Εγω θυμάμαι που είχα ένα φίλο στο δημοτικό και του είχα περάσε όλη τη silver μέσω τηλεφώνου!!
Για να πω την αληθεια, απο τη μερα που έμαθα για τους μηχανισμούς του παιχνιδιου δν έχω κάνει καμια μάχη γιατί απλώς δν είχα μια "ανταγωνιστική'' ομάδα. Μια φορά, θέλοντας να βοηθήσω λίγο ένα φίλο μου να γίνει καλύτερος στις μάχες, προσπάθησα να του εξηγήσω τι είναι τα IVs, EVs και άλλες στατηγικές αλλα δεν φανηκε να πολυκαταλαβαινει. Γενικά, όμως, θα με πείραζε λίγο να γίνουν όσοι βοηθάω καλύτεροι απο μενα εκτός και αν ασχοληθουν και μονοι τους και οχι να τους λεω τα παντα.
Eμενα μου την εσπασε ο ξαδερφος μου οτι το ξερα το ειπα και μολις του τα μαθα δεν μου εδεινε μετα σημασια και στο τελος μου ζητησε μια μαχη και εχασα και τον περναω δυο χρονια με τα ποκεμον του φιλου του που ειχε πολυ σπανια για την Emerald.Μετα απο αυτο δεν λεω σε κανεναν τιποτα και μονο οταν με ρωτανε κατι ασημαντο απαντω
Καιρο ειχαμε να μιλησουμε εδω αλλα δεν πειραζει! Αυτο που λες ομως Ditto Fun, δε δειχνει καποιο φοβο; Το ποσο πραγματικα καλος εισαι εξαρταται απο πολλους παραγωντες και οχι μονο απο τις γνωσεις. Αν δεν λες στους αλλους πληροφοριες (για οτιδηποτε οχι μονο για Pokemon) μπορεις να στερησεις απο καποιον μια ενδιαφερουσα απασχοληση στην οποια θα μπορουσε και να εχει μοναδικο ταλεντο. Θελει πολυ μεγαλο κουραγιο να παραδεχτεις οτι καποιος μπορει να ειναι καλυτερος απο σενα, ειδικα μαλιστα οταν εσυ του "διδαξες" τα πρωτα. Απο την αλλη παλι, αυτη ειναι η μεγαλυτερη ανταμιβη του δασκαλου, γιατι σημαινει οτι εχει κανει πραγματικα καλη δουλεια
Σωστο αλλα αυτο το κανω μονο για τα παιχνιδια οχι γενικα..
Το "γενικα" ειναι ο,τι κανεις στη ζωη σου. Αν εισαι αυτης της φιλοσοφιας δεν θα επρεπε να το κανεις και στα παιχνιδια. Ενας καλος παιχτης δεν φοβαται μηπως τον ξεπερασουν οι αλλοι, γιατι το να εισαι καλος σημαινει συνεχεια να βελτιωνεσαι κι εσυ ο ιδιος.
Απο τότε που θυμάμαι τον ευατό μου πάντα μαζευόμασταν παιδιά στις γειτονιές με τα gameboy και παίζαμε μαζί χωρίς να ξέρουμε το παραμικρό για τις κασσέτες και γενικά στρατηγικές. Χωρίς να ξέρουμε τι είναι τα πόκεμον πως πιάνονται, πως περνάς τις σπηλιές, πως παίρνεις τα HM.. Και μόλις παίρναμε κάτι τρέχαμε και το λέγαμε σε όσους ξέραμε
Δεν υπήρχε "φόβος του ανταγωνισμού". Όλοι παίζαμε στα πλαίσια της διασκέδασης και ήταν μαγεία να βλέπεις έκπληκτα πρόσωπα παιδιών που δε τα ξέρεις σε μια μεγάλη πλατεία όταν τους λες πώς πέρασες τη Safari Zone. Τώρα τα πράματα έχουν αλλάξει και γίναν πιο σύνθετα και αυτό δε ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Πάντως η ευχαρίστηση πολλών εκπαιδευτών γύρω μου (όσων παίζουν ακόμα σε συτη την ηλικία) παραμένει ίδια και ακόμα πιο έντονη απο παλιά.
(06-11-2008 02:26 PM)Vitrioli Wrote: [ -> ]Τώρα τα πράματα έχουν αλλάξει και γίναν πιο σύνθετα και αυτό δε ξέρω αν είναι καλό ή κακό.
Αυτό το έχω σκεφτεί αρκετά κι εγώ. Και τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει κατα τη γνώμη μου. Απλά, στην ηλικία των 10-12 χρονών παίζαν όλοι Pokémon για πλάκα. Μετά όμως, κάποιοι (οι περισσότεροι) το παράτησαν ενώ οι υπόλοιποι ασχολήθηκαν σοβαρότερα. Γι' αυτό τώρα ξέρουμε τα πάντα. Ακόμα και τώρα, αν δεις μικρά παιδάκια να παίζουν Pokémon, παίζουν όπως παίζαμε κι εμείς παλιά, χωρίς να ξέρουν τι είναι ακριβώς αυτό που κάνουν, απλά παίζοντας βάσει της γενικής ιδέας του παιχνιδιού (παίρνω 8 εμβλήματα και το League και τέλος).
Ενώ από την άλλη, είμαστε κι εμείς, οι παλιοί παίχτες, που αφού περάσουμε το story ενός παιχνιδιού ασχολούμαστε με το να φτιάξουμε μια εξαίσια ομάδα για να νικάμε ο ένας τον άλλο βασισμένοι σ' όλους αυτούς τους κρυμμένους μηχανισμούς που δεν ξέραμε τότε. Προσωπικά, αν και εδώ και κάμποσο καιρό (μετά το καλοκαίρι) έχω χάσει τη διάθεση του να φτιάξω ένα καλό Pokémon και γενικότερα να ασχοληθώ, δεν πιστεύω ότι έχω σταματήσει να απολαμβάνω τα παιχνίδια Pokémon, αντιθέτως, τα βλέπω σαν το πιο δύσκολο παιχνίδι που έχω παίξει ποτέ. Όταν περάσω το Tower, τότε θα ευχαριστηθώ πραγματικά ως gamer.
Anyway, επειδή πολλά άχρηστα είπα, φόβο για ανταγωνισμό ευτυχώς δεν είχα ποτέ (γι' αυτό άλλωστε γράφω και τα PotW). Πάντα βοηθάω τους άλλους σε όσα ξέρω. Π.χ., στα μισά decks που έχει φτιάξει ο Billaros, τον βοηθάω λέγοντας του στρατηγικές που θεωρούνται καλές και ίσως να μην μπορώ να αντιμετωπίσω. Το ίδιο και με τον bro μου, ορισμένες φορές χαίρομαι που με νικάει στο TCG γιατί έτσι ξέρω ότι έπιασαν τόπο αυτά που του έμαθα.
Ναι και εγώ θεωρώ την εξέλιξη του παιχνιδιού ώς κάτι πολύ καλό ανεξάρτητα πως το παίρνουν κάποια παιδιά σήμερα. Πιστεύω μια ομάδα απο τους παλιούς παίκτες όπως λες αυτό το εκτιμάει και χαίρεται το gaming πιο πολύ εις βάθος, μακριά απο τον ανταγωνισμό. Αντ' αυτού δεκτός είναι ο συναγωνισμός και πολλές φορές μηδενίζω τη κασσέτα μου για να ξαναπεράσω κάποια ωραία απο την αρχή μαζί με νέους εκπαιδευτές ώστε να τους βοηθήσω.
εγώ έχω ένα γείτονά μου 1 χρόνο ποιό μικρό και τον βοηθάω σε αρκετά μεγάλο βαθμό που αν τώρα παίζαμε μια μάχη 3vs3 μπορεί και να με νικούσε ενώ όταν πρωτογνοριστήκαμε, νικούσα όλη του την ομάδα με ένα μόνο Pokemon και χαίρομαι που τον έχω βοηθήσει τόσο πολύ!
Εγω δεν φοβαμαι τον ανταγωνισμο γιατι πιστευω οτι ισα ισα,ο ανταγωνισμος προωθει το παιχνιδι και μας κανει καλυτερους.
Ναι αν με ρωτησει καποιος κατι θα του το πω ειτε τον ξερω ειτε οχι..Δεν εχω προβλημα.
Απλα μεσα στο "κεφαλι" μου θα εχω την σκεψη οτι:Ξες,εγω του το ειπα αυτο..ξερω κατι παραπανω.Aυτο.:/
Δεν πιστευω πως θα πρεπει να υπαρχει ανταγωνισμος σε κανενα τομεα διοτι ο καθενας ειναι αξιος για αυτο που ειναι και θα πρεπει να χαιρεται και να εχει τολμη σε οτι και αν τολμα να κανει χωρις ομως να αποδεικνυει φανερα την ζηλια του προς τους αλλους!
Διαφωνω.Πιστευω οτι ο ανταγωνισμος πολλες φορες μας βοηθαει να γινουμε καλυτεροι γενικα+να προσπαθησουμε πιο πολυ για κατι.
Γιαυτο και υπαρχει και στα πιο ασημαντα μεχρι και στα πιο σημαντικα πραγματα..
εννοεις να αντιγραφουμε τον αλλο στις γνωσεις πχ?δν πιστευω οτι ειναι και τοσο ωραιο....μπορει οντος σε μερικα θεματα αλλα οχι και σε ολα!!
Ενταξει, δεν θα του κανεις και copy-paste
...
Ο ανταγωνισμος ειναι μπορει να μας κανει καλυτερους οχι αντιγραφοντας και μονο τον αλλον.. Απλα μπορουμε να παρουμε καποιες γνωσεις απο εκεινον, να τις συνδυασουμε με τις δικες μας και να βελτιωσουμε καποια πραγματα.
Τωρα που αρχησα να το σκεφτομαι... Δεν εχω πει σε κανενα φιλο μου στο σχολειο περι πκμ ουτε παλια γτ παλια δν ηξερα που μου πηγαινανε τα 4 και απλα τωρα ολοι νομιζουν πως τα πκμ ειναι για μωρα. Ο μονος που του ειχα πει κατι ειναι ενας ξαδερφος μου 7 ετων και μου εχει σπασει τα νευρα με τις κωλοερωτησεις του περι << Πως πιανεις ασημενιο lugia; Ποσες καραμελες να δωσω στο σγαμπερντ ; >> ( σγαμπερντ ειναι το swampert απλα ετσι το λεει επειδη δν ξερει τπτ και οι καραμελες ειναι τα rare candy )