Καλή σας μέρα και καλώς σας βρίσκω μετά από κοντά τρεις μήνες απουσίας. Στην εν λόγω απουσία το θέμα για αρκετό καιρό, ειδικά τον Ιούλιο, ήταν το Pokémon GO, για το οποίο μας τα είπε πολύ ωραία στο Enternity o φίλτατος Έκτορας αλλά και ο παλιός φίλος και γνώστης των Pokémon από την κοινότητα του Enternity Ηρακλής Παπαθεοδώρου του legendarypokemon.gr.
Τώρα, θα μου πείτε, τι θέλω και ανακατεύομαι εγώ; Κοιτάξτε, τα Pokémon δεν τα συμπάθησα ποτέ. Το γεγονός ότι η κυριαρχία τους στο Game Boy με βρήκε στο μεσοδιάστημα Πανεπιστήμιο-Πτυχιακή-Στρατός, αλλά και το ότι στο διάστημα 1990-2004 δεν είχα πιάσει σοβαρά κονσόλα της Nintendo στα χέρια μου, με κράτησαν μακριά από την τεράστια άνθησή τους. Από την άλλη, έχοντάς τα —φυσικά λανθασμένα— στο μυαλό μου ως κάτι «παιδικό» και πολύ «μαζικό» για να ασχοληθώ εγώ ο —τρομάρα μου— εναλλακτικός, το γλυκό ήρθε και έδεσε μιας και όλες μου οι επαφές μαζί τους ήταν τραυματικές, με κορυφαία την πρώτη.
Δεν είχα, που λέτε, κλείσει 3-4 μήνες στο περιοδικό και ο τότε αρχισυντάκτης μου, Λεωνίδας Μαστέλλος, μου λέει ότι το Σαββάτο έχουμε Pokémon event, αν δεν με απατάει η μνήμη, στο Jumbo στο Ίλιον. Με πιάνει την προηγούμενη και μου εξηγεί ότι στα εν λόγω events γίνεται ένας μικρός χαμούλης, κάτι όμως που δεν μπορούσε να πλησιάσει καν την πραγματικότητα μιας και εκείνη την ημέρα φάγαμε ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ξύλο από χιλιάδες παιδάκια-γονείς-παππούδες που ποδοπάτησαν κι εμάς που μοιράζαμε τσάμπα περιοδικά και φυσικά τους υπεύθυνους της Nortec που έδιναν τότε —με σύνδεση με καλώδιο παρακαλώ— το όποιο legendary Pokémon.
Αυτό ήταν, τα μίσησα. Βάλτε και κάνα δυο συγγραφές οδηγών στρατηγικής, αλλά και το γεγονός ότι δουλεύοντας αργότερα στην Nortec (αντιπροσωπεία τότε της Nintendo) χρειάστηκε και να παίξω σε 25 αντίτυπα τις δύο πρώτες ώρες του Pearl/Diamond και να οργανώσω αυτήν τη φορά και ο ίδιος event (με πολύ πιο ήπια αποτελέσματα, βοηθούσε πλέον και το ασύρματο της υπόθεσης) και θα καταλάβετε γιατί δεν ασχολήθηκα ποτέ σοβαρά. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν σεβόμουν τη σειρά. Έχοντας ζήσει την κατάσταση από μέσα, σας διαβεβαιώνω ότι είναι η σειρά με τις περισσότερες πωλήσεις, διαχρονικά, στη χώρα μας σε όλες τις κονσόλες της Nintendo και μάλιστα με χαοτική διαφορά από το δεύτερο. Προσωπικά, θα την τοποθετούσα χαλαρά στην πρώτη τριάδα των διαχρονικών franchises, από άποψη πωλήσεων, στη χώρα μας, οπότε μιλάμε για δύναμη, μεγάλη δύναμη.
Και ξαφνικά όλο αυτό το τεράστιο και δυνατό πράγμα που λέγεται Pokémon —και που εδώ και κάποια χρόνια δεν είναι και στις καλύτερες μέρες του σε επίπεδο πωλήσεων, λόγω της γενικής πτώσης της Nintendo— σκάει στα smartphones. Και μπουμ, εγένετο φως και όλος ο πλανήτης άρχισε να παίζει μανιασμένα. Την ώρα που ήμουν έτοιμος να συστρατευτώ με τη μεριά των haters, άντε ίσως και των επιδεικτικά αδιάφορων, άρχισαν οι αηδίες από ηλίθια ΜΜΕ όλου του πλανήτη, στα οποία τα Ελληνικά έχουν περίοπτη θέση. Ελέχθη η κλασική σαχλαμάρα «Εδώ ο κόσμος πεινάει και οι άλλοι παίζουν Pokémon» (είναι δωρεάν ηλίθια ζώα, δεν αγοράζουμε τροφή να τα ταΐσουμε), «που πάει η νεολαία και καταστρέφεται με αυτές τις αηδίες» (είναι που την έχεις μεγαλώσει σωστά εσύ σαραντάρη μου) και άλλες απίστευτες μπούρδες, τις οποίες πήρε το εξίσου απαίδευτο και χαζεμένο ελληνικό κοινό και έκανε την τρίχα τριχιά. Ειλικρινά σας μιλάω, εάν με έβλεπαν δημόσια να σκοτώνω γάτες, κάποιοι θα μου έριχναν λιγότερο υποτιμητικά βλέμματα από αυτά που αντιμετώπισα παίζοντας Pokémon GO, ακόμα και από δικούς μου ανθρώπους.
Ελέχθη η κλασική σαχλαμάρα «Εδώ ο κόσμος πεινάει και οι άλλοι παίζουν Pokémon» […] και άλλες απίστευτες μπούρδες, τις οποίες πήρε το εξίσου απαίδευτο και χαζεμένο ελληνικό κοινό και έκανε την τρίχα τριχιά.
Ήταν σαν η, ήδη χαζεμένη από τις σφαλιάρες, Ελληνική κοινωνία να βρήκε έναν καινούριο ανεμόμυλο για να πολεμήσει. Μιας και γενικά είναι στη φύση του ανθρώπου να μην παραδέχεται τα λάθη του αλλά να φταίνε πάντα οι άλλοι, ακούσαμε και ότι κάτι τέτοια μας έφεραν ως εδώ, ότι με τέτοια νεολαία δεν θα σωθούμε και λοιπές παπάτζες. Σας έχω νέα λεβεντόπαιδα. Την κοινωνία οι εικοσάρηδες την παρέλαβαν από εμάς δεν την έκαναν εκείνοι σαν τα μούτρα τους, όπως κι εμείς την παραλάβαμε από τους προηγούμενους, που φρόντισαν πρώτα να παίρνουν συντάξεις μεγαλύτερες από τις κρατήσεις τους, ώστε να βρεθούμε εμείς να πληρώνουμε τις συντάξεις τις και αντίστοιχα να μην πάρουμε σύνταξη ποτέ. Δεν σας κρύβω ότι κι εγώ τα έχω με τη νεολαία, η οποία πιστεύω ότι σε διάφορα ζητήματα έπρεπε να έχει διαφορετική στάση και να μην απέχει, κάνει πλάκα ή να ψηφίζει ανεδαφικά πράγματα στις κάλπες. Αλλά τα παιδιά αυτά εμείς τα φτιάξαμε. Και σίγουρα για τίποτα από όλα αυτά δεν φταίει κανένα Pokémon.
Κι έτσι βρέθηκα και εγώ να παίζω, να κυνηγάω Pokémon, να βάλω στην εξίσωση τη γυναίκα και την κόρη μου που, αν και 2,5 ετών, τα ξέρει με το όνομά τους και να δώσω μια άλλη διάσταση στο γεγονός ότι ούτως ή άλλως περπατάω πολύ και ο τίτλος είναι ιδανικός για μένα. Να με κοιτάνε περίεργα οι 40+ και επιδοκιμαστικά τα παιδιά όλων των ηλικιών. Να εξηγώ το παιχνίδι στο γιο της φίλης μου της Μαρίας, τον Ηλία, και όταν μπει το update να βρίσκομαι να ανταλλάσσω και Pokémon. Γιατί σας βαρεθήκαμε κύριοι που αφού λύσατε όλα τα προβλήματα σας, τα βάλατε με τα Pokémon. Και όλα αυτά από μια γενιά που μας είχε πρήξει —κι εγώ μαζί— τα συκώτια με τα κάθε είδους Farmville.
Νισάφι πια. Καλώς σας βρήκα.