απαντησε ο Βεσπιο
Εκεινη την στιγμη ειδαν την Ντεβα να βγαινει απο την σκηνη της και πλησιασαν να ρωτησουν για τον Γκαραμ,ομως η θεωρεια του Βεσπιο αποδειχτηκε λαθος μιας και ουτε η Ντεβα ηξερε τιποτα.
-Τι μπορει να συνεβει?,ρωτησε η Εστελ
-Ισως...λεω ισως....μπα,αποκλειεται ο Γκαραμ δεν θα το εκανε ποτε,ειπε ο Σμεϊτζ
-Τι θες να πεις με αυτο Σμεϊτζ?,ρωτησε η Ντεβα
-Σκεφτηκα...μηπως ο Γκαραμ δειλιασε και....,απαντησε ο Σμεϊτζ αλλα πριν προλαβει να ολοκληρωσει την φραση του ο Βεσπιο του δινει μια δυνατη γροθια και τον ριχνει στο εδαφος,στη συνεχεια στεκεται απο πανω του κοι τωντας την γροθια του και λεει
-Αυτο μην το ξαναπεις ποτε....ακους?Ο Γκαραμ δεν θα μας εγκατελειπε ετσι
Η Ντεβα τοτε ζητησε απο τους στρατιωτες να κανουν τις προετοιμασιες για να ξεκινησουν το ταξιδι ενω οι ηρωες θα εψαχναν για τον Γκαραμ.Υστερα απο αρκετη ωρα ψαξιματος,ο Νιτρο σταματαει αποτομα και αρχιζει να μυριζει τον αερα
-Υπαρχει μια μυρωδια αιματος στην ατμοσφαιρα,ειπε και αρχισε να τρεχει σε μια βραχωδη περιοχη λιγο πιο κατω.Εκει υπηρχαν πολλα διαλυμενα βραχια και λιγο πιο περα ειδαν τον Γκαραμ,ηταν αναισθητος και με το αριστερο του χερι,το χερι που κραταει το τοξο του,γεματο πληγες.Αμεσως πηραν τον Γκαραμ πισω στην κατασκηνωση και ο Σαντοϊνο προσπσαθησε να γιατρεψει τα τραυματα του,εβαλε το χερι του πανω στις πληγες και τοτε ξαφνιασμενος ειπε
-Αδυνατον,η θεραπευτικη μου δυναμη δεν λειτουργει
-Τι παει να πει αυτο?,ρωτησε η Ντεβα
-Συνηθως αυτο συμβαινει οταν...οταν...το ατομο ειναι νεκρο,απαντησε ο Σαντοϊνο
Τοτε ολοι εμειναν σοκαρισμενοι οταν ο Γκαραμ αρχισε να επανακτα τις αισθησεις του και να σηκωνεται ορθιος,ολοι του ζητησαν να εξηγησει τι συνεβει
-Χμμμ...απο που να αρχισω και που να τελειωσω,ειπε ο Γκαραμ
-Συνηθως οι ανθρωποι αρχιζουν απο την αρχη και τελειωνουν στο τελος εξυπνακια,απαντησε ο Βεσπιο και στη συνεχεια τον λογο πηρε ο Γκαραμ για να τους πει τι συνεβει.Τους ειπε πως χθες το βραδυ βγηκε να προπονηθει μερικες νεες τεχνικες με το τοξο.Καποια στιγμη οταν δοκιμασε εναν εναλλακτηκο τροπο να χρησιμοποιει την πολλαπλη βολη του,το τοξο αρχισε να λαμπει.Μετα εγινε κατι σαν εκρηξη απο το τοξο και μετα το μονο που θυμαται ειναι οτι ξυπνησε εδω.
-Αυτο εξηγει γιατι δεν μπορω να σε γιατρεψω,ειπε ο Σαντοϊνο και στη συνεχεια εξηγησε και στους υπολοιπους πως αυτη η εκρηξη,που δημιουργησε τα τραυματα,αφησε καποια υπολοιπα ενεργειας γυρω απο τις πληγες και αυτο εμποδιζει την δυναμη του Σαντοϊνο.
-Πωπω φιλε μου,αυτη την φορα τα εκανες πραγματικα θαλασσα,ειπε ο Βεσπιο
-Και το χειροτερο ειναι οτι τωρα το χερι μου θα το περιποιηθει η Ντεβα....δεν ειχα και την καλυτερη εμπειρια την τελευταια φορα που περιποιηθηκε τραυμα μου,απαντησε ο Γκαραμ
-Α,ωστε ετσι ε?Αυτη τη φορα να δεις,ειπε η Ντεβα και ολοι αρχισαν να γελανε και για λιγο ξεχαστηκαν απο το ανχος για την επερχομενη μαχη.
Αφου πια ολα ηταν ετοιμα οι ηρωες και οι στρατιωτες ξεκινησαν ξανα το ταξιδι τους,η διαδρομη που εμενε δεν ηταν πολυ μεγαλη,το αργοτερο μεχρι το βραδυ θα ηταν μπροστα απο το καστρο του Καϊου και θα πολεμουσαν.
Καθως προχωρουσαν και ολοενα πλησιαζαν την πηγη του σκοταδιου,ολοι τους ηταν σιωπηλοι και απλως περπατουσαν.Αυτη την σιωπη ομως την διελυσε ξαφνικα ο Βεσπιο
-Παιδια,ο Καϊος λετε να εχει αρκετους στρατιωτες για να παιξουμε?,ρωτησε
-Αυτο κανεις δεν το ξερει,ποτε κανεις δεν εχει δει ολοκληρο τον στρατο του,απαντησε ο Σμεϊτζ
-Εμενα δεν με απασχολει τοσο ο στρατος,οσοι και να ειναι θα τους νικησουμε....αλλα μετα ο Καϊος,ποιος ξερει ποση δυναμη εχει αυτο το ατομο?,ειπε η Εστελ
-Εμενα ουτε αυτο με απασχολει...θα τον τσακισουμε,απαντησε ο Βεσπιο
Υστερα απο αρκετες ωρες πεζοπορειας,εφτασαν μπροστα απο εναν λοφο και πισω απο αυτον το λοφο εκτος απο τον ηλιο που εδυε βρισκοταν και ο προορισμος τους.Οταν ανεβηκαν πανω στον λοφο αντικρυσαν το καστρο του Καϊου και επισης αντικρυσαν τον στρατο του.Ηταν παραταγμενος μπροστα απο το καστρο και απο μακρυα εμοιαζε με μια απεραντη μαυρη θαλασσα που δεν θα αφηνε κανεναν να την διασχισει.
πολύ μ*****ς αυτοί οι δράκοι! εγώ πάντος αν ήμουν δράκος θα αγνοούσα το στμβούλιο και θα πήγενα στην μάχη
pwpw file m.ta spase afto to episode.kalo.keep going file.