Legendary Pokémon

Ωραία νέο κεφάλαιο!!!

Μ' αρέσει που συνδυάζεις τις μονομαχίες στην Αρχαία Ρώμη, λίγο άπο Supernatural με τους αγγέλους, λίγο haki/bankai (εκεί με την άμυνα στο χέρι κ μετά που μεταμορφώθηκε) και λίγο God of War/Shingeki No Kyojin (εκεί με το πελώριο πράγμα που πέφτει, τιτάνας το κόβω να είναι).

Διάβασε τι έχεις γράψει και διώρθοσε κάποια σημεία.

Αυτά για αυτό το μέρος του κεφαλαίου.

Ευχαριστώ! Αυτά τα λάθη. Τσκ τσκ, κάποτε θα διορθωθούν. :Ρ


Στο 2ο μέρος ίσως ποστάρω παραπάνω. Θέλω να φτάσω σε 2 συγκεκριμένα σημεία που, δυστυχώς, είναι μετά τη μέση και το τέλος αντίστοιχα.

Επίσης θέλω να ζωγραφίσω τη σκηνή με τις 2 πύλες(δεν είναι ορθογώνιες ή κάτι τέτοιο. Μπορείς να τις πεις ευλύγιστα τρίγωνα με μεγάλο ύψος και μικρή βάση) και μία άλλη ππππππολύ γαμάτη αλλά είναι πολύυυυυυυ πιο μετά.

Επίσης σκέφτομαι όταν τελειώσω με αυτήν την ιστορία, να γράψω άλλη μία στον κόσμο του -Between- αλλά πιο παλιά και να εξηγήσω άλλα πράγματα εκεί. Δε θέλω να πω άλλα. :Ρ

ΑΛΛΑ, πιστεύω έχω δημιουργήσει έναν κόσμο βάση συγκεκριμένων πραγμάτων για τη φύση και τέλος πάντων θα δείτε τι συμβαίνει. xD

Hmmm, το prequel του Between δλδ, δεν κακό δεν κακό.

Όλοι είναι έκπληκτοι. Μπροστά τους βλέπουν έναν νεκρό «Θεό». Και όχι οποιονδήποτε «Θεό». Ένας από τους 10. Ένας από τους 10 ενάντια στη γη -όχι, ενάντια στο σύμπαν αυτό.

Όχι μόνο αυτό, αλλά υπάρχει ένα απόγονος των Vipode. Υποτίθεται πως έπρεπε να τελειώσουν με τον αφανισμό της 10ης γενιάς -του πατέρα του Rinslet και Capella. Αλλά μπροστά τους στέκεται η 13η γενιά.

O Lurio δεν πάει πίσω. Και λογικό, σκότωσε με τα ίδια του τα χέρια τον Rinslet, ενώ ο Capella έχει αποδεχθεί το θρόνο για τον επόμενο 1ο «Θεό» του πάνω κόσμου, και, επομένως, τη δύναμη του συγκεκριμένου «Θεού». Ουσιαστικά, το θέαμα που βλέπουν είναι αδύνατον να υπάρξει.

Διάφορα σενάρια έρχονται στο μυαλό του Lurio, μέχρι που τον ρωτάει ο Capella «γιατί αυτός ο τύπος έχει το οικόσημα της οικογένειάς του;» O Lurio δε μπορεί να κρύψει την αλήθεια, οπότε του λέει πως αυτός ο άνθρωπος εκεί κάτω είναι ο επόμενος διάδοχος της οικογένειάς του.

O Capella σοκάρεται, αλλά δε το δείχνει. Κατεβαίνει γρήγορα για να φτάσει στην αρένα. Ο Rinslet είναι έτοιμος να φύγει.

Ένας από την Ομάδα κοιτάζει ακόμα συνεπαρμένος, ο Walker. Γνωρίζει για τους 10 συγκεκριμένους Θεούς, και αυτό που μόλις είδε ήταν ένας άθλος. Τα άλλα 2 μυστήρια μέλη της Οργάνωσης πάνε κοντά του. Του μιλάει ο λίγο πιο ψηλός και του λέει «Θα σου συνιστούσα να κουνηθείς γρήγορα, γιατί ο τύπος εκεί κάτω θα καταρρεύσει σε κανά λεπτό. Μπορεί να είναι κάποιος που έχασες πριν 1 χρόνο...» Και με αυτά τα λόγια του γυρίζει την πλάτη και φεύγει.

«Τι να εννοεί;» σκέφτεται από μέσα του. Εκείνη τη στιγμή μπαίνει μέσα στην αρένα κρατώντας την Ebony και Ivory. «ΠΕΡΙΜΕΝΕ!» του φωνάζει. O Rinslet σταματάει. «Ποιος είσαι;» τον ρωτάει, έχοντας ανεβάσει στο ύψος του λαιμού του την Ivory. Πέρασαν 20 δευτερόλεπτα χωρίς απάντηση.
Εκείνη τη στιγμή εξαφανίζεται ο Rinslet και 2 δευτερόλεπτα μετά και τα δύο σπαθιά του Capella. Ο Rinslet εμφανίζεται πίσω από την πλάτη του κρατώντας τα σπαθιά ανάποδα, ώστε η λεπίδα να βλέπει προς την τα πίσω και όχι μπροστά, και με το αριστερό του χέρι είναι έτοιμος να του κόψει τη μέση από τα δεξιά, ενώ με το δεξί του χέρι είναι έτοιμος να του κόψει το λαιμό του από τα αριστερά.
Του λέει με μία βαριά φωνή «αν θες να με ρωτήσεις κάτι, θα το κάνεις χωρίς αυτά που κρατάς.» Επί τόπου τα πετάει κάτω και συνεχίζει προς την έξοδο. Δεν πέρασαν 7 δευτερόλεπτα και γκρεμίστηκε.

O Walker δε μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Πως ήταν δυνατόν να το ξέρει; Άπειρες ερωτήσεις πέρασαν από το μυαλό του. Κατευθύνθηκε αμέσως προς την αρένα από όπου και τον κουβάλησε απέξω.
Φυσικά σε αυτό το μέρος υπήρχε και νοσοκομείο. Δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση κάποιος που έδωσε ένα ωραίο θέαμα να πεθάνει. Οι πιθανότητες να ενθουσιάσει τους «Θεούς» ξανά ήταν μεγάλες. Οπότε τον κράτησαν ζωντανό. Φυσικά, και για το δικό τους σκοπό. Η ύπαρξη αυτή κρύβει πολλά μυστήρια για τους «Θεούς.»
Πέρασαν 3 μέρες μέχρι να αναρρώσει ο Rinslet. Ήρθε πάλι η σειρά του να βγει στην αρένα. Ο αντίπαλός του αυτή τη φορά ήταν άσσος όσον αφορά τα χέρια και τα πόδια και έδειχνε πως εξειδικεύεται σε αυτόν τον τομέα. Μόλις άρχισε ο αγώνας έτρεξε ο ένας προς τον άλλον και άρχισαν τις μπουνιές. Ο τύπος του είπε «Ξέρεις... δεν έχω υπομονή. Όταν θέλω να σκοτώσω κάποιον, θέλω να το κάνω τώρα. Όπως και τώρα... Vipode.»
O Rinslet δεν κατάλαβε από που του ήρθε η μπουνιά. Πετάχτηκε μέχρι τον τοίχο. Μόλις σηκώθηκε αντίκρισε ένα τελείως διαφορετικό θέαμα. Ένα ον με μορφή αράχνης από τη μέση και κάτω. Από πάνω ήταν ολόιδιος, όμως τα χέρια του ήταν σαν το μπροστινό ζεύγος ποδιών ενός αλόγου της Παναγίας. Αυτό το θέαμα ήταν αποτέλεσμα εξέλιξης, και το έργο του 3ου «Θεού».
Μόλις καταλαβαίνει πως ο αντίπαλός του είναι ένας «Θεός», ο Rinslet εξαγριώνεται. Προσπαθεί να αλλάξει μορφή, αλλά δε τα καταφέρνει.(Reverse Mode.2) Στην ουσία, δεν αισθάνεται τίποτα. Είναι ανήμπορος μπροστά σε έναν «Θεό». Έγινε το παιχνίδι του. Τον πετάει στον αέρα. Ήθελα να τον κόψει στα δύο δίνοντας μια τεράστια ώθηση.
Παρόλα αυτά, αυτό που βρήκε κάνοντας την ώθηση και πηγαίνοντας μπροστά δεν ήταν το σώμα του Rinslet, αλλά δύο μαύρα σπαθιά περιμένοντάς τον. O Rinslet χάνει την αισθήσεις του. Τα χέρια του που είχαν εξφεντονιστεί προς τα μπροστά δεν μπορούσαν να τον ακουμπήσουν για λίγα εκατοστά. Ήταν τόσο κοντά.
Τα σπαθιά τα κράταγαν τα δύο μέλη της Οργάνωσης. Τον έσωσαν. Βάζοντας δύναμη στα σπαθιά, τον σπρώχνουν προς τα μπροστά βγάζοντας τα από το σώμα του. FREYR. Κρατούσαν 2 Freyr. Γιατί;

Χωρίς πολλές κινήσεις, του κόβουν τα αριστερά πόδια του, κάνοντάς τον να πέσει προς τα αριστερά. Ο πιο ψηλός πάει από κάτω του και του μπίγει το σπαθί από την αρχή του αραχνένιου σώματός του μέχρι το τέλος, με αποτέλεσμα να βγει ό,τι υπήρχε μέσα. Από την άλλη, το άλλο μέλος της Οργάνωσης ήταν προς το κεφάλι, κοιτάζοντάς τον με μίσος. Πριν καν αρθρώσει λέξη, του κόβει το κεφάλι.

Αυτή ήταν η μοίρα του 10ου «Θεού». Ήταν λες και όλο το μίσος που έτρεφε ο Rinslet να είχε πάρει σάρκα και οστά. Δύο «Θεοί» ήταν πλέον νεκροί. Μπροστά στα μάτια των άλλων «Θεών». Όσων υπήρχαν εκεί. Κανονικά, επειδή μπήκαν μέσα στη μάχη, θα έπρεπε να αποβληθούν. Δεν έγινε όμως. Αυτός που κινεί τα νήματα από πίσω ίσως έχει κάποιο σχέδιο. Ο Rinslet σώθηκε για άλλη μια φορά, κι ας μην ήταν αυτός που έσωσε τον εαυτό του. Η μάχη τελείωσε.

Έξω από την αρένα, έξω στο δάσος, τα δύο μέλη από την Οργάνωση συζητάνε. Ένα αγόρι και μία κοπέλα.
-Νομίζω πως θα ήταν καλύτερα να φύγεις.
-ΓΙΑΤΙ; ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ!
-Το ξέρω...
-ΤΟΤΕ;
-Απλά..
-ΑΠΛΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΕΣΥ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ.
-Όχι, δεν είναι αυτό. Για σένα δε ξέρουμε τίποτα. Ενώ εγώ... εγώ δεν έχω πολύ χρόνο. Γιατί να πεθάνουμε και οι δύο;
-Γιατί το ρωτάς; Δεν έπρεπε να υπάρχουμε εξαρχής... Δεν είναι ΤΟ λογικό να γίνει λοιπόν;
-Όχι. ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΚΑΘΟΛΟΥ. ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΡΟΣ. ΚΑΙ ΑΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΩΣΩ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ, ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ. Ε ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟ ΚΑΝΩ ΤΩΡΑ.
-Είσαι σίγουρος πως αυτό θέλεις;
-Ναι.
-...
-Όποτε μπορέσεις βρες τον... χωρίς εμένα.
-Δώσε μου το σπαθί σου.
-...
-Τι; Θα επιστρέψει σε εσένα ούτως ή άλλως...
-Δε θέλω να επιστρέψει...
-Μη το κάνεις πιο δύσκολο από όσο είναι γαμώτο μου!

Οι αγώνες συνεχίστηκαν, μέχρι που έφτασαν οι ημιτελικοί. Ο πρώτος αγώνας του ημιτελικού, "Gene Rev"(το όνομα που είχε δώσει ο Rinslet) εναντίων Fengs(το όνομα του τύπου από την Ομάδα).

Δύο μέλη από την Ομάδα το ένα ενάντια στο άλλο. Έρχονται και οι δύο στην αρένα.

Μόλις είναι έτοιμοι για μάχη, ο "Fengs" του λέει «θα σου συνιστούσα να μη χρησιμοποιήσεις μπουνιές εναντίων μου.» Κατευθείαν, χαμηλώνει το σώμα του, πηγαίνει τα δύο του χέρια πίσω και εμφανίζει 2 Freyr. Γιατί έχει το Freyr; Και μάλιστα 2; Σε αυτόν τον κόσμο δε μπορεί να υπάρξει το ίδιο Prose Skallagrimsson 2 φορές...

O Rinslet δεν διέκρινε το Freyr αλλά κατάλαβε που θα οδηγούσε η μάχη. Εμφανίζει τον Allen αλλά μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου εμφανίζεται μπροστά του ο "Fengs". Πίσω από τον Rinslet δημιουργήθηκε μία τεράστια μαύρη τρύπα, έτοιμη να καταβροχθίσει και τους δυο τους. Ο "Fengs" πάει να του κόψει τη μέση αλλά ευτυχώς ο Rinslet είχε ήδη αμυνθεί -ήταν το μόνο πράγμα που μπορούσε να κάνει. Αλλά η δύναμη τον έριξε προς τα πίσω, προς την μαύρη τρύπα.

Σα να μην τρέχει τίποτα, μπαίνει μέσα και ο ίδιος και μετά από μερικά δευτερόλεπτα εξαφανίστηκε η τρύπα. Ήταν έτοιμοι να πούνε πως ο αγώνας τελείωσε, αλλά ο Lurio τους είπε να περιμένουν όσο αρκεί για να ξαναεμφανιστούν -αν εμφανιστούν πάλι.

Μπήκαν σε ένα κόσμο «τεράστιο» αλλά μικρό. Ένας ατελείωτος διάδρομος γεμάτος πόρτες στα δεξιά και 4 φωτογραφίες σττην αρχή του διαδρόμου στα αριστερά. Το ταβάνι μέχρι τη μέση του τοίχου ήταν κόκκινο και από κάτω άσπρο. Το κόκκινο χαλί πάνω στο οποίο πατάγανε είναι αδύνατον να μην το παρατηρήσει κάποιος. Απλώνεται από την αρχή μέχρι...δε φαίνεται το τέλος.


Ο "Fengs" από την Οργάνωση βρισκόταν στην αρχή του διαδρόμου, ενώ ο Rinslet είχε πεταχτεί 7 μέτρα μακρυά. Όχι μόνο είχε 2 Freyr, αλλά μπήκαν μαζί στον χώρο που είχε φτιάξει ο Rinslet στο υποσυνείδητό του. Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος;

Ο Rinslet σηκώνεται πάνω σα να μην τρέχει τίποτα, αν και έχει εκπλαγεί λόγω των 2 Freyr και του κόσμου στον οποίον βρίσκονται αυτή τη στιγμή. «Ποιος είσαι;» ρωτάει ο Rinslet. «Κάποιος που θέλει να σε δει νεκρό.» απαντάει o "Fengs".
-Γιατί τόσο μίσος;
-Μίσος; Ναι... μίσος. Ξέρεις τι έχεις κάνει;
-Όχι...
-Λογικό... Δεν είμαστε παρά μαριονέτες. Και αυτή είναι η κατάληξή μας.
-Κι άλλος που μιλάει με γρίφους...
-Δε νομίζω. Στα μάτια σου είναι γρίφοι, αλλά στα δικά μου είναι καθαρές προτάσεις. Μας έχεις καταραστεί. Η γέννησή σου σφράγισε τη δική μας.

«Τι λέει...» αναρωτιέται ο Rinslet. Δεν τον έχει ξαναδεί ποτέ μπροστά του, ακόμα και στον Οργάνωση, ζήτημα να τον είχε πετύχει 2 φορές το πολύ. Οπότε... γιατί τα λέει αυτά τώρα; Τι έχω κάνει που δε ξέρει;

«Αρκετά.» λέει ψύχραιμα ο Rinslet και σηκώνοντας το δεξί του χέρι εμφανίζεται ο Allen. O Fengs κατάλαβε πως δεν μπορούσε να πει τίποτα παραπάνω. Δε θα άκουγε τίποτα. Πριν προλάβει να κουνήσει τα χέρια του και να πάρει θέση μάχης δέχεται μία επίθεση στην πλάτη.

«Αυτό που κάνετε δεν είναι σωστό. Είστε εδώ μέσα και προσπαθείτε να σκοτώσετε ο ένας τον άλλον και δε μου στείλατε καμία πρόσκληση. Πόσο μάλλον όταν είστε στον κόσμο μου. Δηλαδή εγώ θα φταίω αν σας σκοτώσω και τους δύο;» Είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο και κρατώντας το Borealis.

Και οι δύο είναι πολύ έκπληκτοι. Ο άλλος Rinslet φανερώνεται. Δεν έχει πεθάνει αυτή η προσωπικότητα και δεν σκοπεύει να το κάνει σύντομα. Τρεις προσωπικότητες. Παιχνίδια του μυαλού.

-Γιατί είσαι έτσι;
-Πως είμαι;
-Πετσί και κόκαλο.
-ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΑΜΑΤΟ;;
-...
-Μια προσωπικότητα είναι μισή αν δεν έχεις φανταστεί το κορμί. Και από ότι φαίνεται, έτσι θα μείνω.

«Αρκετά!» φωνάζει ο Fengs. Χωρίς να χάσει ευκαιρία τρέχει προς τον άλλον Rinslet με τα 2 Freyr. Το ένα το μπλοκάρει με το Borealis ενώ το άλλο με τα γυμνά του χέρια. *Σνφφφφ*

«Ξέρεις... δεν μου αρέσει καθόλου η μυρωδιά σου.» του λέει με ένα ύφος λες και τον ερίζει η μυρωδιά του. Κατευθείαν ο Fengs του πιάνει το σκελετωμένο μπράτσο του και τον πετάει προς τον Rinslet.
-Δεν μου αρέσει να σχολιάζουν τη μυρωδιά μου τέρατα.
-Τ-τ-ΤΤΤΕΡΑΤΑ;
-Ναι. Σε πρόσβαλα, τέρας;
-Είναι δυνατός. Μάλλον θα πρέπει να συνεργαστούμε.
-Γιατί να το πεις;
-Ε;
-Δε χρειάζεται να πεις οτι θα συνεργαστούμε. Δεν μου αρέσει η ιδέα. Αν και αυτό θα γίνει. Αλλά θα μπορούσες να μη το πεις τέλος πάντων.
-Είσαι καλά; Νομίζω πως μιλάς περισσότερο από το κανονικό...
-Απλά σταμάτα και πάμε να τον διώξουμε. Και μόνο που είναι μέσα στο μυαλό μου δεν μου αρέσει.

Και οι δυο τους τρέχουν κατά πάνω τους. Ένας κοινός εχθρός τους έκανε να συνεργαστούν. Η μέρα και η νύχτα. Ο ένας δεν έχει συναισθήματα. Ο άλλος σφύζει από χαρά, συναισθήματα και τρέλα.

Φυσικά δε θα είναι εύκολη η μάχη. Ο τύπος φαίνεται ότι ξέρει πολύ καλά τι κάνει και με ποιους έχει να τα βάλει. Πραγματικά, ποιος είναι;

Τον έχουν περικυκλώσει. Μπροστά του ο Rinslet, πίσω του η άλλη του προσωπικότητα και στα πλάγια είναι οι τοίχοι. Δεν μπορεί να ξεφύγει. Αλλά αν μπήκε σε αυτόν τον κόσμο, ίσως να μην ήθελε να ξεφύγει.

«Παρόλα αυτά, μία μαριονέτα μπορεί να έχει ζωή.» Με αυτά τα λόγια τρέχει και επιτίθεται στον Rinslet με τα 2 Freyr.

Τον πηγαίνει σπρώχνοντας προς τον τοίχο, όπου τον κοπανάει και κατευθύνεται προς τον άλλον Rinslet.

Πάει να κάνει επίθεση και εκείνος καταφέρνει να την μπλοκάρει. Αλλά ο εχθρός έχει δύο σπαθιά. Με μία γρήγορη και απότομη κίνηση του κόβει το χέρι με το οποίο κρατούσε το Borealis. Ξαφνιάζεται ο άλλος Rinslet. Ο Fengs είναι έτοιμος να τον σκοτώσει. Θα πεθάνει; Θα απελευθερωθεί ο Rinslet από αυτό το βάσανο; Να ξυπνήσει μία μέρα με εντελώς διαφορετική προσωπικότητα;

Ο Fengs είναι έτοιμος να διαπεράσει το σπαθί από το κορμί του. Πριν προλάβει να το κάνει, έχει τρέξει ο Rinslet προς εκείνον και με όλο του το βάρος τον σπρώχνει προς τον τοίχο, όπου βαράει το κεφάλι του. «Με έσωσες...» λέει εκπληκτη η άλλη προσωπικότητα. «Δε θέλω να το τελειώσει εκείνος..» και του δίνει το χέρι του για να σηκωθεί.

Μόλις σηκώνεται του λέει «έχω ένα σχέδιο.». «Όχι. Δεν έχεις.» και τον σπρώχνει προς τα πίσω. Πίσω του είναι μία πόρτα. Η άλλη προσωπικότητα δε μπορεί να πάει κόντρα στην ώθηση. Μόλις πάτησε το πόδι του μέσα στο δωμάτιο η πόρτα έκλεισε. «ΑΝΟΙΞΕ ΜΟΥ» φώναζε με όλη του τη φωνή οργισμένος. Ήταν τόσο απελπισμένος που έξυνε με τα νύχια του την πόρτα.

Ας το τελειώσουμε εδώ. Ξέρουμε και οι δύο τι είμαστε ικανοί να κάνουμε.
-Συμφωνώ.
-Η ύπαρξη σου μου φέρνει αναστάτωση αυτή τη στιγμή.
-Φυσικά και αυτή τη στιγμή.
-Τι εννοείς;
-Αυτή τη στιγμή.. δεν αναπνέεις; Πως είναι να αναπνέεις βαριά, Rinslet;

Ο Rinslet δεν είχε καταλάβει ότι μέχρι τώρα ανέπνεε. Όχι μόνο αυτό, δεν είχε αισθανθεί ξανά πως είναι να αναπνέεις. Δεν είχε αισθανθεί τίποτα στη ζωή του, ούτε έστω τα απλά πράγματα. Κούραση, να πίνεις νερό, ανάσα... ένα χαμόγελο. Τίποτα. Έμεινε λίγο κοκαλωμένος.«Ποιος είσαι;» τον ρώτησε γεμάτος περιέργεια. «Σου είπα. Μία μαριονέτα.»
«Πολύ καλά... Reverse Mode. 2.»

Αυτή τη φορά δεν εμφανίστηκαν τεράστιες πύλες, τεράστια χέρια και κατάμαυρα νεκρά σώματα λες και είχαν πέσει στη πίσσα.
-Δε θα κάνω πίσω.
-Σε αυτό ήλπιζα...

Ο Rinslet κατεβάζει τα χέρια και ακουμπάει το χαλί κρατώντας τον Allen. Είναι λες και είναι έτοιμος να τρέξει σε αγώνα. Ξαφνικά χάνεται. Μία μαύρη πύλη ανοίγει πίσω από τον Fengs και ο Rinslet εμφανίζεται μπροστά του. Πάει να τον χτυπήσει με το σπαθί, αλλά εκείνος είχε ήδη αμυνθεί. Ίσως να περίμενε πως δε θα ήξερε τι θα γίνει, οπότε η άμυνα ήταν η μόνη του επιλογή. Η ώθηση ήταν τρομερή. Τον έριξε μέσα στην τρύπα και ήταν σα να τον κατάπιε. Βγήκαν από εκείνον τον κόσμο. Είναι και πάλι στην αρένα.

Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα προς τα πάνω τους. Ο Fengs έχει σπάσει τον τοίχο της αρένας και βρίσκεται στο έδαφος. Σηκώνεται σα να μη συμβαίνει τίποτα. Αρχίζουν και τρέχουν ο ένας προς τον άλλον. Ξέρουν το τέλος. Αλλά αυτό πρέπει να γίνει. Όντως, πρέπει.

Το Prose Skallagrimsson του Rinslet τον έχει διαπεράσει. Του το βγάζει όσο πιο γρήγορα μπορεί. Ο Fengs πάει να πέσει κάτω, αλλά ο Rinslet τον κρατάει. Βάζει το κεφάλι του πάνω στα πόδια του ενώ κάθεται κάτω. «Για πες μου τώρα. Έζησε η μαριονέτα σου;». Ο Rinslet πάει να του βγάλει την μαύρη κουκούλα αλλά δεν πρόλαβε. Με αυτά τα λόγια το σώμα του χάθηκε. Δεν πήγε σε άλλον κόσμο όπως ο Rinslet. Δεν πέθανε. Απλά... χάθηκε. Σα να μην υπήρξε ποτέ. Μονάχα τα ρούχα του από την Οργάνωση έμειναν πίσω. Είναι τα μόνα που μαρτυρούν την ύπαρξή του. Ακόμα και αν δε ζει σε αυτόν τον κόσμο, θα ζει μέσα στην καρδιά ενός ανθρώπου.

Έχει μείνει αποσβολωμένος. Κατάλαβε. Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια του, μετά από 13 χρόνια. Έχει ανατριχιάσει. Αρχίζει να καταλαβαίνει... ή μάλλον όχι. Αρχίζει να θυμάται τι σημαίνει ζωή. Να αναπνέει, να ακούει να... αισθάνεται.




Η μάχη που άλλαξε τη ροή.

Του είναι δύσκολο να σηκωθεί και να βγει από την αρένα. Ότι δεν είχε νιώσει τόσα χρόνια, το νιώθει τώρα. Το μυαλό του είναι θολό. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για αυτόν.
Με τα χίλια ζόρια βγήκε από την αρένα.


Οι μέρες πέρασαν. Οι ημιτελικοί ήρθαν. Τέσσερα άτομα. Οι δύο από αυτούς ήταν από την Οργάνωση. Όταν ο Rinslet είδε τους άλλους δύο τα έχασε.

Το παρελθόν επιστρέφει.

Δύο άτομα που είχε γνωρίσει πριν μπει στην Οργάνωση. Δύο άτομα που μπορούσε να τους αποκαλέσει φίλους, ανεξάρτητα αν δεν τα πήγαινε καλά με το 2ο άτομο.

Στην αρένα τελικά συγκεντρώθηκαν: Rinslet, Walker, Writingham μαζί με τον μικρό του αδερφό Ulric, Cromwell και μία μικρή κοπέλα ονόματι Phrowenia. Μετά από λίγο ήρθαν ο Lurio και η Μαριάννα.

Ο Rinslet αρχίζει να αισθάνεται παράξενα. Τα συναισθήματα του είναι μπερδεμένα. Έχει ιδρώσει ολόκληρος. Αμηχανία; Αγάπη; Ότι κι αν είναι, σίγουρα οφείλεται στην παρουσία της Μαριάννας. Ποιος θα το φανταζόταν πως αυτό το άτομο θα είχε τόσο έντονα αισθήματα;

Γιατί είναι όμως οι διαγωνιζόμενοι στην αρένα μαζί με τον Lurio και τη Μαριάννα;



Το τέλειο σχέδιο. 1


Μετά από 5 λεπτέ καταφτάνει ένα άτομο. Περπατάει πολύ αργά και φαίνεται πολύ υπεράνω. Ο Lurio φαίνεται εκνευρισμένος. Προφανώς ξέρει κάτι παραπάνω για την κατάσταση ή το άτομο.

Αυτό το μυστήριο άτομο τους κοιτάει όλους έναν προς έναν. Σηκώνει τα χέρια του και χειροκροτεί σιγά. Σταματάει για περίπου 2 δευτερόλεπτα και καπάκι χτυπάει τα χέρια του.

Μία μαύρη πύλη ανοίγει κάτω από τα πόδια όσων είναι στην αρένα. Δε μπορούν να ξεφύγουν.

Ο Lurio κοιτάει εκνευρισμένος αυτό το άτομο. «Τι νομίζεις ότι κάνεις;» ρωτάει φωνάζοντας. «Απλά τη δουλειά μου.» του απαντάει γελώντας και του γυρνάει την πλάτη. Δε μπορεί να «σπάσει» την πύλη. Για τον Lurio αυτό θα ήταν κάτι απλό, αλλά από ότι φαίνεται η μαγεία προέρχεται από άλλου και όχι από το άτομο που ήρθε πριν λίγο στην αρένα.

Δε μπορούν να κάνουν τίποτα.



Πριν καλά το καταλάβουν βρίσκονται σε ένα δάσος. Τα δέντρα είναι τόσο ψηλά που το φως δε μπορεί να περάσει. Όλο το δάσος είναι τυλιγμένο στο σκοτάδι. Στην ευθεία όμως φαίνεται πως υπάρχει φως - πως είναι μια διέξοδος από το δάσος.

Τα πράγματα δεν πάνε καλά όμως. Ένα δρεπάνι εμφανίστηκε από το πουθενά. Απειλεί το λαιμό του Rinslet. Αυτό το δάσος είναι παράξενο. Ένας Κένταυρος κρατάει αυτό το δρεπάνι. Όλοι έχουν μείνει ακίνητοι. Η μοίρα του Rinslet είναι στα χέρια του.

Γρήγορα βήματα ακούγονται. Κάτι έρχεται γρήγορα. Τη στιγμή που το δρεπάνι πάει να κόψει το λαιμό του Rinslet, εμφανίζεται μία γυναίκα με μάτια γεμάτα οργή στα δεξιά του Κενταύρου. Κοιτάνε μονάχα τον Κένταυρο. Διστάζει για λίγο αλλά συνεχίζει, πάει να του κόψει το λαιμό. Δεν προλαβαίνει. Η γυναίκα του χώνει μία μπουνιά και εκείνος πέφτει κάτω. «ΤΡΕΞΤΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ. ΓΡΗΓΟΡΑ»

Όλοι πανικοβάλλονται και αρχίζουν να τρέχουν προς εκείνη την κατεύθυνση. Ο Κένταυρος σηκώνεται πάνω και χτυπάει το δρεπάνι στο έδαφος, κάνοντας έναν δυνατό ήχο. Όπως έτρεχαν, στα δεξιά τους εμφανίζεται ένας μαύρος ιππότης. Ο Rinslet και ο Lurio όταν το βλέπουν γουρλώνουν τα μάτια τους. Είναι ο 9ος Θεός που σκότωσε ο Rinslet στην αρένα.

Τι συμβαίνει εδώ;

Ο ιππότης αρχίζει να τρέχει. Είναι τρομερά γρήγορος για τον όγκο και τη μάζα του. Ευτυχώς καταφέρνουν να βγουν όλοι τους από το δάσος. Ο ιππότης δεν πλησιάζει την έξοδο. Τι γίνεται εδώ;

Η γυναικά τους οδηγεί σε ένα σπίτι 400 μέτρα μακρυά από το δάσος. Ανάμεσα στο δάσος και το σπίτι αρχίζει μία μικρή έρημος. Στα 350 μέτρα η έρημος σταματάει και τα χρώματα αρχίζουν να είναι πιο ζωντανά. Λουλούδια παντού. Που βρίσκονται;

Έξω από το σπίτι βρίσκονται 3 άτομα και μέσα άλλα 5. Όλοι τους τούς κοίταζαν σα να ήταν εξωγήινοι. «Γιατί μας κοιτάνε έτσι;» ρώτησε ο Lurio τη γυναίκα που τους έσωσε από την αιφνίδια επίθεση του Κενταύρου. «Είναι... δεν έχει πατήσει άνθρωπος σε αυτά τα μέρη εδώ και πολλά χρόνια. Σίγουρα πάνω από 20. Και αυτό... λόγω αυτών των τεράτων εκεί μέσα. Το δάσος είναι η μόνη είσοδος προς αυτήν την περιοχή.»

Τι συμβαίνει;

Αφού γνωρίζουν και τα 8 άτομα, τους προτείνουν να μείνουν εκεί. Φυσικά και δέχονται γιατί δε ξέρουν που βρίσκονται και πρέπει να πάρουν πληροφορίες.

Ήταν όλοι τους γύρω από ένα τραπέζι. Φίλοι και εχθροί. Η ατμόσφαιρα ήταν περίεργη. Δεν μιλάγανε για πολύ ώρα, μέχρι που ο Lurio είπε «για πείτε μου για εσάς...» Τη στιγμή που ο Writingham πάει να μιλήσει, ο τύπος που έκοβε τα λαχανικά πίσω από τον Rinslet κάνει επίθεση στον τελευταίον με το μαχαίρι. Εκείνος την αποφεύγει και συνεχίζει και αποφεύγει τις επόμενες επιθέσεις του. Έτρεξε προς την πόρτα μέχρι που βγαίνουν έξω.

«ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ;» φωνάζει στη γυναίκα που τους έσωσε. Εκείνη με τη σειρά της λέει στον άντρα «τι νομίζεις ότι κάνεις εκεί;» «Απλά τον ελέγχω» της απαντάει και προσθέτει «έλα μη θυμώνεις. Εξάλλου, είμαστε όλοι μια ωραία οικογένεια. Έτσι δεν είναι, Vipode;»

Όλοι κοκαλώνουν και κυρίως ο Rinslet με τον Lurio...


Αυτά τα άτομα θα ρίξουν περισσότερο φως στην ιστορία ή θα δημιουργήσουν περισσότερο μυστήριο.

-Τι... εννοείς;
-Τι να εννοώ; Όλοι εδώ είμαστε η οικογένειά σου.
-Τι λες...; Δεν έχω οικογένεια που να είναι ζωντανή.
-Ναι, τώρα μπορεί να μην είναι ζωντανοί. Αλλά πριν 300-500 χρόνια;

Οι άνθρωποι του παρελθόντος θα δώσουν απαντήσεις...;

Ωραίο, συνέχισε, άντε θέλω να δω τι γίνεται με την οικογένεια.

-Τί... λέτε; Δεν καταλαβαίνω τίποτα...
-Το ξέρω, είναι δύσκολο. Τουλάχιστον άφησέ μας να σου εξηγήσουμε πως έχουν τα πράγματα...
-Οκ, πες λοιπόν...
-Ωραία... Πρώτον, γιατί είσαι εδώ... Εσύ δημιούργησες αυτόν τον κόσμο. Κανένας δε θέλει να πεθάνει, κι εσύ εκείνη τη στιγμή θα πέθαινες. Υποσυνείδητα, λογικά, προσπάθησες να σωθείς. Και δημιούργησες αυτόν εδώ τον κόσμο.
-Και αυτό το δάσος; Το τέρας εκεί μέσα;
-Αυτό... Αυτό είναι οι δικοί μας φόβοι. Οι φόβοι για άλλα όντα, όπως το τέρας που είδες, μεταφέρονται στην επόμενη γενιά. Είναι απλά εξέλιξη.
-Φάε για να μη σε φάνε...
-Ακριβώς! Οι φόβοι σου για τις αράχνες, για τις κατσαρίδες ή οτιδήποτε άλλο. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.
-Και γιατί ο άλλος μου έκανε επίθεση;
-Έτσι είναι ο χαρακτήρας του. Έτσι απλά.
-Και; Πως φεύγω από εδώ;
-Μα... δε φεύγεις. Τουλάχιστον όχι μέχρι να καταφέρεις να χρησιμοποιήσεις 2 σπαθιά ή να χάσεις τις δυνάμεις σου.
-Τι λες; Ήδη χρησιμοποιώ 2 σπαθιά.
-Και; Μπορείς να χρησιμοποιήσεις και τα 2 στο 100% των δυνάμεών τους ταυτόχρονα;
-....
-Βλέπεις;
-Και πως θα γίνει;
-Κάθε σπαθί συνδέεται με ένα μέρος του εγκεφάλου σου. Αριστερό ή δεξί. Οπότε, αυτό που έχεις να κάνεις είναι να συνδέσεις το 2ο με το άλλο μέρος του εγκεφάλου σου. Φυσικά, αυτό δε μπορεί να γίνει αν δε νικήσεις τους φόβους σου.
-Φόβους; Δεν έχω κανέναν.
-Κρύβεις το πρόσωπό σου κάτω από αυτήν την κουκούλα και πίσω από τον μανδύα που έχεις τυλίξει. Μπορώ να δω περισσότερα από όσα νομίζεις...
-...
-4, έλα εδώ.

Η 4η διάδοχος, η κοπέλα που τους έσωσε, πηγαίνει προς τον 2.

-Κάνε τα κόλπα σου.
-Είσαι σίγουρος..;
-Φυσικά.

Εκείνη τη στιγμή η 4η λέει σιγά "Reverse Mode. 2". Πριν το καταλάβει ο Rinslet, αυτή του κράταγε το κεφάλι. Όταν το αφήνει, εκείνος αρχίζει να ζαλίζεται.

-Τι έκανες σκ**α;
-Απλώς τον χειρότερό σου εφιάλτη πραγματικότητα.


Εκείνη τη στιγμή, μια γυναικά με μακρυά μαύρα μαλλιά, κατσαρά, σαν πίσσα εμφανίστηκε μπροστά του. Ο Rinslet και ο Lurio γούρλωσαν τα μάτια τους. Δεν είναι οποιαδήποτε γυναικά. Η 1η «Θεά» του κάτω κόσμου. Όχι, η μητέρα του Rinslet και του Capella.

O Rinslet φρικάρει. Πηγαίνει αργά-αργά πίσω. Αρχίζει να φωνάζει «ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ ΤΗΝ» επαναλαμβάνοντας συνέχεια τη συγκεκριμένη πρόταση. Συνέχισε να λέει κι άλλα, αλλά τα έλεγε τόσο γρήγορα που ήταν σχεδόν ακαταλαβίστικα. Αυτό το συναίσθημα είναι φόβος;

Ο Lurio κατάλαβε πολλά περισσότερα από όσα έπρεπε.

Όσο εκείνη προχώραγε προς τον Rinslet, εκείνος τα έχανε όλο και πολύ. Μέχρι που λιποθύμησε. Εκείνη τη στιγμή, η 4η σταμάτησε το Reverse Mode. 2 της.

Ξύπνησε πάλι μετά από 1 ώρα. όταν θυμήθηκε τι έγινε, εκνευρίστηκε. Βγήκε έξω και κατευθύνθηκε προς τον 2.
-ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;
-Τι έκανα;
-ΑΑΑΑΑΑΑ, ΜΕ ΤΣΑΝΤΙΖΕΙΣ. Η οικογένειά μου είναι νεκρή. ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ.


Με αυτά τα λόγια κατευθύνθηκε προς το δάσος, αφήνοντας πίσω τους Vipode και τους φίλους του.

Οι μέρες πέρναγαν. Κανένα «τέρας» μέσα στο δάσος δεν τολμούσε να πλησιάσει τον Rinslet. Γιατί...;

Βράδυ μέσα στο δάσος, μπροστά από μία λίμνη. Ο Rinslet κοιτάει το πρόσωπό του στη λίμνη. Ένα κάτασπρο πρόσωπο. Ψιθυρίζει στον εαυτό «Χεχ, αυτό κατέληξα;» Εκείνη τη στιγμή, μία γυναίκα με μακρυά ίσια μαλλιά και με τα ρούχα της Οργάνωσης τον αγκαλιάζει και του λέει «Μην ανησυχείς, όλα θα πάνε καλά. Έχεις εμένα δίπλα σου.»


Αυτή η κοπέλα δεν είναι η κοπέλα με το Freyr, που συμμετείχε στο Πεδίο των Ονείρων. Οπότε... ποια είναι;

Prepare yourselves...

Early chapters. The background is the door of my brother's room.

Early designs

Οι μέρες πέρασαν. Αυτός που ήρθε σε αυτόν τον «κόσμο» για να διαδεχθεί το όνομα αυτής της οικογένειας, ανεξάρτητα αν ανήκει σε αυτήν ή όχι, πλέον βαδίζει έξω από το δάσος, έτοιμος να σκοτώσει οτιδήποτε ζωντανό κινείται. Έτοιμος να σκοτώσει αυτούς που βοήθησαν τους φίλους του, και αυτόν, να βγουν ασφαλείς από το δάσος.

Όταν έφτασε σε απόσταση 400 μέτρων από εκείνους στο σπίτι, άρχισαν να τον βλέπουν. Δεν ήταν και δύσκολο, αν σκεφτεί κανένας πως ανάμεσα στο σπίτι και το δάσος υπήρχε μια τεράστια πεδιάδα. Επιπροσθέτως, δίπλα στο σπίτι υπήρχε και μια απέραντη γαλάζια θάλασσα. Θα μπορούσε κανείς να παρομοιάσει το δάσος ως κόλαση και τη θάλασσα ως παράδεισο, βασιζόμενος μόνο στην εμφάνιση των δύο. Αλλά κάτι τέτοιο δεν ίσχυε· είναι κόλαση και τα δύο.

Όπως προχωρούσε, άρχισε να βγαίνει από το δάσος ο κένταυρος που συνάντησαν όταν ήρθαν σε αυτόν εδώ τον «κόσμο». Η απόσταση μεταξύ τους ήταν στα 200 μέτρα. Μπορούσε να ακούσει το γδούπο από τα πόδια του, αλλά δεν του έδινε καθόλου σημασία. Δεν γύρισε καν το κοιτάξει, απλά συνέχισε το αργό του βήμα όπως θα έκανε ένα ζόμπι.

Ο άλλοι που τον έβλεπαν να καταφθάνει πάνω του προσπαθούσαν να τον ειδοποιήσουν κουνόντας τα χέρια τους. Αλλά ήταν μάταιο. Όταν τελικά φθάνει ο κένταυρος προς τον Rinslet, έτοιμος να τον πετσοκόψει με το δρεπάνι του, εκείνος εξαφανίστηκε απότομα. Όταν εμφανίστηκε πίσω από τον κένταυρο, 2 δευτερόλεπτα μετά, το κεφάλι του κενταύρου είχε πέσει κάτω στο χορτάρι. Μία λεπτή στρώση πάγου είχε εμφανιστεί στον κομμένο λαιμό του και. Το υπόλοιπο σώμα έπεσε σα να ήταν παιχνίδι· απλά είχε κοκαλώσει.

Όταν τελικά έφτασε έξω από το σπίτι, όπου βρίσκοταν όλοι, ο 2ος διάδοχος σηκώθηκε και πήγε αργά προς το μέρος του.

-Δε θες να το συνεχίσεις αυτό.
-Γιατί;
-Δεν συμφέρει κανέναν μας. Πόσο μάλλον όταν είμαστε οικογένεια.
-Τι; Οικογένεια; Πότε είπα ότι μοιράζομαι το ίδιο αίμα με εσάς;

*Για μια στιγμή απόλυτη ησυχία*

«Πότε είπα ότι έχω συγγένεια με τους Vipode; Πότε είπα ότι έχω συγγένεια με εσάς;» είπε ο Rinslet.



Ενώ κοιτάζονταν, άρχισαν να προχωράνε προς τη θάλασσα. Κανένας τους δεν έκλεισε τα μάτια του ούτε πήρε το βλέμμα του από τον άλλον, ανέξάρτητα αν το Rinslet είχε την κουκούλα να τον καλύπτει. Μετά από 1 λεπτό σταμάτησαν.

-Τα λόγια που λέω δεν είναι κενά
-Χμμ; Δηλαδή το να σκοτώσεις εμένα καθώς και τους υπόλοιπους 7 που βρίσκονται εδώ;
-Ναι.

Οι υπόλοιποι 7 διάδοχοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους όταν είπε αυτό το πράγμα ο Rinslet. Ήταν σα να άκουγαν την πρόταση «θα σκοτώσω το Θεό». Όχι ότι ο 2ος διάδοχος ήταν κάποιος Θεός, αλλά κανένας δεν έχει δει το Θεό. Κανένας δεν έχει σκοτώσει το Θεό. Είναι μία πρόταση που απλά δε στέκει. Στα αυτιά τους ακούστηκε παράλογο. Και είναι, αν μπορούσαν να γνωρίσουν τον 2ο καλύτερα, θα ήξεραν.

Είχε ένα ωραίο αεράκι δίπλα στην παραλία. Καθόλου κρύο, αλλά και όχι ζεστό. Αρκετά ειρωνικό... ένα απαλό αεράκι διπλα σε μία κόλαση. Μόλις σταμάτησε το αεράκι, το βλέμμα του 2ου διαδόχου από εκεί που ήταν συμπονετικό και μπορούσες να πεις πως «αυτός ο άνθρωπος με καταλαβαίνει», μεταλάχθηκε σε ένα βλέμμα γεμάτο σοβαρότητα. Και αυτή είναι τρομερή αλλαγή για κάποιον που όλη του τη ζωή δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου σοβαρός... παλιμπαιδισμός.
Ακόμα και στα δύσκολα θα γελούσε προσπαθόντας να βρει κάποια λύση. Όταν όμως κάποιος απειλεί την οικογένειά του, το ζεστο βλέμμα που σου δίνει αλλάζει εντελώς. Αυτό είχε γίνει εξάλλου και 400 χρόνια πριν...

Αμέσως οι δυο τους έτρεξαν προς το μέρος του άλλου. Χωρίς τα Prose Skallagrimsson τους· χωρίς τίποτα... Μονάχα τα χέρια τους.