Legendary Pokémon

xwris plaka.zhthsa apo treis filoys moy na to diavasoun kai anypomonyon gia th synexeia...opws kai egw...ante loipon exeis polloys thaymastes...

einai katapliktiki istoria. pote tha postareis tin sinexia? anipomono!!

Δεν έχω σκεφτεί συνέχεια, αυτή που είχα σκεφτεί δεν ήταν καλή, οπότε αναμείνατε στο ακουστικό σας...

perimenoume...esy grapse to...

Πλόπ! Η πρώτη σταγόνα έπεσε. Η RustBoro φαινόταν όλο και πιό κοντά. Ήταν 11 το πρωί, είχε λίγο ψύχρα και δε φαινόταν ούτε κομμάτι ουρανού απο πάνω. Ο Foster κοίταζε ανήσυχα τον ουρανό και ταυτόχρονα το ρολόι του. Ξαφνικά, έπιασε τη τσάντα του και βάλθηκε να ψάχνει κάτι.
-Τι κάνεις? ρώτησα.
-Θα πάρω τηλέφωνο τον Devon, είπε ανήσυχος. Έχουμε αργήσει κατα μισή ώρα, πρέπει να τον ενημερώσω.
-Καλή σας μέρα, απάντησε μια αγγελική φωνή.
-Γειά σας θα ήθελα να σας ενημερώσω οτι-
-Για να κλείσετε ραντεβού, πατήστε τον αριθμό 1. Ήταν απλά ένας τηλεφωνητής
-Για να ενημερωθείτε σχετικά με τη καινούργια σειρά αξεσουάρ για το PokeNavigator πατήστε 2. Για να μιλήσετε με τη ρεσεψιόν της εταιρίας, πατήστε 3. Για να-
-Ας πατήσω το 3 λοιπόν, έκανε νευριασμένος ο Foster.
-Καλη σας μέρα. Για να κλείσετε ραντεβου με τον υπεύθυνο του τμήματος Νέων προϊόντων πατήστε-
-Άργκ! έκανε ο Foster πηδώντας νευριασμένος.
Αλλα εγώ δε κοίταζα το Foster... ένα μαύρο Pokemon σε σχήμα σωλήνας πετούσε στον ουρανό... Και απο πίσω του ο ουρανός πετούσε φλόγες και κεραυνούς. Ένας απο αυτόυς χτύπησε μπροστά μας.

Να το.... Έστειψα το μυαλό μου για να βρω συνέχεια. Keep reading!

molis diabasa olh thn istoria sou(mexri edw toulaxiston)..k mou fanhke korufh!sunexise etsi...8a perimenw thn sunexeia!

billaros Wrote:ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΕΦΤΕΙ ΕΝΑΣ ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ.πεθανε.

Pr. Birch Wrote:Και απο πίσω του ο ουρανός πετούσε φλόγες και κεραυνούς. Ένας απο αυτόυς χτύπησε μπροστά μας.

Διακρίνω κάποια ομοιότητα? Lol, πλάκα κάνω, συνέχισε έτσι. Βέβαια κάποια πράγματα όπως "δε φαινόταν ούτε κομματάκι ουρανού" και "ένα μαύρο Pokemon σε σχήμα σωλήνας πετούσε στον ουρανό" δεν κολλάνε μεταξύ τους αλλά δεν πειράζει. Keep up!

lol, kai tote pe8ane XD. Billiaros is nuts.

ninjomewtwo Wrote:

billaros Wrote:ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΕΦΤΕΙ ΕΝΑΣ ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ.πεθανε.

Pr. Birch Wrote:Και απο πίσω του ο ουρανός πετούσε φλόγες και κεραυνούς. Ένας απο αυτόυς χτύπησε μπροστά μας.

Διακρίνω κάποια ομοιότητα? Lol, πλάκα κάνω, συνέχισε έτσι. Βέβαια κάποια πράγματα όπως "δε φαινόταν ούτε κομματάκι ουρανού" και "ένα μαύρο Pokemon σε σχήμα σωλήνας πετούσε στον ουρανό" δεν κολλάνε μεταξύ τους αλλά δεν πειράζει. Keep up!

Lol, εμπνέυστηκα απο αυτόν xD. Αν και η ιστορία είναι λίγο παιδιάστικη, δε μπορώ να τη γράψω καλά.

I AM NOT NUTS!!!CAN'T YOU DISTINGUISH THE DIFFERENCES BETWEEN ALMONDS AND NUTS?!

protasi: ti tha eleges na singenepsis ton Chris me ton Lance!

kai me tin gumnastria apo thn silver gold.Claire thn legane nomizw

to leei enas sto elite 4 (oxi enes elite 4 enas allos pou einai mesa sto e4 'Lance has a cousin who is a gym leader far away'

Με κάποιον παράξενο τρόπο, δεν ένιωσα καθόλου αυτή τη μεγάλη ποσότητα ηλεκτρισμού να περνάει μέσα από το σώμα μου. Το τελευταίο πράγμα που θυμόμουν, ήταν ο Foster να πετάγεται καμιά 10αριά μέτρα μακριά μου. Ή μήπως εγώ πετάχτηκα;


-Επείγον περιστατικό! Ο χειρουργός Joseph να έρθει στο χειρουργείο αμέσως!
-Τι στο; σκέφτηκα.
Άνοιξα δειλά τα μάτια μου, και αντίκρισα τον άσπρο τοίχο. Εκεί καθόταν ένας γέρος λίγο χοντρούλης, και κοιμόταν.
-Συγγνώμη κύριε... του φώναξα. Τι στο καλό, δεν ήταν η φωνή μου αυτή!
-Χεμ; Αοουυργκχμ. Δε πειράζει νοσοκόμα, έχω φάει. Χαοουυμ.
Πείρα ένα κουτί φαρμάκου από το τραπέζι δίπλα μου, και του το πέταξα.
-Ε; Ποιος είναι εκεί; Chris! Για όνομα του Groudon, ξύπνησες!
-Ποιος είστε, κύριος; Αυτή η φωνή ξανά. Κρυωμένος είμαι;
-Ο Foster είμαι! Δε το πιστέυω! μετά απο 58 χρόνια, να σε βλέπω για τελευταία φορα πριν πάω στους προγόνους μου!
Ωχ θέε μου, την έκανα τη πατάτα μου πάλι.
-Μα πως, πόσο χρονών είμαι;
Άρχισα να καταλαβαίνω γιατί έχω αυτή το φωνή.
-Είχες πέσει σε κώμα, Christopher. Ο κεραυνός σε πέτυχε και πετάχτηκες σε κάτι μυτερούς βράχους εκεί δίπλα. Χτύπησες στο κεφάλι, όμως τα κατάφερες! Έλα να σε αγκαλιάσω!
Ήρθε τρέχοντας προς το μέρος μου, και προσγειώθηκε πάνω μου και με αγκάλιασε. Ήταν στρουμπουλός νέος, αλλά τώρα είχε τα βάρη του.
-Σε παρακαλώ, Foster, θα με πνίξεις.
-Αχ ρε Chris, αχ ρε φιλαράκο, αχ, αχ, αααααααχχ.
Ξαφνικά σταμάτησε να κουνιέται. Εντελώς.
-Το φάρμακο μουυυ, η καρδιααά μου... Αααααααααααααααααχ.
-Φύγε, Foster, δε μπορώ να αναπνεύσω, γκουχου γκουχου.
Το μαλλιαρό πουλόβερ του φίλου μου είχε πλακώσει το πρόσωπο μου, το οξυγόνο ήταν λιγοστό. Όμορφα χρώματα άρχισαν να εμφανίζονται. Κόκκινο, πράσινο, μπλε. Τα ακολούθησα. Μετά, τίποτα.

Τι να κάνω, έπρεπε να το τελειώσω, δε μ' αρέσει να αφήνω ατελείωτο ότι αρχίζω. Λίγο άδοξο τέλος, αλλά δεν είναι και μυθιστόρημα!

Σε καταλαβαίνω Pr.Birch, αλλά μπορούσες & καλύτερο τέλος να γράψεις.