Έχουμε πολλά χρόνια στο παιχνίδι για να δούμε πολλούς να έρχονται και να φεύγουν. Ήρθε και η δική μας ώρα, να ξεκινήσουμε από την αρχή! Έπρεπε να πετάξουμε όλα τα βάρη από τα παλιά ώστε να γυρίσουμε σε μια νέα σελίδα. Από σήμερα, θα επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας σε εκτενή μα ποιοτικά άρθα, στην οικεία θεματική των Pokémon φυσικά.
Ποιο είναι το κίνητρό μας;
Θέλουμε τα καταστήσουμε αντιληπτό πως τα anime και τα βιντεοπαιχνίδια εν γένει, είναι έργα νόησης υψηλής τεχνικής και μέσα σύγχρονης ποιοτικής ψυχαγωγίας. Θέλουμε να φωτίσουμε τις κοινότητες που αφορούν και να μελετήσουμε πως δίνουν το κίνητρο για ενημερωμένες συζητήσεις, επιτρέπουν την καλλιτεχνική έκφραση και καλλιεργούν ειλικρινείς, ανθρώπινες σχέσεις.
Θα συνεχίσουμε την ανταπόκριση για τους παλιούς μας φίλους, μετακινώντας το ενημερωτικό μας μέρος στα κανάλια μας στο Twitter και το Facebook, ενώ παράλληλα θα προσπαθήσουμε να φιλοξενούμε κάποιους επιλεγμένους οδηγούς για τους νεοφερμένους στα βιντεοπαιχνίδια.
Μα αλήθεια, γιατί συνεχίζετε;
Αναφέρεται πως το «χωνί» της συμμετοχής στις διαδικτυακές κοινότητες πάει κάπως έτσι: 100 > 10 > 1, που σημαίνει πως για κάθε 100 ανθρώπους που διαβάζουν κάτι, οι 10 συζητούν πάνω σε αυτό και μόνο 1 από αυτούς θα φτιάξει όντως κάτι. Πράγματι, σχεδόν όλα τα fansites ή αντίστοιχες κοινότητες, ακόμα και τα wiki, που γνωρίζω, στηρίζονται στηρίζονται στην εργασία διακριτών ατόμων. Όταν εκείνοι/ες πάουν να συνεισφέρουν —γιατί, πως να το κάνουμε, έτσι τα φέρνει η ζωή— τότε αυτές οι κοινότητες αδυνατίζουν και εξαφανίζονται σιγά-σιγά.
Η περίπτωση του Legendary Pokémon δεν είναι διαφορετική· η συντήρηση πολλαπλών σελίδων για το πως λειτουργούν τα παιχνίδια και του Pokédex ήταν ένα πολύ μεγάλο έργο. Ταυτόχρονα το απαρχαιωμένο, σχεδόν χειροποίητο back-end απέτρεπε όποιον ήθελε να συνεισφέρει γράφοντας για την επικαιρότητα.
Πρίν από δεκαπέντε χρόνια ώστο, όταν δημιουργήθηκε η σύλληψη για αυτό τον ιστότοπο, όταν ξεκίνησα να δουλεύω με παιδαριώδη —στην κυριολεξία— ενθουσιασμό, δεν μπορούσα ούτε στο ελάχιστο να φανταστώ πως θα κατάφερνε να γίνει ένα σημείο αναφοράς στην ζωή τόσων ανθρώπων. Εκείνοι οι άνθρωποι μεγάλωσαν μαζί μας, και πολλοί από αυτούς παραμένουν κοντά, και καθώς κουραζόμασταν έφυγαν πολλοί αλλά ήρθαν λιγότεροι.
Και ξεχύθηκαν στους δρόμους, μέρα και νύχτα, παιδιά και μεγάλοι ταυτόχρονα.
Κάποια στιγμή εμφανίστηκε το Pokémon GO, και πολλοί άνθρωποι συνειδητοποίησαν πως τα βιντεοπαιχνίδια από την παιδική τους ηλικία υπάρχουν ακόμα. Πολλοί από όσους παίζουν το Pokémon GO ίσως να μην είχαν ποτέ στην κατοχή τους κάποιο Nintendo DS, αλλά γνώριζαν τουλάχιστον το ποπ-αστέρι που λέγεται Πίκατσου. Στην Ελλάδα τουλάχιστον, καθώς η τηλεοπτική σειρά είναι εδώ και πολλά χρόνια διαθέσιμη σε συνδρομητικό κανάλι, τα Pokémon φαίνεται πως είχαν ξεχαστεί. Και ξεχύθηκαν στους δρόμους, μέρα και νύχτα, παιδιά και μεγάλοι ταυτόχρονα. Ακόμα το κάνουν έχε υπόψιν, η «μόδα» που ίσως προσπέρασες συνεχίζει ακόμα. Στην Ελλάδα εξάλλου, η προχειρότητα των εκκολαπτόμενων δημοσιογράφων είναι χαρακτηριστική σε ότι αφορά τα βιντεοπαιχνίδια.
Εκείνη την στιγμή λοιπόν, βρέθηκα μπροστά σε ένα δίλημμα, να κλείσω ένα κεφάλαιο ή να το τροφοδοτήσω για λίγο χρόνο ακόμα; Δεν θα έπρεπε να κάνω μόνο «σοβαρά» πράγματα πλέον; Φυσικά «οι νεοφερμένοι» δεν θα παίζουν Pokémon για πολύ ακόμα. Όπως και να έχει όμως, κάποιοι από αυτούς, ελάχιστοι έστω, θα τροφοδοτήσουν τις διαδικτυακές κοινότητες που θα επιβιώσουν στο μέλλον.
Απέναντι στο αφήγημα των Social Media.
Πριν την επέλαση των Facebook και Twitter, οι άνθρωποι ήδη συζητούσαν, συναντούσαν φίλους και μοιράζονταν την ζωή τους στο διαδίκτυο. Αυτό όμως απαιτούσε κόπο από τον δημιουργό της όποιας πλατφόρμας, καθώς έπρεπε να γνωρίζει αρκετά πράγματα σχετικά με τους υπολογιστές ώστε να μπορεί να ανεβάσει αρχεία μέσα από το FTP και να στήσει ένα λογισμικό για φόρουμ. Αυτή ήταν η εποχή που γεννήθηκε και το Legendary Pokémon. Προφανώς σήμερα, είμαστε παρωχημένοι μπροστά στους γίγαντες της κοινωνικής δικτύωσης, που επί τη ευκαιρία παράγουν χρήματα από κάθε μας στιγμή, αλλά δεν πειράζει αφού μας είναι τόσο αναγκαία, σωστά;
Αφότου είναι πλέον ελάχιστοι όσοι επισκέπτονται τα φόρουμ, θα περίμενε κανείς να παράγουν περιεχόμενο αντίστοιχου μεγέθους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στην πραγματικότητα παράγουν πολλά περισσότερα, προσωπικής όμως φύσης. Θα έλεγε κανείς πως δεν είναι ιδιαίτερα της μόδας να συντηρεί κανείς την περσόνα ένός gamer —πόσο μάλλον κάποιου gamer που παίζει Pokémon— μέσα στον ίδιο κουβά όποι βρίσκονται οι υπόλοιπες παρέες από τον «πραγματικό κόσμο».
Οι «παραδοσιακές» κοινότητες δεν έχουν ακόμα ξεπεραστεί κατά την άποψή μου, αλλά σε κάθε περίπτωση φθίνουν. Οι περισσότεροι από αυτούς τους δεινόσαυρους υιοθέτησαν τα social media όμως όλοι, με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία. Από την άλλη, ιθαγενείς «τηλεοπτικές» περσόνες έχουν αναδυθεί μέσα σε καινοτόμες πολυμεσικές πλατφόρμες όπως τα YouTube και Twitch. Ορισμένες παραγωγές έχουν πράγματι δουλειά και έρευνα από πίσω, αλλά οι πλειοψηφία τους συνδυάζουν την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια με —συγγνώμη για την έκφραση— σκουπίδια. Σκουπίδια όπως φανταχτερούς τίτλους ειδήσεων, λιστο-άρθρα, πεντάλεπτα βίντεο με ακατάπαυστη πολυλογία για μια σύντομη μόνο είδηση, Let’s Play στριμαρίσματα, GIFάκια και LULZ. Διασκεδάστικά πραγματάκια για να είμαστε ειλικρινείς, και ευκολοχώνευτα. Μην βγάλετε το ποπκορν ακόμα· δεν πρόκειται να δείξω συγκεκριμμένα άτομα, τους γνωρίζετε καλά και δεν θα κάνω καν τον κόπο να εξελληνίσω τις αναφορές, αλλά γνωρίζετε επίσης τα 9gag, Buzzfeed, Cracked, Mashable, The Daily Beast, The Next Web κ.α.
Μην με παρεξηγήσετε για νοσταλγικό. Υπάρχει περισσότερο ποιοτικό περιεχόμενο στο διαδίκτυο από ο,τι ποτέ, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι που αρέσκονται σε σκουπίδια, γιατί δεν γνωρίζουν… αν υπάρχει κάτι άλλο.
Ε και τι να κάνουμε;
Ευτυχώς υπάρχουν και κάποιοι που κάνουν ωραία πράγματα, όπως τα Quarz, KillScreen, several Medium blogs, The Intercept, Wired (το μόνο κλασικό), Smashing Magazine και άλλοι στο αγγλόφωνο διαδίκτυο, οι το
ThePressProject, ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος και άλλοι που δεν ανακαλώ αυτή την στιγμή. Χαιρόμαστε σε κάθε περίπτωση, οι συνεργαζόμαστε με κάποιους ανθρώπους που κάνουν σταθερά καλή δουλειά μέσα στις κοινότητες γύρω από τα Pokémon και την Nintendo.
Αυτό που αποκαλώ «ποιοτικό» περιεχόμενο έχει το τίμημά του όμως, υψηλό κόστος παραγωγής και σχετικά μικρή δημοφιλία. Ίσως αυτό το κόστος να είναι πολύ μεγάλο για μια αγορά τόσο περιορισμένου ενδιαφέροντος όσο τα Pokémon, πόσο μάλλον στην Ελλάδα. Όμως αν γνωρίζω ένα πράγμα από την παλιά τέχνη του “webmaster”, είναι το να δημιουργώ πλατφόρμες, όπως αυτή εδώ. Ίσως χρειάζεται μερικά μερεμέτια ακόμα, αλλά θα βελτιώνουμε την κατάσταση σταδιακά.
Ας μην ξεχνάμε πάντως, πως οι πλατφόρμες δεν φτιάχνονται από τεχνολογίες, αλλά ανθρώπους, και το LegendaryPKMN δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια ομαδική προσπάθεια. Αξίζουν πολλά ευχαριστώ στον Φίλιππο, τον Θάνο, στην Σιαδώρα, τον Στέλιο, τον Αντώνη, τον Βασίλη, τον Ανδρόνικο, τον Άρη, τον Κώστα, τον Γιάννη, τον Γιώργο και πολλούς άλλους φίλους που συνεργάστηκαν για αυτό κατά καιρούς. Φυσικά επίσης, οφείλουμε τον ενθουσιασμό που μας κινητοποιεί στην ευρύτερη κοινότητα από φίλους που καταφέραμε να φτιάξουμε, και ελπίζουμε να συνεχίσει να μας υποστηρίζει.
Αντικαταστήσαμε τα φόρουμ μας με το Discord και το IRC, ενώ ταυτόχρονα απενεργοποιούμε τον σχολιασμό στις αναρτήσεις. Παρόλα αυτά, αν θέλετε να συνεισφέρετε στην συζήτηση με μια εκτενή γνώμη ή να σχολιάσετε εποικοδομητικά κάτι που διαβάσατε, σας προσκαλούμε να ξεκινήσετε την συζήτηση στα διαθέσιμα κανάλια μας, να επικοινωνήσετε απευθείας με τον συγγραφέα, ή ακόμα καλύτερα, να μας στείλετε μια επιστολή προς δημοσίευση με email.
Εντωμενταξύ, οι προσπάθειές μας επικεντρώνονται στην συγγραφή κειμένων που είναι εύκολο να διαβαστούν από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν ελάχιστα για τα βιντεοπαιχνίδια. Θέλουμε να παρουσιάσουμε σκέψεις και ιδέες έξω από τις παραστάσεις των βιντεοπαιχνιδιών. Μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι φρέσκες απόψεις από άλλες κοινότητες και ποικίλα πεδία, όπως της φιλοσοφίας, της κοινωνιολογίας, της ιστορίας, της βιολογίας, του design, της αρχιτεκτονικής, της τέχνης κ.ο.κ.
Αν σας ενδιαφέρει αυτό που κάνουμε, !